Wie helpt de kinderen van Syrië?

Zijn we de kinderen van Syrië vergeten? “Elke 10 uur sterft er een kind als gevolg van de oorlog,” meldde het Kinderfonds van de Verenigde Naties ( unicef ) op 13 maart. Sinds 2011 zijn ongeveer 9.000 jongens en meisjes omgekomen of gewond geraakt bij aanslagen en bombardementen in Syrië.

De burgeroorlog in Syrië brak negen jaar geleden uit in maart 2011. De Syrische crisis is een van de ergste humanitaire crises in de geschiedenis van de mens. Sinds het begin zijn we getuige geweest van de opkomst van de Islamitische Staat, de resulterende verschrikkingen in de regio en de daaropvolgende interventie van Iran, Rusland, Turkije en de Verenigde Staten.

Ondanks al het lijden zien de meeste betrokken landen Syrië meer als een geopolitiek strijdtoneel dan als een humanitaire crisis. Turkije, Iran, Rusland en anderen vechten in Syrië, maar geen van hen vecht om een einde te maken aan het lijden in het land.

Degene die de regering van de Syrische president Bashar Assad steunen, zoals Iran en Rusland, steunen een regime dat chemische wapens inzet tegen zijn eigen burgers en dat verantwoordelijk is voor de dood van honderdduizenden mensen en het op de vlucht slaan van miljoenen anderen. Anderen steunen de rebellen die proberen de regering ten val te brengen in de hoop op een regimeverandering in hun eigen voordeel. Weer anderen, zoals de Koerden, hopen de crisis te gebruiken om hun eigen onafhankelijke staat op te richten – een doel waar Turkije heftig tegen is. Dit alles heeft verwoestende gevolgen voor het land.

Miljoenen kinderen in Syrië groeien op zonder onderwijs. De burgeroorlog is hun dagelijkse realiteit en veel van hen weten niet beter.

unicef pleit voor steun, aangezien meer dan 5 miljoen Syrische kinderen en 2.5 miljoen anderen in buurlanden hulp nodig hebben.

Maar de vluchtelingen kunnen nergens naartoe. Turkije heeft al bijna 4 miljoen mensen binnengehaald en is overbelast en de economische toestand is slecht. Europa heeft zijn grenzen met Turkije gesloten, waardoor de vluchtelingen nergens naar toe kunnen.

Video’s van jonge, hopeloze kinderen tussen de grenzen in hebben de aandacht van de wereld getrokken. Maar wie kan een eind maken aan hun lijden?

Europa, geleid door Duitsland, positioneert zichzelf nu om betrokken te raken bij Syrië. Sommigen zien dit als de enige hoop voor Syrië. Maar zoals de hoofdredacteur van de Trompet, Gerald Flurry, uitlegde in How the Syrian Crisis Will End: “Voor Duitsland draait de Syrische revolutie helemaal niet om een humanitaire crisis. Het draait om geopolitiek en hoe Berlijn agressief zijn strategische belangen in het Midden-Oosten kan bevorderen!” Vraag een gratis exemplaar van De koning van het zuiden aan (momenteel alleen in het Engels beschikbaar), om de fundamentele profetieën te begrijpen waar dhr. Flurry naar verwijst.

De inspanningen van de VS in Syrië zijn mislukt, en als Europa Syrië niet zal helpen, wie zal het land dan vrede brengen?

De geschiedenis van de mensheid is er één vol oorlog en hopeloosheid. De meeste mensen lijken onverschillig tenzij ze persoonlijk worden getroffen. Toen Jezus Christus op de aarde was, werd Hij met compassie bewogen door het lijden dat hij in deze wereld zag (Mattheüs 9:36). Hij profeteerde over een tijd zo verschrikkelijk dat er “geen vlees behouden zal worden,” tenzij God op bovennatuurlijke wijze ingrijpt (Mattheüs 24:22).

God zal een einde maken aan het lijden van de mens; Hij is de enige die dat kan. God’s ingrijpen is de enige hoop die de mensheid heeft.