Vredesbewaking Afgedaan

Herbert Armstrong, door velen de “onofficiële ambassadeur voor de vrede” genoemd, was in april 1945 aanwezig bij de openingssessie van de Verenigde Naties in San Francisco. “Ik zie nu reeds de wolken van de 3e Wereldoorlog zich verzamelen op deze conferentie,” schreef hij daar. “Ik zie hier geen vrede ontkiemen, maar het zaad voor de volgende oorlog! … De conferentie van de Verenigde Naties produceert slechts twist en geruzie, en is vanaf haar ontstaan gedoemd totaal te mislukken. Toch spreken wereldleiders erover als de laatste hoop van de wereld—met als enige alternatief vernietiging van de mensheid!”

In een persoonlijk in de Plain Truth van augustus/september zo’n 25 jaar later schreef hij, “De 2e Wereldoorlog moest de ‘oorlog zijn die een einde zou maken aan alle oorlogen’. De Verenigde Naties was de ‘vredespoging’ van de wereld om verdere oorlogen te voorkomen. Wat zijn de resultaten na een kwart eeuw? Er hebben meer dan 50 oorlogen plaatsgevonden. De VN heeft bijgedragen aan het verkorten van vier oorlogen—MAAR—er is geen bewijs dat de Verenigde Naties een enkele oorlog hebben voorkomen!”

In de Plain Truth van januari 1977 profeteerde de heer Armstrong: “Voor de onmiddellijke toekomst—de komende 5, 10 of 25 jaar—laat de ontnuchterende Bijbelse profetie zien dat deze wereld van slecht naar nog slechter zal gaan. Wereld verwarring, haat, strijd, oorlog en vreselijke vernietiging zullen in grote versnelling toenemen. Het is het natuurlijk verloop dat we kunnen verwachten.”

We kunnen deze voorspellingen inderdaad verifiëren. Maar let op de volgende paragraaf! “De Verenigde Naties zullen niet in staat zijn vrede te brengen. De agressor naties—en wij zijn zo goedgelovig dat we ze pas herkennen nadat ze ons in een volgende wereldoorlog hebben getrokken—zullen gewoon doorgaan met hun gemene spelletjes en hun diabolische plannen om de wereld te regeren.”

De heer Armstrong wist dat de Verenigde Naties geen vrede zou—kunnen—brengen aan deze wereld. Hoe wist hij dit? Door naar God’s Woord te kijken, waarin de menselijke natuur wordt geopenbaard. “En de weg des vredes hebben zij niet gekend” (Romeinen 3:17). Hij zag, door de Bijbel, dat vrede nooit op aarde zou komen door de mens; vrede kan slechts mogelijk gemaakt worden door Jezus Christus, na Zijn Terugkomst met Zijn wereld-besturende regering die een utopische vrede en harmonie zal brengen (Openbaringen 20:4-6; Jesaja 2:2-4; 9:6-7; 11:1-9).

Dus, had de heer Armstrong gelijk? Was hij—als God’s boodschapper van specifieke profetieën aangaande onze huidige tijd—nauwkeurig in zijn voorspellingen?

Laten wij kort kijken naar de resultaten van de VN. De 192-landen tellende organisatie is het centrum van groeiend cynisme geweest. Sir Anthony Parsons, Engelse Ambassadeur van de VN van 1979 tot 1982 noemde het een “rampzalige mislukking.” Jeanne Kirkpatrick, Amerikaanse ambassadeur van de VN begin jaren ‘80, zei dat het “slechts een plek was voor landen om retorisch stoom af te blazen.”

Vanaf de start van de VN in 1945 tot begin 2010 hebben er 267 oorlogen plaatsgevonden—waarbij bijna net zoveel mensen zijn omgekomen als in de 2e Wereldoorlog zelf! De VN was betrokken bij 63 vredesbewaking missies tijdens die periode. In het jaar 2009 alleen al onderhield de VN 17 missies, en het aantal conflicten wereldwijd was 31—wat resulteerde in meer dan 20 miljoen vluchtelingen! Heeft de VN succes in het “bewaren van de vrede”? Of zijn God’s profetieën, zoals verkondigd door de heer Armstrong, uitgekomen?

De Verenigde Naties zijn afgedaald van een mislukking naar een klucht. Kreunend onder corruptie, lijkt de VN belangrijke functies weg te geven aan de meest bespottelijke kandidaat die beschikbaar is. In april 2007 werd Iran aangesteld als vice voorzitter van de Disarmament Commission (Ontwapening Commissie), en Syrië als rapporteur. Syrië werd in 2007 eveneens aangesteld als vice president van de Algemene Conferentie van het Internationale Atoomenergie Agentschap (IAEA). China, Cuba, Saudi Arabië, Sudan en Zimbabwe bevinden zich onder de huidige en voormalige leden van de Mensenrechten Commissie. Zimbabwe werd in 2007 verkozen als voorzitter van de Commissie voor Duurzame Ontwikkeling. Libië won een zetel bij de Veiligheidsraad voor een 2-jarige zit die begon in 2008, waarbij het in de maand januari van dat jaar het roulerende presidentschap van de Raad overnam. De lijst gaat nog verder.

De VN is een acceptabel forum geworden voor anti-Israëlitische en anti-Amerikaanse retoriek. De Iraanse President Mahmoud Ahmadinejad, sprak bijvoorbeeld in de Algemene Vergadering van de VN in september 2009, waar hij tekeer ging tegen Israël en de Verenigde Staten. De VN wordt simpelweg gebruikt door vijanden van het Westen om Amerika’s invloed op het wereldtoneel te marginaliseren.

Dan zijn er nog de schandalen. In waarschijnlijk de grootste oplichterij van de geschiedenis van de mens, bereikte de onbekwaamheid van de VN haar hoogtepunt met het schandaal rond het olie-voor-voedsel programma dat miljoenen dollars aan omkoperij en corruptie doorsluisde naar de hoogste niveaus van de organisatie. De Irakese Dictator Saddam Hussein stak tussen de $10 miljard en $40 miljard in zijn zak onder de dekmantel van het programma dat van 1996 tot 2003 duurde. Nog veel walgelijker was het Congo seksschandaal dat voor het eerst ontdekt werd in februari 2004, en nog een jaar door kon gaan nadat VN beambten al wisten van de beschuldigingen dat hun vrede-bewakers kinderen van slechts 12 jaar jong hadden verkracht en verschillende andere seksuele misdaden hadden gepleegd. Er waren meer dan 150 beschuldigingen van verkrachting, kindermisbruik, aanranding en andere seksuele misdaden—alleen al 70 in de stad Bunia. Honderden beelden van kinderpornografie waarbij Congolese kinderen waren betrokken werden gevonden op de laptop van een Franse VN burger die in Goma werkte. In 2007 kwam het nieuws naar voren dat miljoenen dollars die naar VN ontwikkelingsprojecten in Noord Korea moesten gaan, overgeheveld waren door Kim Jong-Il.

VN vredesmissies zijn meer dan alleen maar nutteloos. Zij hebben in veel gevallen niet alleen totaal gefaald, maar hebben de zaken verschillende keren alleen maar erger gemaakt. In 2000 werkten VN troepen zelfs samen met Hezbollah aan de Libanese-Israëlische grens bij de kidnapping van drie Israëlische soldaten.

Deze vredesmissies hebben eraan bijgedragen dat Duitsland en Japan het taboe op een acceptabele manier doorbraken van het overzees inzetten van troepen. Duitsland’s eerste overzeese inzet sinds de 2e Wereldoorlog was in een door de VN gevolmachtigde missie in Somaliland in 1994. Japan stuurde zijn eerste troepen in 1992 en 1993, naar Cambodia en Mozambique, onder de vlag van de VN. Toen deze taboes, met de hulp van de VN, eenmaal waren doorbroken, werd het makkelijker voor zowel Japan als voor Duitsland om troepen over de wereld te zenden—tot het punt waarop beide naties nu hun legers hebben uitgezonden buiten VN missies.

De VN is een bruikbaar dekmantel geweest, zeker voor het Duitse leger. Duitse troepen stippelden de kaart van Afrika uit, met VN en Navo missies. In 2006 maakte de Duitse marine haar eerste officiële inval in de wateren van het Midden Oosten sinds de 2e Wereldoorlog, toen Duitsland het commando overnam van het maritieme component van de VN Interim Troepen in Libanon, waarbij werd toegestaan de schepen vlak voor Israël’s kust te parkeren.

Het is verre van vrede promoten, als de VN aan landen met een geschiedenis van agressie toestaat hun legers over de wereld te verspreiden. De tijd zal uitwijzen dat dit een tragische vergissing is.

De VN werd ontworpen als laatste hoop op vrede voor de mensheid. De heer Armstrong schreef in 1966 in zijn boekje The Wonderful World Tomorrow—What It Will be Like (De ideale wereld van morgen—Hoe het zal zijn), “De mens heeft zijn laatste kans niet gegrepen!” In plaats van het voorkomen van een 3e Wereldoorlog, heeft de VN Duitse troepen voor de drempel van Israël gesitueerd. Zoals op een andere plek in dit boekje wordt opgemerkt, is het de Duitse invasie van het Midden Oosten die het begin van de 3e Wereldoorlog zal markeren. In plaats van catastrofes te voorkomen, helpt de VN ze juist veroorzaken.

De mensheid kent werkelijk de weg van vrede niet. Betekent dat dat alles verloren is? Nee. “Nu moet God ingrijpen—of wij zullen vergaan!” schreef de heer Armstrong. Dat is de enige echte hoop op vrede.

De mislukte pogingen van de VN om vrede in de wereld te brengen zullen uiteindelijk vervangen worden door de terugkeer van Jezus Christus—de Vredevorst (Jesaja 9:6). Hij zal de hele aarde regeren, en alle landen verenigen in Zijn weg van voorspoed!

Dat is de hoop van de mens op vrede. Dat is geprofeteerd in de Bijbel. De heer Armstrong herhaalde het voor velen. De Trumpet profeteert hetzelfde zodat nog meer mensen dit kunnen horen. En gelukkig zal die profetie zeer spoedig vervuld worden!  ▪