Wie en Wat Is God? (Vijfde Deel)

Vervolg van Wie en Wat Is God? (Vierde Deel)

D

e drieëenheidsdoctrine

De algemeen aanvaarde leer van het traditionele Christendom is dat God een „Drieëenheid” is—God in drie Personen: Vader, Zoon en Heilige Geest. [In het Engels spreekt men soms nog, hoewel minder dan vroeger, van de „Holy Ghost” i.p.v. van de „Holy Spirit”.]

Hoe is deze drieëenheidsdoctrine het traditionele Christendom binnengekomen?

Zeer nadrukkelijk komt hij niet uit de Bijbel. Ik haalde Openbaring 12:9 aan, waar staat dat alle volken door Satan de duivel zijn misleid. Hoe heeft de sluwe Satan deze doctrine dan in het „Christendom” ingevoerd?

De geschiedenis van deze kwestie is belangwekkend. Het lijkt ongelooflijk dat een wezen als Satan niet alleen de hele wereld heeft weten te bedriegen, maar tevens het „Christendom” de religie die Christus’ naam draagt en naar men denkt Zijn ware religie is. Toch deed Satan dat, paradoxaal genoeg!

Hij deed het door middel van zijn grote valse kerk, in 33 n.Chr. gesticht door Simon de Tovenaar, die in het 8^e hoofdstuk van Handelingen wordt beschreven als de leider van de Babylonische mysteriereligie in Samaria. In 2 Koningen 17:23-24 staat dat Salmaneser, de koning van Assyrië, die het noordelijke koninkrijk, het koninkrijk Israël, was binnengevallen en had veroverd, de mensen uit hun land Samaria wegvoerde en mensen van de Babylonische mysteriegodsdienst uit de provincies van Babylon naar het land overbracht. Uiteraard waren dat heidenen. In de tijd van Christus woonden zij nog steeds in dit gebied van noordelijk Palestina. De Joden van Judea van Christus’ tijd wilden niets met hen te maken hebben en noemden hen minachtend „honden”. In de eerste eeuw hingen zij nog altijd deze heidense mysteriereligie uit Babylon aan.

In 33 n.Chr., twee jaar nadat Jezus Christus vanuit de hemel op de Pinksterdag de Kerk van God had opgericht, ging de diaken Filippus, die later evangelist werd, naar Samaria om er Christus’ evangelie te prediken. Samen met de menigte kwam deze Simon de Tovenaar naar hem luisteren.

Simon had de mensen van dat land in zijn ban, en „allen, van klein tot groot” volgden hem als hun leider in de Babylonische mysteriereligie, „en zeiden: Deze is wat genoemd wordt de grote kracht Gods” (Handelingen 8:10).

Toen de mensen Filippus’ prediking van het Koninkrijk van God geloofden, werden zij gedoopt, en deze Simon slaagde erin samen met hen gedoopt te worden.

Vervolgens kwam Simon bij de apostelen Petrus en Johannes, bood hen smeergeld aan, en vroeg hun hem de macht te geven om mensen de handen op te leggen opdat zij de Heilige Geest zou­den ontvangen. Petrus wees hem streng terecht. Maar Simon riep zichzelf desondanks uit tot een Christelijke apostel, en noemde de heidense mysteriereligie uit Babylon „Christen­dom”. Hij nam de leer van „genade” ter vergeving van zonde over (iets wat de heidense religies nooit hadden gekend), maar hij keerde genade om in permissie om God ongehoorzaam te zijn (Judas 4). Hij streefde ernaar zijn heidense godsdienst, onder de naam „Christendom”, tot een universele godsdienst te maken, en daardoor de wereldheerschappij te bemachtigen.

Simon, de „Pater” of „Peter” (Petrus) van zijn vervalste godsdienst, wist dit tijdens zijn leven niet te bereiken. Maar latere leiders bereikten inderdaad, toen het hoofdkwartier naar Rome was verplaatst, politiek gezag over het Romeinse Rijk en de middeleeuwse opvolger ervan, het „Heilige Roomse Rijk”. Dit Rijk bevindt zich momenteel in het proces van wederoprichting!

Vervalst evangelie

In het 6^e decennium van de eerste eeuw had een groot deel van het Midden-Oosten zich van het ware evangelie tot een vervalsing gewend (Galaten 1:6-7). In de jaren 90 van de eerste eeuw was de apostel Johannes nog steeds in leven. Op het eiland Patmos schreef hij het boek Openba­ring.

Korte tijd later trachtte de kerk die in het jaar 33 door Simon was gesticht het ware Christelijke Pascha (waarvan Christus de vorm had veranderd van die van offerlammeren in ongezuurd brood en wijn) te veranderen in een Babylonische ceremonie, Pasen, in het Engels ‘Easter’ genoemd—naar de godin Astarte of Ishtar, wat ook in sommige Semitische dialecten als „Easter” wordt uitgesproken. [vgl. ook het Duitse ‘Ostern’].

Na de dood van de apostel Johannes ontstond er een controverse over de kwestie Pascha versus Pasen/Easter tussen een discipel van Johannes, Polycarpus, en de bisschop van Rome, inmiddels leider van de kerk die door Simon was gesticht.

Nog later had een andere discipel van Christus’ ware Christendom, Polycrates, een nog heftiger controverse over dezelfde kwestie met een latere bisschop van Rome. Deze theologische strijd werd de Quartodecimaanse Controverse genoemd. Polycrates hield vol dat het Pascha, zoals Jezus en de oorspronkelijke apostelen leerden, op de avond van de 14^e Nisan (de eerste maand van de heilige kalender, die in de lente valt) moet worden gehouden in de nieuwe Christelijke vorm die door Jezus en door de apostel Paulus (1 Corinthe 11) was ingevoerd en waarbij ongezuurd brood en wijn werden gebruikt in plaats van het offeren van een lam. Rome eiste echter dat het op een zondag moest worden gevierd.

In ongeveer dezelfde tijd woedde er nog een andere controverse, die tussen Dr. Arius van Alexandrië, een Christelijke leider die in 336 stierf, en andere bisschoppen, over het bestempelen van God als een Drieëenheid. Arius verzette zich vastberaden tegen de drieëenheidsdoctrine, maar introduceerde zijn eigen dwalingen.

In 325 riep keizer Constantijn het Concilie van Nicea bijeen om deze controversen te beëindigen. Constantijn was toen nog geen „Christen”, maar als politiek leider nam hij de macht in handen. Het Concilie bekrachtigde zowel de Paaszondagdoctrine als de Drieëenheid. Keizer Constantijn, de burgerlijke machthebber, maakte er een wet van. Hij was echter niet in staat er waarheid van te maken!

Satan heeft de gehele wereld misleid met betrekking tot wie en wat God is en met betrekking tot de ware natuur van Christus en de Heilige Geest. Bovendien heeft hij de wereld misleid met betrekking tot de regering van God, die op de geestelijke wet van God is gebaseerd. En verder betreffende wat en waarom de mens is, wat behoud is, hoe men het kan ontvangen, wat het ware evangelie is, wat de Kerk is en waarom zij er is en wat er in de toekomst zal gebeuren! ▪

Wordt vervolgd …