“O Jeruzalem, Jeruzalem!” (deel een)

Jeruzalem is een kruitvat, geladen met nucleair potentieel! Geen stad op aarde is zo beladen met internationale spanning als Jeruzalem!

Deze oude stad speelt niet slechts een centrale rol in het geloof van de drie voornaamste religies —het Jodendom, de Islam en het Christendom—zij is een krachtig nationalistisch symbool voor zowel Arabieren als Joden.

Vandaag zitten de Israëli’s en Palestijnen in een bloedige impasse over wie Jeruzalem zal besturen. Ze hebben nu al sinds jaren geprobeerd hun vele geschillen bij te leggen door onderhandeling en compromis. Maar hun gesprekken mislukken altijd vanwege Jeruzalem!

Dit is een onmogelijk probleem zonder een oplossing die aanvaardbaar zal zijn voor alle partijen. Zoals één analist het formuleerde, “Een vrede tussen de Arabieren en Joden die de kwestie van Jeruzalem niet oplost, zal geen vrede zijn. Inderdaad, een vrede die de Joden verzwakt door de Westelijke Jordaanoever, Gaza en de Golanhoogten aan Arabisch bestuur terug te geven, maar Jeruzalem als een niet bijgelegd geschil achterlaat, zal oorlog méér, niet minder waarschijnlijk maken.… De veronderstelling van de diplomaten dat alles door onderhandeling kan worden opgelost, is een onderschatting van de emoties die in ‘t geding zijn. Jeruzalem is niet-onderhandelbaar” (Islamic Affairs Analyst, 1 Juni, 1993). Dat betekent dat er geen vreedzame oplossing is.

Vandaag de dag is de situatie in Jeruzalem heel slecht, maar uw Bijbel zegt dat het veel erger zal worden voordat het beter wordt.

Christus Huilde om Jeruzalem

Tijdens Zijn aardse bediening, demonstreerde Jezus Christus Zijn sterke gevoelens voor Jeruzalem.

Aan de Joodse religieuze leiders die de stad bestuurden, zei Christus: “Wee u, schriftgeleerden en Farizeeën, gij huichelaars, want gij geeft tienden van de munt, de dille en de komijn en gij hebt het gewichtigste van de wet verwaarloosd: het oordeel en de barmhartigheid en de trouw. Dit moest men doen en het andere niet nalaten …. Wee u, schriftgeleerden en Farizeeën, gij huichelaars, want gij bouwt de grafsteden der profeten en verfraait de gedenktekenen der rechtvaardigen, En gij zegt: Indien wij geleefd hadden in de dagen onzer vaderen, zouden wij met hen geen gemene zaak gemaakt hebben ten opzichte van het bloed der profeten”. (Matthéüs 23: 23, 29-30). Dit waren religieuze mensen die opschiepen over hoe ze Gods profeten niet zouden hebben gedood en hun bloed niet zouden hebben vergoten zoals hun voorvaders hadden gedaan. Terwijl ze vervolgens veel meer kostbaar bloed verspilden—dat van Jezus Christus!

Dit is niet alleen maar een boodschap voor de Joden. Het is een boodschap voor alle mensen—vooral religieuze mensen! “Gij getuigt dus van uzelf, dat gij zonen zijt van de moordenaars der profeten. Maakt ook gij de maat uwer vaderen vol! Slangen, adderengebroed, hoe zult gij ontkomen aan het oordeel der hel?” (verzen 31- 33).

Als ze de profeten niet doodden, joegen ze hen de stad uit. Christus noemde deze corrupte religieuze leiders slangen en adderengebroed! Daarna gaf Christus een aantal onheilsellende profetieën. “Voorwaar, Ik zeg u: Al deze dingen zullen komen over dit geslacht. Jeruzalem, Jeruzalem, dat de profeten doodt, en stenigt, wie tot u gezonden zijn, hoe dikwijls heb Ik uw kinderen willen vergaderen, gelijk een hen haar kuikens onder haar vleugels vergadert, en gij hebt niet gewild!” (verzen 36-37). “O Jeruzalem, Jeruzalem,” die de profeten doodt en stenigt. Door de eeuwen heen, zou Christus de kinderen van Jeruzalem (en de hele mensheid) bijeen hebben gebracht zoals een hen haar kuikentjes verzamelt, maar ze hebben geweigerd. Ze wilden God niet in hun religie—of in hun leven! Dat geldt voor alle religieuze en niet-religieuze mensen door de hele geschiedenis van de mens heen.

En wat een prijs heeft Jeruzalem (en de hele mensheid) daarvoor betaald. Christus zegt het woord wee acht keer in dit hoofdstuk. We zullen zien dat Jeruzalems geschiedenis vol is van wee, wee, wee. En we hebben ‘t ergste nog niet eens gehad! Maar dat geldt ook voor ‘t beste, dat geweldiger zal zijn dan wat we ons ook maar kunnen voorstellen.

“Zie, uw huis wordt aan u overgelaten.” (vers 38). Het enige wat we eigenlijk hoeven te doen is kijken naar ‘t verleden en heden van Jeruzalem, met haar geschiedenis van bloedvergieten en verwoesting, om te beseffen dat ‘t nooit beter zal worden totdat de verheerlijkte Jezus Christus tussenbeide komt. Rivieren van bloed hebben in die stad gestroomd!

Het lijden dat zich in Jeruzalem heeft afgespeeld is een beeld van wat met de hele mensheid zal gebeuren vóór Christus’ Wederkomst. Christus wil dat de hele mensheid een les leert uit wat er in Jeruzalem is gebeurd. Tot nu toe, is die les niet geleerd. Deze stad, zo verzadigd van smart en verwoesting, zal spoedig een belangrijke les van God leren—vanwege een veel intensere smart en verwoesting die nog gaat komen.

Israël vooral, zou geïnspireerd moeten worden om God te zoeken, gewoon vanwege de geschiedenis van Jeruzalem. De Joden willen religieus zijn, maar op hun manier, niet op Gods manier. Steeds weer opnieuw heeft God Israël gesmeekt, maar het blijft rebelleren. Het weigert een voorbeeld te zijn voor de wereld. Nu is de mensheid op het punt gekomen waar elk menselijk wezen vernietigd zou worden, tenzij Christus tussenbeide komt (Matthéüs 24:21).

Matthéüs 24, de Olijfberg-profetie, die een catastrofale wereldwijde vernietiging voorspelt, komt na de veroordeling door Christus van Jeruzalem in hoofdstuk 23. We worden nu geconfronteerd met de ondergang van de mensheid omdat Jeruzalem en Israël (en de wereld) Christus hebben afgewezen!

Vader en Zoon

Wat is er zo bijzonder aan Jeruzalem? Waarom is het zo belangrijk voor God?

De opwindende geschiedenis en profetie van Jeruzalem begon helemaal terug in Genesis. “Hierna gebeurde het, dat God Abraham op de proef stelde. Hij zeide tot hem: Abraham, en deze zeide: Hier ben ik. En Hij zeide: Neem toch uw zoon, uw enige, die gij liefhebt, Isaak, en ga naar het land Moria, en offer hem daar tot een brandoffer op één der bergen die Ik u noemen zal.” (Genesis 22:1-2). Het land Moria is altijd met Jeruzalem verbonden geweest. Dat is waar Abraham op het punt stond zijn zoon te offeren.

“Daarop strekte Abraham zijn hand uit en nam het mes om zijn zoon te slachten.” (vers 10). Maar God hield hem tegen. “Maar de Engel des Heren riep tot hem van de hemel en zeide: Abraham, Abraham! En hij zeide: Hier ben ik. En Hij zeide: Strek uw hand niet uit naar de jongen en doe hem niets, want nu weet Ik, dat gij godvrezend zijt, en uw zoon, uw enige, Mij niet hebt onthouden.” (verzen 11‑12). Isaak was zo goed als dood in de gedachten van zijn vader.

Abraham en Isaak waren een beeld van God de Vader en Jezus Christus. Dat is een belangrijke reden dat dit incident plaatsvond in de streek rond Jeruzalem. Later offerde God de Vader inderdaad Zijn eniggeboren Zoon in Jeruzalem. De Zoon van God werd geofferd in Jeruzalem. Wat een rijke en inspirerende geschiedenis van Jeruzalem!

Maar zoals we verderop zullen zien, het rijkste gedeelte van die geschiedenis moet nog worden vervuld. ▪

Vervolg op “O Jeruzalem, Jeruzalem!” (deel twee)