Moreel verval in Brittannië en Amerika

Waarom gaan naties ten onder? De grootste wereldrijken uit het verleden, zonder enige uitzondering, zijn ineengestort. Is elke beschaving bestemd om te vervallen en ten onder te gaan? Of is zo’n catastrofale ramp het gevolg van een specifieke oorzaak ?

Historici schrijven de ineenstorting van verschillende beschavingen toe aan ziekte, geboortecijfers, politieke corruptie, massa-immigratie, economische stagnatie, klimaatverandering, inferieure technologie en/of buitenlandse invasie. Maar zijn wapens, toegepaste wetenschappen en banen de manier om een beschaving onoverwinnelijk te maken? Kennelijk zijn er tegenwoordig veel mensen die dit denken.

Zou Amerika kunnen vallen? Zou Groot-Brittannië kunnen vallen? Of zijn onze maatschappijen te modern, te ver ontwikkeld, te zeer verlicht voor een dergelijke ramp?

De voorloper van de Trompet, de Echte Waarheid, begon in 1934 met de publicatie van de voorspelling dat Brittannië en Amerika een instorting zouden ondergaan die verwoestender zou zijn dan de val van Rome. De langst bestaande en meest consistente voorspelling die de Trompet heeft gemaakt sinds Jaargang 1, Nummer 2, in juni 1990, is dat Amerika en Groot-Brittannië zullen vallen, en dat de fundamentele oorzaak niet zal liggen in geboortecijfers, weersverschijnselen, superbacterie-epidemieën, bruto binnenlands product of grote stakingsbewegingen. Fundamenteel zal het zijn omdat Amerika en Groot-Brittannië de basis voor nationale stabiliteit hebben verworpen: de Bijbelse verordeningen, bepalingen en wetten.

Er zit een enorme hoeveelheid bewijs achter deze voorspelling. Het meest overtuigend en indrukwekkend zijn de vele profetieën in de Bijbel die spreken over wetteloosheid en immoraliteit, en de gevolgen ervan, waarvan er vele direct gericht zijn op de moderne naties van Amerika en Groot-Brittannië. We zullen er verderop in dit artikel enkele bespreken.

Maar zelfs voor de persoon die nog niet overtuigd is van de waarheidsgetrouwheid van Bijbelse profetieën, luidt zelfs de seculiere geschiedenis een klinkende waarschuwing over de ernstige gevaren van nationale morele achteruitgang.

De morele geschiedenis van Amerika en Groot-Brittannië

In het begin van de moderne geschiedenis waren de Verenigde Staten en Groot-Brittannië aan het groeien in wereldlijke macht. Tegen die achtergrond debatteerden veel grote staatslieden over de oorzaak achter de opkomst en ondergang van rijken.

Een jaar voor de ondertekening van de Amerikaanse Grondwet publiceerde Edward Gibbon het laatste deel van The History of the Decline and Fall of the Roman Empire.

Gibbon identificeerde vijf belangrijke oorzaken voor de val van een van de grootste wereldrijken in de geschiedenis. Dalende bevolkingscijfers stond niet op die lijst. Ontoereikende technologie of klimaatsverandering evenmin. Zijn eerste fundamentele factor was de ondergang van het traditionele gezin. Vervolgens noemde hij verhoogde belastingen, een onstilbare honger naar genot, een onhoudbare bewapeningstoename, en religieus verval.

Volgens Gibbon was de grondoorzaak voor het maatschappelijk verval in Rome een verlies van hun burgerlijke deugd en individuele moraliteit. Gibbon geloofde dat de moraliteitswetten even onveranderlijk zijn als de wetten van de wiskunde of de fysica.

De Engelse staatsman Edmund Burke, een collega van Gibbon, wordt vaak de vader van het moderne conservatisme genoemd. Hij vatte zijn opvattingen over moraliteit samen in een brief aan de sheriffs van Bristol in 1777: “Allen die ooit over bewind hebben geschreven zijn het erover eens dat bij een volk dat in doorsnee corrupt is, vrijheid niet lang kan bestaan.”

De eerste president van Amerika was bekend met Gibbon. George Washington bezat een exemplaar van The Decline and Fall of the Roman Empire. In zijn beroemde afscheidsrede zei Washington: “Van alle eigenschappen en gewoonten die tot politieke voorspoed leiden, zijn religie en moraliteit onmisbare fundamenten.”

Gibbon, Burke en Washington geloofden dat de waarborgen van een maatschappij niet de militaire legioenen of productieve kooplieden of welvarende consumenten zijn, maar wel goede zeden en oprechte religie. Maar de meeste hedendaagse politici en opvoeders verwerpen deze opvatting. Zij zeggen dat wat de mensen in hun privéleven doen geen invloed heeft op de nationale veiligheid.

Religie en moraliteit

Tijdens de seksuele revolutie van de jaren ’60 zei een rechter van het Amerikaanse Hooggerechtshof dat het onmogelijk was karakter te definiëren. Dat was een radicale afwijking van wat vorige generaties geloofden: Zij wisten wat karakter betekende. Het gaat om dingen als eerbied voor je ouders, niet doden, niet stelen, niet liegen, niet begeren en geen overspel plegen.

Kortom, het betekent het houden van de Tien Geboden, de wetten van de Bijbel.

Er is een oorzaak voor ieder gevolg. De 10 wetten opgesomd in deze geboden zorgen voor politieke voorspoed. Dat is tenminste wat de tweede president van Amerika geloofde. John Adams schreef in een brief aan Thomas Jefferson: “De Tien Geboden en de Bergrede omvatten mijn religie.”

In de 18e eeuw waren de Verenigde Staten en Groot-Brittannië algemeen gesproken religieus. Natuurlijk waren de mensen van deze opkomende machten vol tekortkomingen, zwaktes en ondeugden. Liegen, begeren, stelen, doden en elke andere zonde kon bij hen worden gevonden. Maar de maatschappij als geheel hield haar burgers, families en leiders aan een hoge morele standaard – de morele standaard van de Heilige Bijbel. En velen onder hen geloofden dat als een meerderheid van de gezinnen godvrezend, gehoorzaam en gelovig waren, hun natie kon overleven.

In Character of Nations schreef Angelo Codevilla dat de eerste Amerikanen een sterke neiging hadden om “zich te gelijk te stellen met de kinderen van Israël.” Dat is waarom ze de Bijbel bestudeerden. Dat is waarom ze de Tien Geboden wilden gehoorzamen. Dat is waarom hun kinderen leerden over de tijd waarin het oude Israël tot zonde verviel en hun land werd binnengevallen, en toen ze zich tot God keerden werden ze bevrijd. Nergens ter wereld was de notie van God als morele wetgever zo wijdverspreid. Het vroege Amerika en het vroege Groot-Brittannië geloofden dat nationale grootsheid afhankelijk waren van ethisch en moreel gedrag.

In de Engelstalige wereld werden families doorgaans georganiseerd op zo’n manier dat elk gezinslid zijn of haar natuurlijke rol vervulde. De vader was het hoofd van het gezin, de kostwinner en beschermer. Een echtgenote had respect voor het gezag van haar man, was trots op haar rol als helper, en was uitmuntend in het bestieren van het huishouden. Samen vormden een man en een vrouw een complete eenheid – een goed georganiseerd gezin waarin kinderen verantwoordelijk grootgebracht konden worden.

Alexis de Toqueville bestudeerde Amerika grondig voor zijn boek Democracy in America. Hij concludeerde met deze opmerkelijke vaststelling van het Amerikaanse gezin: “Wat mezelf betreft deins ik er niet voor terug om te bekennen dat, hoewel de vrouw in de Verenigde Staten beperkt is binnen de nauwe kring van haar huiselijk leven, en hun situatie in sommige opzichten er één is van extreme afhankelijkheid, ik nergens de vrouw een meer verheven positie heb zien innemen; en als ik gevraagd werd, nu ik aan het einde van dit werk ben gekomen, waarin ik zovele belangrijke Amerikaanse eigenschappen heb besproken, waaraan de unieke welstand en groeiende sterkte van dit volk voornamelijk moet worden toegeschreven, dan zou ik antwoorden: aan de superioriteit van hun vrouwen.”

Of ze het nu beseften of niet, de families van de Engelstalige naties waren gevormd naar de geboden van de Heilige Bijbel.

Deze sterke familiestructuur bracht deugdzame kinderen voort. Deze kinderen groeiden op tot goede vaders, moeders, leraren, ministers, rechters, ingenieurs, sprekers en staatslieden.

Beleidsmakers begrepen het verband tussen gezinsbreuk en maatschappelijke problemen als alcoholisme, drugverslaving, welvaartverslaving, jeugddelinquentie en zinloos geweld. Zij geloofden de Bijbel in diens stelling dat alleen die naties gezegend zijn die gehoorzamen aan de morele wetten van God.

Gezinsbreuk

Rond de wisseling van de 20e eeuw begonnen opvoeders in de Verenigde Staten en het Britse Gemenebest het idee te verwerpen dat de morele wetten eeuwig en onveranderlijk zijn. Naarmate de evolutiehypothese vaste grond in het publieke bewustzijn begon te krijgen, begonnen mensen te geloven dat wat goed was in het verleden niet noodzakelijk ook vandaag nog goed is.

Geboden zoals “eer uw vader en uw moeder” en “u zult geen overspel plegen” begonnen ouderwets te klinken. De mensen verlieten de absolute moraliteit van Mozes en Jezus Christus. Zij omhelsden de evoluerende moraliteit van Charles Darwin en Sigmund Freud.

Het morele landschap van de tegenwoordige wereld is volkomen getransformeerd.

Voor 1912 stapten ongeveer 80 procent van de vrouwen als maagd in het huwelijk. Vandaag wacht slechts 3 procent met seks tot het huwelijk. Zelfs onder religieuzen ligt dit aantal rond de 20 procent. Twee derde van de inwoners van de VS en het VK beschouwen ontucht zelfs niet als verkeerd.

Velen vieren dit soort statistieken als een culturele overwinning. Maar wijdverspreide acceptatie van voorhuwelijkse seks leidde tot epidemische aantallen buitenechtelijke geboortes. In het koloniale Massachusetts werd slechts 1 op 200 baby’s buiten het huwelijk geboren. In het moderne Amerika wordt 40 procent van de baby’s geboren bij alleenstaande moeders. In Groot-Brittannië zal, als deze trend zich doorzet, in 2025 de meerderheid van de baby’s buitenechtelijk geboren worden.

Volgens prognoses van het Amerikaanse Departement van Begroting zullen de stijgende uitkeringskosten en de intresten op de staatsschuld in het komende decennium 99 procent van alle belastinginkomsten opslokken. Dit betekent dat de vrij besteedbare belastingen volledig door schulden zullen worden gefinancierd.

Financieel historicus Niall Ferguson heeft gewaarschuwd dat grootmachten meestal uiteenvallen wanneer de kost van schuldaflossing groter is dan de kost van het verdedigen van de eigen grenzen. Dit was het geval voor Rome. En meer recent was dit ook het geval voor de Sovjetunie.

Om John Adams aan te halen: “De fundering voor nationale moraliteit moet gelegd worden in de particuliere gezinnen” (eigen nadruk).

Er zijn sterke gezinnen nodig om fatsoenlijke burgers voort te brengen die in staat zijn voor zichzelf te zorgen. Wanneer een natie voor zorg naar de regering begint te kijken, dan begeeft ze zich op het pad naar maatschappelijk verval. Kapotte gezinnen brachten Rome ten val. En staan op het punt om ook Groot-Brittannië en Amerika ten val te brengen.

Homoseksuele Revolutie

In Gibbons tijd hadden de Verenigde Staten en het Britse Rijk wetten tegen homoseksueel gedrag. Het is zelfs zo dat volgens Gibbon de Romeinse acceptatie van sodomie en seksuele promiscuïteit een sleutelrol hebben gespeeld in de vernietiging van het gezinsleven.

Sodomie werd gezien als een der laatste symptomen van een stervende cultuur. De Encyclopedia Britannica van 1833 refereert ernaar als “de naamloze misdaad, de schande van de Griekse en Romeinse beschaving.” Vandaag wordt zo’n uitspraak gewoon weggehoond als onverdraagzaamheid, ongeacht of het waar is of niet.

Noah Webster wordt vaak de vader van de Amerikaanse geleerdheid en opvoeding genoemd. In de eerste editie van zijn beroemde Webster’s Dictionary definieert hij sodomie als een “misdaad tegen de natuur.” Voor 1962 beschouwde iedere Amerikaanse staat sodomie als een zware misdaad. En voor 1973 beschouwde de American Psychological Association homoseksualiteit als een mentale stoornis.

Maar in de jaren ’70 begon in Amerika en Groot-Brittannië de publieke tegenstand tegen homoseksualiteit weg te ebben.

Naarmate de maatschappij de notie aannam dat moraliteit subjectief is, verspreidden evolutionaire filosofen het idee dat ontucht, overspel, homoseksualiteit en zelfs pedofilie niet verkeerd zijn. Het zijn natuurlijke resultaten van een evolutionair proces.

Zonder mannelijke vaders en vrouwelijke moeders om kinderen te onderwijzen in gender-rollen, bereikte de geslachtelijke verwarring een nieuw hoogtepunt in 2014. Dat was het jaar waarin het Britse Parlement het homo-“huwelijk” legaliseerde. Het Amerikaanse Hooggerechtshof volgde een jaar later.

Deze veranderingen luidden een nieuw tijdperk in: een tijdperk waarin huwelijk niet gedefinieerd werd als een goddelijk verordonneerd partnerschap tussen een man en een vrouw; een tijdperk waarin het huwelijk gedefinieerd zou kunnen worden als om het even welke seksuele relatie tussen twee instemmende partners.

In plaats van homoseksualiteit als een zonde te bestempelen, beschouwt de meerderheid van de Amerikanen en Britten het als goed.

Sommige gaan zelfs verder en beweren dat het traditionele gezin schadelijk is – dat diens inherente structuur een soort van slavernij is van vrouwen en kinderen.

Gebroken huishoudens en onwettige kinderen zijn nu zo gewoon dat het als ongevoelig wordt gezien om zelfs maar te suggereren dat zulke personen benadeeld zouden kunnen zijn.

Eerder dan toe te geven dat de maatschappij tekortschiet in het hooghouden van de Bijbelse standaard, heeft de maatschappij de standaard veranderd. De haast unanieme mislukking in het volgen van de Schriftelijke formule voor familiaal succes heeft geresulteerd in een herdefiniëring van huwelijk en gezin.

Eerder dan toe te geven dat de maatschappij tekortschiet in het hooghouden van de Bijbelse standaard, heeft de maatschappij de standaard veranderd.

Tegenwoordig verwerpen de meeste mensen de wet van oorzaak en gevolg. Ze denken dat de maatschappij huwelijk en gezin naast zich neer kan leggen zonder daarvan de gevolgen te dragen. Maar zowel de Bijbel als de seculiere geschiedenis tonen ons wat de vruchten van gebroken gezinnen zijn – en zullen zijn!

Zegeningen en vloeken

Grote historici als Edward Gibbons wisten dat gezinsbreuk en moreel verval leidden tot de ondergang en val van het Romeinse Rijk. Maar zelfs Gibbon begreep niet dat de Amerikaanse en Britse volken een geschiedenis met Gods wet hebben, die begon lang voor de stichting van Rome.

Zoals Codevilla schreef, bestond bij de 18^e-eeuwse Amerikanen de neiging om zichzelf te vergelijken met de kinderen van Israël. Plain Truth oprichter Herbert W. Armstrong bewees in De Verenigde Staten en Groot-Brittannië in de profetieën dat de mensen die Groot-Brittannië en Amerika grondvestten letterlijk afstammelingen van het oude Israël zijn.

De Bijbel zegt dat, nadat de mens zich had afgekeerd van Gods onverbiddelijke morele wetten, God de natie Israël riep en stichtte. Hij gaf deze mensen zijn wetten zodat ze een voorbeeld voor alle andere naties konden zijn. Door hun doen en laten zouden de Israëlieten bewijzen dat zegeningen voortkomen uit gehoorzaamheid aan Gods wetten, en vloeken voortkomen uit ongehoorzaamheid.

In de Plain Truth van mei-juni 1938 schreef de heer Armstrong: “Bij de berg Sinaï deed God aan Israël een voorstel. Als ze Zijn stem zouden gehoorzamen en Zijn geboden zouden houden (Exodus 19:5-6) – dat houdt in: het bouwen van een beschaving die gebaseerd is op de principes van Gods fundamentele geestelijk wet – op de principes van liefde tegenover God en liefde tegenover de naaste – het principe van geven in plaats van het egoïstische menselijke principe van krijgen – dan zou God hun voorspoed geven, en macht om de wereld te domineren – ‘boven alle naties.’”

De oude Israëlieten werden gezegend wanneer ze “de principes van Gods fundamentele geestelijke wet” gehoorzaamden in de dagen van Koning David en Koning Salomo. Deze nationale grootsheid zou zich hebben voortgezet – maar toen begonnen ze Gods principes voor een moreel leven te verachten. Als gevolg daarvan stortte hun maatschappij in elkaar. Het Assyrische Rijk voerde de Israëlieten als slaven weg in 718 v.C. Na de val van Israël kwamen heidense koninkrijken zoals Rome tot grote macht.

Maar God had de Israëlieten beloofd dat Hij hun grootsheid na 2520 jaar straf zou herstellen. (Deze profetie wordt uitgelegd in Hoofdstuk 10 van De Verenigde Staten en Groot-Brittannië in de profetieën. Bestel uw gratis exemplaar.)

In de Plain Truth van 1966 schreef de heer Armstrong: “Het eerste begin van Salmanassers belegering tegen Israël was in 721 v.C. De nederlaag van Israël was compleet in 718 v.C.; 2520 jaar vanaf 721 v.C. is het jaar 1800 A.D, en 2520 jaar vanaf 718 v.C. is A.D 1803. Nu weet u waarom Groot-Brittannië en Amerika opeens van kleine naties de grootste welvaart en macht bereikten die een natie ooit genoten heeft – en het begon in 1800-1803!”

De eerste nederzetters in de Verenigde Staten en Groot-Brittannië leerden uit ervaring dat gehoorzaamheid aan Gods wet een noodzakelijke voorwaarde is voor nationale grootsheid. Maar hun kinderen vergaten dit al snel. In de Plain Truth van april-mei 1976 schreef de heer Armstrong: “Wat hebben we met deze veelvuldige nationale en individuele zegeningen, die in feite geschonken waren door de levende God, gedaan? God beloofde niet om de zegeningen te laten voortduren als we zouden rebelleren. En we hebben gerebelleerd en geweigerd ons over te geven aan God en Zijn manier van leven, die ons blijvende vrede en voorspoed zou hebben gegarandeerd. We zijn arrogant en egoïstisch geworden. We hebben de vruchtbare grond die de levende God ons gegeven heeft, vervuild. We hebben de lucht vervuild, de rivieren, de meren en oceanen. We hebben onze eigen geesten vervuild en die van onze kinderen – hen onderwijzend in de anti-goddelijke fabel der evolutie. We hebben publiekelijk de verkeerd benoemde ‘nieuwe moraliteit’ geaccepteerd, die in feite niets anders is dan smerige immoraliteit! We hebben publiekelijk homoseksualiteit, voorhuwelijkse seks en perversie geaccepteerd. We hebben het heilige verbond van het huwelijk vervuild, en door een steeds stijgend echtscheidingspercentage zijn we aanbeland op de weg naar vernietiging van “thuis en gezin” – het fundament van iedere stabiele maatschappij.”

Het zou duidelijk moeten zijn voor iedereen die de lessen van de geschiedenis gelooft dat moreel verval Amerika en Groot-Brittannië op het pad naar maatschappelijke ondergang heeft geleid.

Maar Bijbelse profetie maakt het nog duidelijker dat dit de onontkoombare uitkomst van onze huidige immorele route is.

Het was voorspeld

De Bijbel maakt het heel duidelijk dat God geestelijke en fysieke wetten in beweging heeft gezet. Voorlopig laat God de mensen toe hun eigen manieren van leven te ontwikkelen, die strijdig zijn met Zijn wetten. Hij heeft ons tot nu toe de natuurlijke gevolgen van deze manieren van leven laten dragen. Maar de Schriften vertellen ons dat God begonnen is te interveniëren, en het hedendaagse Israël met zeven maal meer intensiteit te straffen.

Leviticus 26 wordt het zegeningen-en-vloeken-hoofdstuk genoemd. Het profeteert wat de Israëlische naties – voornamelijk Amerika en Groot-Brittannië vandaag – te beurt zal vallen: Indien ze Gods wetten gehoorzamen, zegeningen; indien ze niet gehoorzamen, vloeken.

“Maar indien gij Mij niet zult horen, en al deze geboden niet zult doen;… Daartoe zal Ik Mijn aangezicht tegen ulieden zetten, dat gij geslagen zult worden voor het aangezicht uwer vijanden; en uw haters zullen over u heerschappij hebben, en gij zult vlieden, als u iemand vervolgt” (verzen 14 en 17). Jawel, de grote God zei dat Hij “Zijn aangezicht tegen” onze naties zou zetten wegens onze opstandigheid!

“En zo gij Mij tot deze dingen toe nog niet horen zult, Ik zal nog daar toedoen, om u zevenvoudig over uw zonden te tuchtigen. Want Ik zal de hovaardigheid uwer kracht verbreken, en zal uw hemel als ijzer maken, en uw aarde als koper” (verzen 18 en 19). Indien we ongehoorzaam zijn, belooft God dat Hij de trots op onze macht zal breken. Ofschoon we geweldige nationale macht hebben gehad, is onze wil gebroken, net als God had beloofd!

Kijk naar de geschiedenis van het oude Israël, en u kunt zien dat onze naties vandaag dezelfde koers varen.

De profeet Jesaja schreef dat de moraliteit van de oude Israëlieten verslechterde tot op het punt waarop ze eigenlijk trots werden op hun zonden.

“…hun zonden spreken zij vrij uit, gelijk Sodom; zij verbergen ze niet” (Jesaja 3:9). Jammer genoeg is er nauwelijks een treffender manier om onze huidige maatschappij te beschrijven.

Hosea, een van Jesaja’s tijdsgenoten, schreef: “de Heere heeft een twist met de inwoners des lands, omdat er geen trouw, en geen weldadigheid, en geen kennis van God in het land is” Integendeel, Israël was vol “vloeken en liegen, en doodslaan, en stelen, en overspel.” Geweld vulde het land, totdat “bloedschulden raken aan bloedschulden”. Omwille van deze afgrijselijke staat bepaalde God dat “het land zal treuren, en eenieder, die daarin woont, zal kwelen” (Hosea 4:1-3). Hosea profeteerde dat, omdat de Israëlieten weigerden “zich tot hun God te bekeren”, zij “zullen vallen door hun ongerechtigheid” (Hosea 5:1-5).

De profetieën van Jesaja en Hosea, zoals al de andere kleine en grote profeten, richten zich hoofdzakelijk op de “laatste dagen” (Hosea 3:5). God, de meester-socioloog, voorspelde dat de eindtijd-afstammelingen van Israël eens te meer zouden rebelleren tegen Zijn morele wetten en dezelfde gevolgen zouden voelen als hun voorouders.

In de oudheid, toen de moraliteit van de Israëlieten was vervallen tot het punt van maatschappelijke ineenstorting, liet God het Assyrische Rijk toe om hen in gevangenschap weg te leiden! Vele profetieën tonen dat hetzelfde lot onze naties in deze eindtijd te wachten staat! God zal opnieuw een vreemd volk toelaten de volken van Amerika en Groot-Brittannië te straffen omwille van hun vele zonden.

Deze strenge straf is gewoon de correctie die nodig is om de mensen de verkeerdheid van zonde te leren, en om hen te leiden naar een manier van leven die tot zegeningen leidt, in plaats van gruwelijke vloeken. Wanneer de hedendaagse Britten en Amerikanen hun weelde, voorspoed, land en alles wat ze bezitten kwijt zullen zijn, dan zullen ze eindelijk schreeuwen naar God voor genade en bevrijding!

God zei tot de profeet Jeremia dat de dag zou komen waarop Hij “de gevangenis van Zijn volk, Israël en Juda, wenden zal” (Jeremia 30:3). Deze profetie gaat niet over Israëls historische gevangenschap, die op dat moment al had plaatsgevonden. Ze gaat over een gevangenschap in de eindtijd, genaamd “Jacobs benauwdheid” (vers 7). Jacob was de vader van de 12 stammen van Israël.

En toch, terwijl God deze woorden tot Jeremia uitsprak, profeteerde hij in Zijn genade van een daaropvolgende tijd, wanneer hij de Israëlieten “weer zou brengen in het land, dat Ik hun vaderen gegeven heb” (vers 3).

“Ziet, Ik zal ze aanbrengen uit het land van het noorden, en zal hen vergaderen van de zijden der aarde; onder hen zullen zijn blinden en lammen, zwangeren en barenden te zamen; met een grote gemeente zullen zij herwaarts wederkomen”, spreekt God in Jeremia 31:8-9. “Zij zullen komen met geween, en met smekingen zal Ik hen voeren; Ik zal hen leiden aan de waterbeken, in een rechte weg, waarin zij zich niet zullen stoten; want Ik ben Israël tot een Vader, en Efraïm is Mijn eerstgeborene.”

God zal de verschoppelingen van deze naties vergaderen als een herder zijn kudde (vers 10), hen overgietend met zegeningen (verzen 12-17), en Hij zal een Nieuw Verbond met hen maken (verzen 31-34). God belooft om de voorspoed van Amerika en Groot-Brittannië te herstellen, en om hen tot een positief voorbeeld te maken. Maar eerst moeten ze leren dat geen enkele maatschappij zonder Gods heilige morele code, die de handelingen van ieder van ons regelt, kan blijven bestaan!