Zorgt Laschet voor een katholiek tintje in de Duitse politiek?

De Duitse verkiezingen zijn in september en de koploper “belijdt zijn religie zoals geen andere toppoliticus in lange tijd heeft gedaan,” aldus SPIEGEL op 20 juni. CDU-kandidaat Armin Laschet neemt religie serieus en laat het zijn politiek leiden. Zien we een terugkeer naar het verleden van Duitsland toen religie en politiek hand in hand gingen?

Er is veel geschreven over het geloof van Laschet en het standpunt van zijn voornamelijk katholieke adviseurs. Ook in zijn campagne omringt hij zich met katholieke toppolitici zoals Friedrich Merz en Jens Spahn. Hij praat openlijk over zijn geloof, woont verschillende kerkelijke evenementen bij en vereert Karel de Grote die het katholicisme populair maakte in Europa.

“Niet sinds de oud-protestant Katrin Göring-Eckardt van de Groenen en de katholieke sociaaldemocratische Andrea Nahles heeft een Duitse toppoliticus zich zo uitgesproken over zijn geloof en religie als de basis van zijn leven en daden verklaard,” schreef SPIEGEL. “De kanselierskandidaat van de Unie is niet alleen maar een lid van de Katholieke Kerk. Hij is er diep in geworteld.”

Monsignore Heribert August heeft de familie van Laschet jarenlang begeleid. Tijdens zijn politieke carrière diende hij eveneens als een soort adviseur. De twee hebben regelmatig contact en praten ook over politiek, zo merkte SPIEGEL op. “Laschet vraagt de priester altijd om advies voordat hij belangrijke beslissingen neemt: Wat denk jij? Zou jij het anders doen? De kerk is er altijd op de een of andere manier bij betrokken wanneer Laschet zijn beleid vormt.”

Dat is nogal een uitspraak: “De kerk is er altijd op een of andere manier bij betrokken wanneer Ladchet zijn beleid vormt.” SPIEGEL legde ook uit wat hem onderscheidt van de Beierse staatspremier Markus Söder. “Söder, een protestant, omschrijft zichzelf ook als gelovig, maar geloof komt alleen in zijn politiek voor wanneer het hem uitkomt. Met Laschet komt het de hele tijd naar voren. Ook als het niet past.”

In het verleden van Europa werkten koningen en keizers vaak samen met de katholieke kerk, sloten compromissen, voerden elkaars wil uit en ondersteunden elkaars beleid. Dit leidde tevens tot veel religieuze oorlogen. Het Heilige Romeinse Rijk kwam officieel in 1806 ten einde. Adolf Hitler bracht deze samenwerking echter opnieuw tot leven toen hij het concordaat met het Vaticaan ondertekende. Na de oorlog hielp het Vaticaan veel Nazi’s ondergronds te gaan, zoals uitgelegd wordt in Germany and the Holy Roman Empire, gratis op aanvraag (momenteel alleen in het Engels beschikbaar).

Hoewel waarnemers er herhaaldelijk op hebben gewezen dat deze samenwerking tussen kerk en staat ook iets goeds heeft gebracht, valt het enorme kwaad dat het veroorzaakte niet te ontkennen. Alhoewel het Heilige Romeinse Rijk officieel ten einde kwam, bleef het ondergronds bestaan en dezelfde instellingen staan klaar om het op volle sterkte te doen heropleven. Het draagt misschien niet zijn oude naam of dezelfde publiciteit, maar de Bijbel laat zien dat dit precies hetzelfde rijk is. Openbaring 17 profeteert over een unie tussen kerk en staat die eeuwenlang stand heeft gehouden en waarvan geprofeteerd wordt dat deze opnieuw zal herrijzen (vers 10).

De samenwerking tussen Europese leiders en de katholieke kerk vormt de kern van dit geprofeteerde rijk. Alleen al het feit dat belangrijke kranten een soort religieuze opleving in de politiek waarnemen zou mensen ertoe moeten brengen deze profetieën serieus te nemen.
Vraag voor meer informatie onze gratis boekjes aan Wie of wat is het profetische beest en Er zal spoedig een sterke Duitse leider komen.