Vroeger en Toekomstig Strijdveld

Hoe kan iemand voorspellen wat er zal gebeuren in een gebied zo onvoorspelbaar als het Midden Oosten? Het gebied is decennia lang—of zelfs millennia lang—chaotisch en vol verandering geweest. Rijken zijn verschrompeld, grenzen zijn getrokken en weer weggevaagd, regeringen omvergeworpen, hele bevolkingsgroepen onteigend. Is het dan niet gek om te beweren te kunnen voorzien wat er voor dit gebied in het verschiet ligt?

Toch hebben eerst de Plain Truth en vervolgens de Trumpet dit gedurende meer dan 70 jaar gedaan—met verbazingwekkende nauwkeurigheid. Deze schrijvers rapporteerden, analyseerden, becommentarieerden, profeteerden en waarschuwden over wat zou—en zal—gebeuren in het vluchtige Midden Oosten.

Hoe? Door de Bijbel als leidraad te gebruiken.

De Bijbel is wat betreft het Midden Oosten heel duidelijk over bepaalde feiten van profetie. Herbert W. Armstrong richtte daar heel nadrukkelijk onze aandacht op—sommigen hiervan hebben reeds plaatsgevonden. In andere gevallen baseerden hij en andere schrijvers hun evaluaties en inschattingen op de principes die in de profetieën gevonden worden. Velen hiervan waren eveneens zeer nauwkeurig. De tijd brengt deze specificaties helder in beeld; gebeurtenissen die de Trumpet de afgelopen twee decennia heeft gerapporteerd hebben ons een nog meer gedetailleerd begrip gegeven over hoe de profetie in het Midden Oosten zich zal voltrekken. (Om meer te weten te komen over het erfgoed aan profetie in de Trumpet aangaande het Midden Oosten, kunt u de uitgave van februari 2010 aanvragen.)

Laten we u sommige van deze opmerkelijke uitspraken geven, en ze koppelen aan hun hierop volgende vervulling in actuele gebeurtenissen.

Joden Veroveren Jeruzalem

In een profetie in Zacheria 12:2 staat, “Ziet ik zal Jeruzalem stellen tot een drinkschaal der zwijmeling allen volken rondom; ja, ook zal zij zijn over Juda, in de belegering tegen Jeruzalem.” De Joodse vertalers maken van het laatste deel van dat vers, “En ook over Juda zal het vallen in de belegering tegen Jeruzalem.”

In mei 1963 deed de Plain Truth deze interessante uitspraak: “Oud Jeruzalem is tegenwoordig bijna helemaal in handen van het Koninkrijk Jordanië. Maar deze profetie openbaart een strijd door Judah—door de Joden—voor het bezit van Jeruzalem.” Zacheria 14:2 geeft eveneens aan dat de helft van Jeruzalem veroverd zal worden vlak voordat Christus terugkeert; dat betekent dat de Joden vóór die tijd de controle over de hele stad zouden hebben. Gebaseerd op deze en andere bijbelverzen geloofde de staf van de Plain Truth dat geprofeteerd was dat de Joden de hele oude stad Jeruzalem zouden veroveren.

Op 1 mei 1967 keerde de heer Armstrong terug van een reis naar Amman en Jeruzalem en sprak op een bijeenkomst van de Ambassador College campus in Engeland. In deze toespraak, die op tape opgenomen werd, zei hij: “U kunt nu elke dag verwachten dat de Israëlieten van het land dat zich “Israël” noemt, met een militaire invasie de Jordaanse helft van de verdeelde stad Jeruzalem zullen intrekken.…

“Als de Israëlieten eenmaal de Jordaanse sector van Jeruzalem hebben veroverd, zullen de Verenigde Naties en de grote individuele machten, de Verenigde Staten, ussr, Engeland en Frankrijk, waarschijnlijk een verdere bezetting van Arabische landen door de Joden stoppen. … Maar het zal de Joden ongetwijfeld worden toegestaan de Oude Stad Jeruzalem te behouden” (nadruk van ons).

Slechts vijf weken later explodeerde het Midden Oosten in een oorlog, precies zoals de heer Armstrong had geprofeteerd. Israël viel aan en verplaatste haar grenzen gedurende zes dagen in vrijwel elke richting—waarbij zij ook Jeruzalem veroverde. Het was een grootse nederlaag voor de Arabische buurlanden, en eindigde in een staakt het vuren.

Het zou echter geen permanente vrede worden.

De Plain Truth van juli 1967 rapporteerde, “Hier in Jeruzalem, een paar dagen na het staakt het vuren, maakt niemand zich zorgen om een volgende oorlog. De Israëlieten zijn uitbundig, vol vertrouwen en trots.” Maar let op de uitspraak die volgde: “De lucht is gevuld met gespannen opwinding—de Joden verwachten spoedig grote gebeurtenissen. En die zullen ook komen … maar niet op de manier waarop de wereld denkt!”

Terwijl de Joden een meer stabiele toekomst verwachtten als gevolg van hun overwinning, voorspelde de Plain Truth iets heel anders.

Het Vredesproces

Zelfs in die tijd al waren dit de specifieke voorspellingen van de Plain Truth over de naweeën van de oorlog in 1967: “Allereerst, Israël zal hoogst waarschijnlijk een stuk landgebied teruggeven. Dat houdt in dat Israël veroverd gebied dat ze niet echt wil zal gebruiken om te onderhandelen over voordelen die zij wel wil”(ibid.). Er volgden veronderstellingen over specifieke gebieden die Israël zou teruggeven: de Sinaï Peninsula, de Gaza strook, veroverd Syrisch gebied behalve de Golan Hoogten. De Plain Truth schrijvers dachten echter dat de Golan Hoogten zelf en de West Bank waarschijnlijk in handen van Israël zou blijven.

Het “onderhandelen” voor vrede voorspeld in dit artikel begon 11 jaar later, in 1978 met het Kamp David Akkoord. Israël gaf de Sinaï terug aan Egypte in ruil voor een belofte van vrede. Dat was de eerste keer dat Israël probeerde te onderhandelen voor veiligheid in plaats van te vechten voor veiligheid. Hier volgt de analyse van deze transactie van Gerald Flurry, gedrukt in de Trumpet van november 1996: “Toen de Joden de Sinaï teruggaven aan Egypte was dat waarschijnlijk inclusief Berg Sinaï, waar God de Tien Geboden aan Mozes heeft gegeven. Dit vurige berg-spektakel was de geboorte van de natie Israël! …

“De Verenigde Staten en Engeland hebben beide meegeholpen Juda [huidig Israël] onder druk te zetten om de Sinaï terug te geven aan Egypte, alhoewel hun voorouders eveneens een deel van Israël waren toen God’s wet op de berg Sinaï werd gegeven.

“De naties Juda, Efraim (Engeland) en Mannasse (V.S.)—hun Bijbelse namen—zullen samen veroverd worden vlak voordat Christus terug keert. Dus het Joodse volk moest eerst door God als natie opgericht worden voordat die profetie vervuld kon worden (Hosea 5:5). Een wonder van God was hiervoor nodig.

“Waarom hebben deze drie naties tegenwoordig zulke serieuze problemen? Het teruggeven van de Sinaï aan Egypte is centraal aan hun problemen! Als God mij de Sinaï zou geven, zou ik het nooit meer terug geven tenzij God de opdracht gaf—wat, daar ben ik vrij zeker van, Hij nooit zou doen. Niemand in de wereld zou mij kunnen beïnvloeden of dwingen om het terug te geven.

“Die drie naties kijken naar de mens voor vrede en niet naar de grote God van de Berg Sinaï. Hun geschiedenis met God is vrijwel betekenisloos! … De naties van Israël zullen vallen vanwege die trouweloosheid.”

Het “onderhandelen” gaat in deze tijd nog steeds door, zelfs voor die gebieden waarvan niemand dacht dat Israël ze zou opgeven: Gaza, de West Bank, de Golan. De hete oorlogen die verschillende malen zijn opgelaaid nadat Israël zichzelf als staat had uitgeroepen—de oorlogen waarin Israël zichzelf verdedigde en landgebied kritisch voor haar veiligheid veroverde—hebben plaats gemaakt voor dit pijnlijke, langdurige “vredes”proces, onderbroken door terroristisch geweld, waarin Israël beetje bij beetje territoriale concessies maakt.

Dit proces baant in feite de weg voor de “grote gebeurtenissen” zoals voorspeld door de Plain Truth in 1967!

Gerald Flurry schreef in de Trumpet van april 1996 over de beangstigende gevaren voor Israël in het volgen van deze land-voor-vrede formule. “Juda is bang om zich hard op te stellen, zelfs in Arabisch gebied waar zij de controle over hebben. Ze zijn bang dat het ‘vredes’-proces zal afbreken. Wat de meesten van hen niet weten is dat het vredesproces een dodelijke waan is! Het is een wond die de dood zal veroorzaken als zij zich niet bekeren. Het is net als terminale kanker!”

De heer Flurry verklaarde in hetzelfde artikel: “Door het vredesproces is Juda kwetsbaar geworden voor de vijand, met weinig vrijheid om terug te slaan. … Spoedig zal de hele wereld zien wat de Arabieren de hele tijd al hebben gezien—dat het vredesproces een wond was waarvan Juda niet meer zou genezen!” (Dat is een verwijzing naar de “wond” waarover gesproken wordt in Hosea 5:13.)

De heer Flurry heeft geprofeteerd dat het vredesproces in elkaar zal storten, en dat vervolgens de helft van Jeruzalem door geweld veroverd zal worden, een vervulling van Zacheria 14:2. In de Trumpet van november 1996 schreef hij, “Als één helft van Jeruzalem ingenomen wordt, zal [Israël] zien dat het allemaal gebeurde als onderdeel van het vredesproces in het Midden Oosten. Hun wond, oftewel het vredesproces, is hoofdzakelijk de oorzaak dat zij half Jeruzalem zullen verliezen.

“God zegt tegen Juda dat Duitsland ‘uw wond niet kan helen.’ Waarom zegt God dat? Omdat Juda zichzelf in ellende heeft gestort door naar mensen te kijken. Nu proberen zij uit het moeras te komen door weer naar mensen te kijken. [De Joden] zullen nooit genezing vinden tot zij naar God kijken!” Onze lezers zouden er goed aan doen deze uitspraken te onthouden. Houdt uw ogen gericht op het vredesproces als inleiding tot verdere problemen voor Israël!

De bijbel vertelt ons eveneens dat wanneer deze verbonden verbroken worden, dat de mensen waar Israël uiteindelijk naar zal kijken afkomstig zijn uit een door Duitsland geleid Europa.

De Opkomst van de Islam

De Plain Truth uitgave van april 1958 gaf de vereniging van Arabische landen aan als belangrijke factor om in het Midden Oosten in de gaten te houden. Hoewel de Arabieren in het algemeen niet bekend staan om hun eenheid, verwees dit artikel naar het feit dat hun aanzwellende pan-Arabisch nationalisme, gedreven door de Islamitische religie, sterk genoeg was om hen samen te binden. Het voorspelde echter wel dat hun eenheid nooit erg sterk zou zijn. “In heel Noord Afrika zien we dat het Moslim geloof een snelle vooruitgang doormaakt …. Een verdeeld Christendom verliest daar snel houvast …

“[Egyptische President Gamal Abdel Nasser] roept alle Arabieren op om hem te steunen in ‘een gemeenschappelijke strijd’ tegen het Westerse ‘imperialisme.’ … Nasser werkt aan Moslim-eenheid omdat hij weet dat het hem absolute macht geeft over het economische lot van West Europa. Maar Nasser zal nooit in staat zijn de Arabische wereld te verenigen … Egypte zal verbonden sluiten met bepaalde naties, maar … zal niet de Arabische wereld verenigen.”

De Plain Truth van oktober 1963 rapporteerde eveneens over Nasser’s pogingen tot Arabische eenheid: “Het effect dat deze gebeurtenissen op het Britse en Amerikaanse volk zal hebben zal enorm zijn. Want wij worden uit het Midden Oosten geschopt. … Een stijgende golf van haat tegen Amerika en Engeland wordt door Nasser aangewakkerd. … Deze gebeurtenissen zijn de oorzaak van de voortdurende groei in de grote golf misverstanden tussen onze volken en de Arabische naties.

Deze misverstanden—en de Arabische haat tegen Israël—is een wig die gebruikt wordt om een machtige unie van Arabische landen te smeden die voorbestemd zijn samen te werken, niet met de V.S. of Rusland, maar met het machtige nieuwe Duitsland in het bijzonder en met het spoedig komende verenigde Europa. Dit betekent zeker problemen in de toekomst voor de V.S. en Engeland!”

De Arabische haat tegen Israël, Engeland en Amerika is geen iota afgenomen sinds die woorden werden geschreven. En ondanks krachtige pogingen van de V.S. om vriendschap te sluiten met Arabische landen—inclusief het aanbod van erkenning van een onafhankelijke Palestijnse staat—neemt de invloed van de V.S. in de regio op elk gebied af. Het is Europa waar in toenemende mate naar gekeken wordt als de belangrijkste buitenlandse scheidsrechter in problemen in het Midden Oosten, net zoals de Plain Truth al gezegd had.

Zowel Israël als de Arabische staten roepen om meer Europese betrokkenheid. Het is voor het eerst sinds de woestijn-campagne van de Duitse Erwin Rommel in het Midden Oosten tijdens de 2e Wereldoorlog, dat Europa het potentieel heeft een krachtige medespeler in dit gebied te worden.

Ondanks de handgebaren van Europa richting Israël, zijn zijn werkelijke partners de Arabieren. Via het Europese Nabuurschapsbeleid en de Unie voor het Middellandse-Zeegebied strekt het zijn handen uit naar de Arabische landen. Gedurende 20 jaar heeft Europa onderhandeld voor een vrijhandel-overeenkomst tussen de Golf staten en de EU. De EU neemt reeds de eerste plek in als handelspartner van de Gulf Cooperation Council (Samenwerkingsraad voor de Arabische staten van de Golf), een unie van zes Golf-staten. In internationale zaken kiezen de Europese landen en hun volken regelmatig de kant van de Arabieren tegen Israël.

Maar de relatie van Europa met het Midden Oosten zal veel verder gaan dan handel. Zoals een artikel in de Plain Truth van 1963 rapporteerde, het ultieme doel van zowel de Arabische landen als van de Katholieke Europese macht is de vernietiging van Israël. Dit gemeenschappelijk belang zal er voor zorgen dat sommige Arabische staten een bondgenootschap sluiten met de EU.

Dit thema werd in het nieuwsbericht van deze Plain Truth uitgave van februari 1966 opgenomen: “Al hoewel er onderling nog diepgewortelde rivaliteiten bestaan, proberen de Arabieren eindelijk om hun militaire potentieel bij elkaar te brengen. … Het ontbrak de Arabieren aan eenheid en leiderschap in hun vorige fiasco’s met de fel-vechtende Joden. Dit hopen ze nu te bereiken met hun nieuwe bevel-structuur. Dit werd lang geleden al in uw Bijbel geprofeteerd.”

De Mid-oostelijke Arabische landen zijn ook nu nog bezig met pogingen zich te verenigen, alhoewel zij vaak op kinderen lijken die met elkaar kibbelen over dingen die niemand anders begrijpt. Hun retoriek kan verschillen aan de onderhandelingstafel van de verschillende huidige “vredesprocessen,” maar de gemene deler bij de meeste Arabische landen is nog steeds grotendeels hun religieuze haat voor de Joodse aanwezigheid in de regio, en hun voortdurende, decennia-oude doel om “Israël in de zee te gooien.” Bijbelse profetie laat zien dat zij zichzelf uiteindelijk zullen organiseren in twee belangrijke groepen: één zal zich richten op Iran, en één zal snel een bondgenootschap aangaan met Europa. De ruwe contouren van de twee groepen zijn reeds zichtbaar. Irak beweegt zich steeds dichter naar zijn Perzische buurman. Met de opkomst van de Moslim Broederschap, lijkt Egypte klaar om zijn gebruikelijke vijandigheid ten opzichte van Iran ieder moment af te werpen. Tegelijkertijd trekt Syrië zich meer terug uit de invloedssfeer van Iran en roept Europa op meer betrokken te raken met het Midden Oosten.

De Bijbel geeft een eindtijd macht uit het Midden Oosten aan als “ de koning van het Zuiden” (Daniël 11:40)—waarschijnlijk een internationale coalitie van landen die door één specifiek land wordt gedomineerd. Let op hoe Iran—dat niet Arabisch maar Perzisch is, en toch opgestookt wordt door radicaal Islam—in macht zal toenemen. Gebaseerd op de huidige trends, gelooft de Trumpet sterk dat de koning van het zuiden radicaal Islamitisch zal zijn, steunend op de kracht van verschillende landen en onder leiding van Iran.

De Spil van de Koning van het Zuiden

Aanwijzingen van de eventuele Iraanse overmacht onder de Arabische landen verschenen in 1972 reeds in de januari-uitgave van de Plain Truth. Een artikel getiteld “Het huidige Iran: Land met een Missie” verklaarde, “Er zijn duidelijke aanwijzingen dat Iran zijn zinnen heeft gezet op het worden van het meest belangrijke en invloedrijke land in de wijde boog van naties die loopt door het Midden Oosten tot aan de westelijke grenzen van Indië.”

In die tijd werd dat doel gesteund door Engeland, die Iran met bewapening en andere bronnen hielp om het de stabiliserende kracht in de regio te maken, een regio waar Engeland zichzelf uit los wilde wrikken. Maar het leiderschap in Iran veranderde, en nu—net als met het naoorlogse Duitsland—kijkt het Westen een monster in ogen dat het zelf gecreëerd heeft.

Van de huidige Midden Oostelijke landen is Iran de meest huiveringwekkende zorg voor het Westen. Iran leidt de regio in het sponsoren van terroristische activiteiten, in het ondermijnen van pogingen tot vrede, en in het bevoorraden en het maken van nieuwe wapens. Terwijl Iran steeds dichter bij het bouwen van een nucleaire bom komt, duwt de V.S. zijn hoofd nog dieper in het zand. Routinematig proberend internationale waarnemers te misleiden, en in weerwil van de internationale druk, heeft Iran jarenlang gestaag zijn mogelijkheden verbeterd om uranium te verrijken, terwijl het al die tijd volhield dat het alleen vreedzame civiele doeleinden zou dienen. Maar in december 2009 lieten geheime Iraanse documenten zien dat Teheran al sinds begin 2007 werkte aan een “neutronen-initiator”—de trekker die nodig is om een nucleaire bom te doen ontploffen.

Daarbij was de retoriek die uit Iran kwam verre van vreedzaam. In 2005 kwam de ultraconservatieve Mahmoud Ahmadinejad aan de macht. De president van Iran heeft een aantal gevaarlijke ideeën. Deze man, die de uitroeiing van de Joodse staat wenst en nucleair arsenaal zoekt, is een fervent aanhanger van de mahdaviat, “het geloof in en de inspanningen om voor te bereiden voor Mahdi”—sprekend van de Messiaanse figuur van zijn Shia’s sekte (Encyclopedie van Islam). Dit geloof vertelt hem dat hij de terugkomst van de Mahdi moet vergemakkelijken door Amerika en het Westen uit te dagen en de Islamitische macht op het wereldtoneel te versterken. Dat is waar hij zijn politieke beslissingen op baseert.

De Koning van het Noorden

Zal deze door Iran geleidde coalitie succesvol zijn? Deed de Plain Truth hier voorspellingen over? Ja—zekere voorspellingen gebaseerd op de profetie van Daniël 11:40-41.

Die verzen zeggen dat deze koning van het zuiden in botsing zal komen met een andere macht die “koning van het noorden” wordt genoemd. Dat zal aanzetten tot een verpletterende aanval door die noordelijke macht, die vele landen uit het Midden Oosten zal verslaan, waaronder het “land des sierraads”—Israël, met Jeruzalem. Die profetie toont de grote inferioriteit van de Islamitische macht tegenover de koning van het noorden, waarvan we de ontwikkeling nu zouden moeten zien.

Dus wie is deze koning van het noorden?

Terug in 1955, toen het communisme haar tentakels uitspreidde naar het Midden Oosten terwijl Engeland en Amerika zich terugtrokken, schreef de heer Armstrong in de Plain Truth van november/december: “Het elfde hoofdstuk van Daniël laat zien dat … de stad Jeruzalem uiteindelijk veroverd zal worden door een herleving van de fascistische macht in Europa—en dus niet door een Communistische invasie van Palestina!” En opnieuw, terwijl de rest van de wereld zich zorgen maakte over het gevaar van spreidend communisme, wist de heer Armstrong dat het echte gebied waar op gelet moest worden ergens anders was. Hij ging verder, “Het zal een fascistische herleving zijn van een kerk-staat eenheid—een Verenigde Staten van Europa—die zal proberen daar een paleis en een hoofdstad op te richten …. “

Het is Europa waar de Plain Truth over waarschuwde—specifiek Europa’s interventie in het Midden Oosten, waar het zich eerst zal ontmaskeren als brute imperialistische macht! Het door Duitsland geleidde Europa zal de koning van het noorden zijn.

Terwijl de tijd verstreek vanaf 1955 kwam een waarschijnlijke reden voor dit nog toekomstige conflict aan de oppervlakte: olie. De Trumpet staat nog steeds achter deze verklaring van de Plain Truth uit februari 1966: “Voor de enorme crisis in het Midden Oosten over is zullen alle belangrijke landen van de aarde optrekken om te strijden [dit gaat over de strijd bij Armageddon, Zacheria 14:1-2]. Waarom zullen zij daar zijn? Een belangrijke reden is olie. De West Europese economie is absoluut afhankelijk van de oliereserves. En die van Japan ook. Een grote ontwrichting in olievoorziening—zoals een Arabisch-Israëlische oorlog—zou een interventie veroorzaken.”

Vanaf 2008 komt 40 procent van de ruwe olie import voor de EU uit opec-landen. Deze landen kunnen proberen in “botsing” met Europa te komen door die belangrijke olievoorziening af te snijden. Dat zou Europa zeker bewegen tot een snelle vergelding. Zelfs in juli 1971 opperde de Plain Truth deze mogelijkheid al door te melden dat de instabiliteit in de olierijke regio opwekte tot “nieuwe oproepen voor Europa om een grotere rol in het Midden Oosten te gaan spelen, met inbegrip van het zoeken naar een vreedzame oplossing voor de Arabisch-Israëlische confrontatie. … Europa en in het bijzonder de Gemeenschappelijke Markt zal zeker zijn betrokkenheid in het gebied vergroten.”

Vandaag omvat Europa’s betrokkenheid in de regio het vredesproces en strekt zich zelfs uit tot implementatie van troepen. Eind 2006 heeft de Duitse Marine, in opdracht van de Veiligheidsraad, het commando overgenomen van de maritieme component van de United Nations Interim Force (UNIFIL) in Libanon om de Libanese kust te beveiligen. Andere Europese landen maken deel uit van een internationale taakgroep die dient als een buffer tussen Israël en Zuid Libanon. Duitsland heeft militairen ingezet bij de Navo-operaties in Irak en Afghanistan. Duitsland speelde ook een belangrijke achtergrondrol, toen het namens Israël onderhandelde voor soldaten die ontvoerd waren door Hezbollah en Hamas. In januari 2004 bijvoorbeeld, bemiddelde het bij de ruil van meer dan 400 Arabische gevangen voor een Israëlische zakenman en de lichamen van drie soldaten. Duitsland en Israël hebben gezamenlijke kabinet bijeenkomsten gehouden en afgesproken om dat nog veel vaker te doen. Israël beschouwt Duitsland als één van zijn beste en belangrijkste bondgenoten. Europa—en vooral Duitsland—toont zich bereid om een “vredeshandhaver” te zijn in het Midden Oosten, en neemt in veel opzichten de rol van mediator uit het Westen over van de V.S..

Met betrekking tot het lopende Israëlisch-Palestijns conflict, verklaarde Prof. dr. Naomi Chazan, “De V.S. heeft zonder twijfel in het verleden, en nog steeds, een leidende rol gespeeld bij het bepalen van de voorwaarden en de voortgang van een oplossing in het conflict. Het is echter niet de enige speler. Europa, dat vele jaren tevreden was om op de achterbank met Washington mee te rijden, laat in toenemende mate politiek zijn stem horen (als ook economisch en op gebied van veiligheid)” (Jerusalem Post, 24 Dec. 2009).

Dit is precies wat de heer Armstrong profeteerde.

Een van de eerste daden van de EU na het vaststellen van het Verdrag van Lissabon op 1 december 2009, was het produceren van een verklaring waarin wordt opgeroepen tot de verdeling van Jeruzalem. Europese leiders zeiden dat Jeruzalem zou moeten worden verdeeld tussen Israël en een nieuwe Palestijnse staat, dat Oost Jeruzalem als hoofdstad heeft. In dezelfde maand voerde de terroristische groep Hamas aan dat het in het geheim ontmoetingen had gehad met hoge EU-ambtenaren, waarbij de belofte van de EU uit 2006 werd gebroken dat het niet in gesprek zou gaan met Hamas. Ondanks alle tekenen van Europa’s pro-Arabische ommezwaai, lijkt Israël best bereid om op Europa te rekenen voor steun bij de opbouw van regionale vrede. Onder President Barack Obama laat de V.S. Israël vallen, waarmee het de Joodse staat dwingt om meer op Europa te rekenen voor hulp. De Bijbel profeteert dat Israël uiteindelijk een beroep op Europa zal doen om vrede in het Midden Oosten te maken, als alle andere opties mislukken. Dat zal de grootste fout zijn die het ooit zal maken. U kunt hier meer over lezen in ons gratis boekje Jerusalem in Prophecy (Jeruzalem in Profetie).

Jeruzalem: Katholieke Hoofdstad

Er is een belangrijke reden, buitenom olie, voor de grote belangstelling van Europa in zaken die het Midden Oosten betreffen, en vooral die de Joodse staat betreffen. Zoals u misschien al verwachtte bespraken Herbert Armstrong en de Plain Truth deze reden ook.

Met behulp van de profetieën, met name die waarbij het om “de gruwel der verwoesting” gaat (kijk naar Mattheüs 24:15 in samenhang met Lucas 21:20), legde de heer Armstrong uit dat er een andere waarschijnlijke reden is voor de uiteindelijke botsing tussen de koningen van het zuiden en het noorden. De Plain Truth uit mei 1963 meldde, “Ondertussen is de Rooms Katholieke kerk centraal in beeld. Tijdens de eerste sessies van het Tweede Vaticaanse Concilie kwam de kwestie van vrede in het Midden Oosten ter discussie. Een voorzichtige suggestie was het opnieuw opzetten, onder pauselijke jurisdictie, van het koninkrijk van Jeruzalem.

“In de Middeleeuwen stichtten de kruisvaarders in Palestina een Katholiek koninkrijk van Jeruzalem. Toen was het om Palestina te laten herstellen van de Mohammedaanse ‘ongelovigen’. Vandaag zou het worden opgericht—zo is de suggestie—om de vrede in het Midden Oosten te bewaren.

De heer Armstrong geloofde dat Europa, onder de invloed van de Katholieke Kerk, een steeds grotere interesse in Jeruzalem zou krijgen. De heer Flurry is sindsdien verder ingegaan op dit thema. In de Trumpet van november 1996 schreef hij: “Alhoewel Duitsland de Joden niet kan helpen, raken de Duitsers wel betrokken bij Jeruzalem. De Katholiek Kerk gaat zich verenigen en dan de Europese Unie leiden, ofwel de koning van het Noorden—met Duitsland als de werkelijk macht erachter. De Katholieke Kerk heeft ook een grote interesse in Jeruzalem.

“Christendom, Jodendom en de Islam hebben allemaal een intense interesse in Jeruzalem. De stad is de tweede meest heilige plaats voor de Arabieren. … Het is de meest heilige stad voor de Joden. Christenen beschouwen het als de eerste of tweede heiligste stad. Uiteindelijk zal het rampzalig zijn voor alledrie de religies. …

“Veel leiders vandaag willen dat Jeruzalem tot internationale stad wordt gemaakt. … Staan de Joden op het punt een vredesmacht binnen te laten? … Zal het (de ‘botsing’ van Daniël 11:40) gaan over Jeruzalem? Er is waarschijnlijk olie bij betrokken. Maar de botsing lijkt te gaan over Jeruzalem.”

Jeruzalem haalt constant het nieuws door het etterende Israëlisch-Palestijns conflict. Zoals zowel de heer Armstrong als de heer Flurry hebben voorspeld, moeten we erop letten dat Europa en de Katholieke Kerk een intense belangstelling in de situatie zullen krijgen.

Toekomstige gebeurtenissen in het Midden Oosten kunnen worden voorspeld. In feite zullen alle mensen die niet van te voren begrijpen wat er zal gebeuren verbijsterd zijn als het in een vuurzee ontploft die de hele wereld zal omvatten. Geen enkele persoon op aarde zal in staat zijn de situatie nog veel langer te negeren.

U bent getuige van de embryonale fase van de dramatische vervulling van deze gebeurtenissen die reeds sinds duizenden jaren in uw Bijbel werden geprofeteerd! Gedurende zeven decennia hebben de Plain Truth en de Trumpet geschreven over de absolute actualiteit van deze profetieën. Zijn de profetieën die reeds op het wereldtoneel vervuld zijn genoeg om u te overtuigen de nog te vervullen profetieën serieus te nemen? Hoeveel meer moet u zien voordat u God’s heldere profetische visie zult geloven—en ernaar zult handelen? ▪