“Wil om Terug Te Trekken”

Vervolg van Israëls Dodelijke “Wond” (Vijfde deel)

Wat gebeurt er vandaag in Juda? Sommige van de Joden zien heus wel waar het probleem ligt. Hier is wat Shmuel Schnitzer schreef in Maariv, oftewel de Mideast Mirror (‘Midden-Oosten Spiegel’), destijds op 14 september, 1994: “Voor de eerste keer in 2.000 jaar, bereiden we ons voor op het ontkennen van onze historische rechten, zowel de goddelijke belofte als in de zin van het verwijzen naar het land door de naam van zijn volk, ‘Het Land van Israël’—een land dat toebehoort aan de kinderen van Israël, van toen en tot in eeuwigheid. [De Joden zijn slechts één stam van Israël.]

“Plotseling, worden we gegrepen door een wil om terug te trekken. Het heerlijk vinden om terug te trekken, euforie in het onszelf ervan afsluiten. Terugtrekken uit Eretz YIsraël (het land van Israël) zal een vakantie zijn. We zullen zeggen: ‘Dag, niet tot ziens’” (nadruk steeds van mij).

We blijven dezelfde vergissing maken die onze voorvaders begingen. En tenzij we ons bekeren, gaan we hetzelfde tragische eind meemaken!

Het probleem is dat God hun wil heeft gebroken, of de trots van hun ontzagwekkende macht, vanwege hun zonden (Leviticus 26:19). En het probleem wordt alleen maar erger totdat ze zich bekeren!

De heer Schnitzer zei verder: “Eerst refereerden we aan delen van het thuisland als ‘territoria’. Dat is een term die geen liefde, geen verbinding aan de dag legt. ‘Territoria’ zijn niet van ons. We hebben nooit gedroomd van territoria, noch gebeden om er naar terug te keren. We hebben ze niet gevoed met het bloed van onze jonge mannen. We hebben niet de oproepen van onze profeten er in gehoord en hebben onze voorvaders niet in onze ‘territoria’ begraven. We hebben niet om de ‘territoria’ gevochten met de Kanaänieten en de Egyptenaren, de Babyloniërs, Grieken en Romeinen, de Britten en de Arabieren. We hebben er niet over gelezen in het Boek der boeken, noch constant naar ze gesmacht.

“We zijn een generatie die haar voorvaders, haar geloof en haar offers heeft verraden. We zijn nu bezig om bij onszelf het hart van het land er uit te rukken, alles ondermijnend wat we hebben gekoesterd.

“Een totaal nieuw Joods volk wordt gecreëerd voor onze eigen ogen. Een natie die niet tot haar land behoort, die het verleden niet voortzet, die niets zal erven en die niets wordt beloofd. De Bijbel is niet meer ons visitekaartje. Het is slechts een puur historische Curiositeit.”

God heeft duidelijk de Joden hun land gegeven. Maar de “vredestichters” verwijzen er liever niet naar als een geschenk van God, omdat ze geen geloof in God hebben.

Dus zien we een “nieuw Joods volk” dat niet bereid is om te vechten zoals in het verleden. Nu hebben ze een gebroken wil.

Een document van de V.S.-inlichtingendienst stelde dat de Arabieren nu geloven dat de Joden hun wil om te vechten hebben verloren.

Er zijn nauwelijks berichten denkbaar die een groter gevaar kunnen betekenen! De Arabieren zullen deze zwakheid uitbuiten. Daar kunt u op rekenen.

Shmuel Schnitzer schreef: “Plotseling zijn de wegen van vrede belangrijker dan de wegen waarlangs we 2.000 jaar lang hebben gereisd, belangrijker dan onze gebeden en ons geloof.

“Ik vraag me af wat voor soort Joods volk dit zal zijn zonder band met zijn land, zonder al de plaatsen van het boek Jozua, de prachtige vergezichten daar, zonder de intensiteit van De profetische visie, zonder het erfgoed van onze strijders die hun bloed hebben vergoten voor het land, dat hun en hun afstammelingen was beloofd?

“Dit is de wil van de meerderheid, en er wordt ons verteld dat in een democratie de wil van de meerderheid hetgeen is dat telt.

“Maar laten we aan de vooravond van onze heiligste dag (de Verzoendag) niet vergeten, dat hoewel een meerderheid kan regeren, deze nog niet een monopolie heeft op de waarheid en een goed verstand. Een meerderheid kan een tragische vergissing maken, een gouden kalf creëren en er om heen dansen” (ibid.).

Het Joodse volk kijkt nu naar de wil van de meerderheid, niet naar de geweldige God die aan hen hun eigen land heeft gegeven.

Nu zijn de vredesverdragen belangrijker dan geloof in God. Gegarandeerd een recept voor een ramp! ▪

Vervolg op Jeruzalem: Op het Punt te Exploderen (Eerste deel)