Het Eerstgeboorterecht 2520 Jaar Uitgesteld (Eerste Deel)

Vervolg van  Het “Slangespoor” (Eerste Deel)

De meest opmerkelijke vervulling van bijbelse profetie in de tegen­woordige tijd was het plotselinge uitspruiten van de twee machtigste mogendheden: de ene, een gemenebest van naties dat het grootste wereldrijk aller tijden vormde; de andere, de welvarendste, machtigste natie op aarde in deze tijd. Deze eerstgeboorterechtvolken kwamen ongelooflijk plotse­ling in het bezit van meer dan tweederde—bijna driekwart—van alle ontgonnen rijkdommen en welvaart ter wereld! Deze sensationele opkomst uit vrijwel totale onbekendheid in zo’n korte tijd levert het onomstotelijke bewijs van goddelijke inspiratie. Nimmer, in de hele geschiedenis, was iets dergelijks gebeurd.

Maar waarom vielen deze ongekende nationale welvaart en macht de erfgenamen van het eerstgeboorterecht pas na het jaar 1800 ten deel? Waarom is deze wereldmacht de stammen Efraïm en Manasse niet reeds duizenden jaren geleden ten deel gevallen—in de tijd van Mozes, of Jozua, of David, of Elia?

De Zeven Profetische Tijden

In Leviticus 26 werd aan Israël (de ene natie, bestaande uit 12 stammen) door de Here de belofte gedaan dat als zij Zijn burgerlijke inzettingen volg­den, Zijn geboden en verordeningen onderhielden, zij onmiddellijk de veelomvattende nationale beloften van het eerstgeboorterecht zouden ­beërven. God beloofde hun land te zegenen, hen regen te geven, hen rijk en welvarend te maken. Ze zouden zo machtig worden dat ze iedere vijand zouden kunnen verslaan: vijf van hen zouden er honderd achterna jagen; ­honderd van hen zouden er tienduizend op de vlucht drijven.

Maar, beginnend in vers 14, als ze ongehoorzaam waren, waarschuwde God hen, dat zij slaven van andere naties zouden worden en als natie bestraft zouden worden: de zegeningen van het eerstgeboorterecht zouden 2520 lange jaren uitgesteld worden! Let op vers 18: “En indien gij desniettegenstaande niet naar Mij luistert, dan zal Ik u blijven tuchtigen wegens uw zonden, tot zevenmaal toe.” Het is belangrijk dat u dit begrijpt!

Het woord ‘zevenmaal’ is de vertaling van een Hebreeuws woord dat een tweeledige betekenis heeft. Het oorspronkelijke woord dat Mozes neerschreef is shibah. De betekenis is zowel “zeven tijden” als “zevenvoudig” (SV). De “zeven tijden” impliceren de duur of het voortduren van de straf. Maar het woord heeft ook de betekenis “zevenvoudig” of een zevenmaal grotere hevigheid van de straf: een straf met een zeven maal zo grote intensiteit. In deze betekenis is de strekking dezelfde als in Daniël 3:19, waar koning Nebucadnezar, in woede ontstoken, beval dat de oven waarin Daniëls vrienden geworpen moesten worden zevenmaal heter gestookt moest worden.

Begrijp nu echter ook de “zeven tijden”—of zeven profetische “tijden”. Want het gaat hier om een profetie. In de profetie is een “tijd” een profetisch jaar van 360 dagen [in oude bijbelse tijden werd een jaar berekend op basis van 12 maanden, elk van 30 dagen]. En tijdens Israëls straf wordt elke dag vervuld door een jaar (Num. 14:34 en Ez. 4:4-6).

Maar wat is een profetische “tijd”? In Openbaring 12:6 wordt over een profetie van een gebeurtenis die in de feitelijke geschiedenis 1260 gewone of “zonne”jaren duurde, gesproken als over “twaalfhonderdzestig dagen”. Ook hier is weer een profetische dag een jaar in de vervulling. In Openbaring 13:5 (wat naar een andere gebeurtenis, maar van dezelfde tijdsduur, verwijst) wordt over een zelfde periode van 1260 dagen, die in 1260 zonnejaren vervuld wordt, gesproken als over “twee en veertig maanden”. Over hetzelfde tijdsbestek wordt in Openbaring 12:14 weer op een andere manier gesproken als over “een tijd, en tijden, en een halve tijd”. De “tijd” is een profetisch jaar, de “tijden” zijn nog twee profetische jaren en de hele uitdrukking staat voor 31/2 profetische “tijden”, die letterlijk 1260 dagen of 31/2 jaar van maanden van 30 dagen behelzen. Zeven van deze tijden zouden 2520 dagen zijn; en op basis van een-dag-voor-een-jaar: 2520 jaar!

Een profetische “tijd” is dus een jaar van 360 dagen; of gewoonweg 360 dagen. En gedurende die jaren van Israëls straf, zoals duidelijk wordt als we Leviticus 26:18 met Ezechiël 4:4-6, Numeri 14:34, en Openbaring 12:6 en 13:5 combineren, duurde elke “dag” van een profetische “tijd” in de vervulling één jaar. In Leviticus 26:18 en in Openbaring 12:6 en 13:5 is deze betekenis geverifieerd en bewezen door het feit dat de profetie in de exact aangegeven tijd vervuld werd.

Eerstgeboorterecht 2520 Jaar Uitgesteld

Een klein poosje wandelden de Israëlieten in Gods wegen—maar dat duurde niet lang. Spoedig namen ze de gewoonten en handelwijzen van de heidense volken om hen heen over. Na de dood van Salomo verwierp Israël zijn koning en Juda splitste zich af van Israël uit loyaliteit ten opzichte van koning Rehabeam; zo werden de twaalf stammen in twee naties gesplitst.

Het Huis van Israël zondigde eerst. En na negen dynastieën, beginnend bij Jerobeam, en de regering van 19 koningen (niet van Davids dynastie, die zich nu in Juda bevond), werd Israël uit zijn vaderland Samaria ontworteld en in ballingschap naar Assyrië gevoerd. Toen, in de jaren 721-718 voor Chr., begonnen de 2520 lange jaren van de nationale verbanning van de erfenis van het eerstgeboorterecht.

Het moet benadrukt worden dat de beloften omtrent het eerst­geboorterecht, die alleen maar aan Efraïm en Manasse vervuld konden ­worden, niet beërfd konden worden voor het einde van hun 2520 jaar durende nationale straf. Door deze 2520 jaar durende straf, strafte God het volk om zijn zonden, maar hield toch vast aan Zijn beloften aan Abraham. Daarom moesten de beloften vervuld worden, maar pas nadat de straftijd voorbij was. Het Huis van Israël ging in Assyrische ballingschap in 721-718 voor Chr. Daarom kon het niet in het bezit komen van de veelomvattende nationale rijkdommen en grondstoffen van het eerstgeboorterecht tot aan een periode die 2520 jaar later zou beginnen, nl. 1800-1803.

De Natie en het Gemenebest van Naties

Zie nog eens de oorspronkelijke belofte: “Een volk, ja een menigte van volken, zal uit u ontstaan” (Gen. 35:11).

Herinner u dat toen hij de belofte van het eerstgeboorterecht doorgaf, de stervende Jacob [Israël] aangaande Efraïm en Manasse, de zonen van Jozef zei: “… dat in hen mijn naam genoemd worde” (Gen. 48:16—SV). Daarom zijn zij het—de nakomelingen van Efraïm (de Britten) en Manasse (de Amerikanen)—niet de Joden, die recht hebben op de naam Huis van Israël.” Jacob voegde er verder nog aan toe: “… en dat zij vermenigvuldigen als ­vissen in menigte.”

Dan, sprekend over Manasse en zijn afstammelingen alleen, profeteerde Jacob: “… hij zal ook tot een volk [natie] worden, en hij zal ook groot ­worden; maar nochtans zal zijn kleinste broeder [Efraïm] groter worden dan hij, en zijn zaad zal een volle menigte [gemenebest] van volkeren [naties] worden” (Gen. 48:19—SV).

In het jaar 1800 waren het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten te midden van andere naties op aarde klein en onbelangrijk. Het Verenigd Koninkrijk bestond slechts uit de Britse Eilanden, een klein deel van India en uit Canada en een paar eilandjes. De Verenigde Staten bestonden slechts uit de oorspronkelijke 13 koloniën en drie nieuwe staten. Geen van beide naties bezat grote welvaart of macht.

Maar vanaf 1800 begonnen deze twee kleine naties uit te spruiten en hun nationale rijkdommen en macht begonnen sterk te groeien, zoals geen volk ooit was overkomen. Weldra strekte het Britse rijk zich rond de hele aarde uit, tot de zon nooit meer boven de bezittingen ervan onderging. Canada, Australië en Zuid-Afrika kregen de ‘dominion’-status: werden vrije en onafhankelijke naties, die zichzelf onafhankelijk van Engeland bestuurden: een groep of gemenebest van naties, verenigd, niet door één regering, maar enkel en alleen door de troon van David!

En het Britse Gemenebest van Naties is de enige groep van naties in de hele wereldgeschiedenis. Zouden we zo precies de bijzonderheden van het eerstgeboorterecht kunnen vervullen en toch niet het volk van het eerst­geboorterecht zijn? De Verenigde Staten namen snel toe in nationale hulpbronnen en rijkdom na 1800, maar bereikten de wereldbeheersing later dan het Britse Gemenebest. De Verenigde Staten werden een geweldige wereldmacht tegen het einde van de Eerste Wereldoorlog.▪

Wordt vervolgd …