Wanneer de angst van burgers als politiek wapen wordt gebruikt

Tot nu toe heeft het coronavirus minder doden geëist dan een normale uitbraak van de griep. Maar de angst voor mogelijke wereldwijde gevolgen heeft veel paniek veroorzaakt en politici ertoe gebracht draconische beslissingen te nemen. In sommige gevallen profiteren politici van de angst en onwetendheid van burgers.

In haar toespraak over de coronacrisis drong Angela Merkel er bij burgers op aan om “alleen officiële communicatie” te geloven. Maar wat als deze officiële communicatie de verkeerde informatie verspreidt? Of als de regering zelf deze crisis gebruikt om angst te verspreiden?

Aanvankelijk verwachtten de regeringen over de wereld tienduizenden of honderdduizenden of zelfs miljoenen sterfgevallen. Deze angst werd “plichtsgetrouw” gedeeld met de bevolking. Tot dusver lijkt het er echter op dat het grootste deel van die scenario’s zwaar overdreven waren.

De wetenschap heeft zich, zoals wel vaker, vergist. Maar de paniek die het veroorzaakte is reëel. Staatshoofden en regeringsleiders wisten op verschillende manieren met deze paniek om te gaan. De boodschap was duidelijk: de burgers begrijpen deze crisis niet en moeten daarom hun absolute vertrouwen in de regering stellen.

Aanbevelingen werden al snel regels, ongehoorzaamheid werd gevolgd door straf en vrijheid werd onder dwang beperkt of ingetrokken. De grote meerderheid accepteerde deze maatregelen. De angst voor het onbekende maakte het verlies van vrijheid acceptabel. Verwijzend naar de angst van de burgers hebben leiders hun parlementen gechanteerd in het aannemen van ongelofelijke wetten.

De Hongaarse premier Viktor Orbán loopt voorop. Hij stelde een noodwet in die hem volledige macht zou geven om zonder parlementaire goedkeuring bij decreet te regeren. Zoals veel mensen opmerkten, is hij minder bezig met het redden van levens en meer met het streven naar absolute macht. Een dergelijke macht zou in vredestijd ondenkbaar zijn. Maar in crisistijd wordt angst een politiek wapen.

Andere staatshoofden en regeringsleiders hebben iets minder opzichtig van de crisis gebruik gemaakt. Maar toch hebben miljarden mensen hulpeloos toegekeken terwijl hun vrijheden werden ingeperkt.

De maatregelen zullen zeker sommige mensen hebben behouden van besmetting met het virus. Misschien hebben ze zelfs sommigen gered van de griep of misdaden voorkomen. Maar ze hebben mensen ook de vrijheden ontnomen waar velen ooit hun levens voor hebben gegeven.

De Trompet promoot in geen geval rebellie tegen de aangestelde regeringen. Jezus Christus zelf zei: “Mijn koninkrijk is niet van deze wereld” (Johannes 18:36). Maar in dit vers ligt ook de hoop voor de mensheid. Mysterie der eeuwen van Herbert W. Armstrong legt uit waarom de huidige regeringen de mensen geen hoop kunnen geven. Het laat ook God’s plan zien om het grootste deel van de mensheid in Zijn komende koninkrijk te brengen.

Lees ook Angst voor corona en Gods beloften voor hoop te midden van deze coronacrisis.