Is Duitsland vermeld in Bijbelprofetie?

De geschiedenis van het Duitse volk gaat terug op een Bijbelse oorsprong – en hun identiteit ontsluit enkele van de sterkste profetieën uit Bijbel.

Wie zijn de Duitse volken precies en waar komen ze vandaan? Hun oude voorouders kunnen worden vastgesteld vanuit de seculiere geschiedenis, Duitse documenten en de Bijbel.

Bijvoorbeeld, de oudste stad van Duitsland is Trier. Tot op de dag van vandaag zeggen de inwoners dat de stad werd gesticht rond 2000 voor Christus door de Assyriërs.

Josef K. L. Bihl schrijft in In Deutschen Landen: "Trier werd gesticht door Trebeta, een zoon van de beroemde Assyrische koning Ninus. In feite vindt men ... in Trier het volgende opschrift: 'Trier bestond 1300 jaar voordat Rome werd herbouwd.' "

De Bayerische Chronik, de officiële geschiedenis van Beieren, geschreven in de 16e eeuw, wordt nu afgedaan als pure mythe. Maar zij vermeldt dat een deel van de afstammelingen van Assur zich rond 2300 voor Christus vanuit Mesopotamië in Europa vestigden.

Hoe is dat gebeurd? Vlak voor hun hoofdstad Nineve viel in 612 v.Chr., kende het rijk der Assyriërs een steil verval. Binnenvallende krijgers uit Centraal-Azië dwongen de Assyriërs om naar het noorden te migreren. Diodorus Siculus, een historicus uit de eerste eeuw v.Chr., schreef in de Historische Bibliotheek dat "veel van de veroverde volken naar andere woonplaatsen werden overgebracht, en twee daarvan werden zeer grote koloniën: de ene was samengesteld uit Assyriërs en werd naar het land verplaatst tussen Paflagonië en Pontus." Paflagonië en Pontus grenzen allebei aan de zuidelijke kusten van de Zwarte Zee. Het land ertussenin werd door Herodotus Cappadocië genoemd. Deze Griekse historicus van de vijfde eeuw voor Christus bevestigde ook de aanwezigheid van de Assyriërs in zijn werk Historiën: "De Cappadociërs staan ​​bij de Grieken bekend onder de naam Syriërs. ... Dit volk, door de Grieken ook Syriërs genoemd, wordt door de barbaren Assyriërs genoemd."

In de vijfde eeuw voor Christus waren de Assyriërs zo dominant in het Zwarte Zeegebied dat Griekse geografen de regio Assyrië noemden: "De kust van de Euxinos [de Zwarte Zee] ... werd Assyrië genoemd door Scylax, de auteur van Periplus" (History of Art in Sardinia, Judaea, Syria and Asia Minor, Deel 2). In hetzelfde tijdsbestek schreef Herodotus over Assyriërs uit het Zwarte Zeegebied die vochten tegen de Grieken onder de Perzische koning Xerxes I (zelfde bron).

Archeologie onthult dat er kort na de rampzalige campagne van Xerxes een grote migratie van Assyriërs uit het Zwarte Zeegebied plaatsvond. Met het verzwakken van het Perzische rijk verhuisden de Assyriërs van de zuidelijke kusten van de Zwarte Zee naar de noordelijke kusten, een land genaamd Scythië. Hier werden ze Scythen genoemd, waardoor hun ware identiteit uiteindelijk verdween.

Voor Griekse en Romeinse auteurs waren de ruige steppen van Scythië een land buiten de beschaafde wereld. Ze bestempelden al de vele verschillende volkeren die door dit gigantische kruispunt migreerden als Scythen.

"Twee grote momenteel erkende rassentypes, het kaukasische en het mongoloïde, worden historisch gezien in de geografische nabijheid van de steppe geplaatst," volgens The Cambridge Ancient History op (deel 3, deel 2). "Archeologisch gezien is het duidelijk dat de 'Scythen' uit de achtste en zevende eeuw v.Chr. niet dezelfde waren als de 'Scythen' uit de vijfde eeuw. Beide waren paardrijdende elite-krijgers uit de meer oostelijke streken van de steppe, en de Grieken gaven die beide groepen bijna vanzelfsprekend dezelfde naam."

Archeologie toont vijf belangrijke vestigingsfasen in het gebied. Deze werden veroorzaakt door grote volksverhuizingen als gevolg van de ineenstorting van verschillende rijken en koninkrijken in het Midden-Oosten.

Toen Herodotus Historiën schreef, was hij waarschijnlijk op de hoogte van hoe de Scythische bevolking in beweging was en zich opnieuw formeerde. Hij schreef: "De Scythen zeggen dat hun natie de jongste is van alle naties."

Het is duidelijk dat het Germaanse volk op dat moment ten minste gedeeltelijk de Scythische migratie omvatte. We weten dit omdat Romeinse verslagen aantonen dat de Germaanse volken voor het eerst Midden- en West-Europa binnenvielen in de late tweede eeuw voor Christus, kort na hun verhuizing naar het noorden.

Archeologie bevestigt dat deze Scythen helemaal naar Duitsland migreerden. "Nomaden en woeste krijgers, zij woonden in Centraal-Azië ... en hun cultuur verspreidde zich westwaarts naar Zuid-Rusland en Oekraïne, en zelfs naar Duitsland ..." (National Geographic, juni 2003; eigen nadruk). De verplaatsing van zo'n grote populatie duurde honderden jaren, met de eerste Germaanse stammen die in de late tweede eeuw voor Christus in Romeinse archieven verschenen.

Tegen de tijd dat deze stammen uit Scythië naar Europa kwamen en met het Romeinse Rijk in contact kwamen, werden ze niet langer Scythen genoemd, maar werden ze aangeduid met hun stamnamen.

De Romeinse historicus Plinius de Oudere schreef in de eerste eeuw na Christus over de Germaanse en andere stammen die via dit kruispunt migreerden: "De naam 'Scythiër' is in elke richting geëvolueerd, zelfs tot de Sarmaten en de Germanen; maar deze oude benaming wordt nu alleen gegeven aan degenen die buiten die naties wonen en voor bijna de rest van de wereld onbekend zijn " (The Natural History).

Naarmate de Grieken en Romeinen verschillende Scythische volken ontmoetten door handel en oorlog, gaven ze hun nieuwe namen. Tijdens de tweede en eerste eeuw v.Chr. vochten Romeinse generaals tegen wrede stammen in Europa en gaven ze hun een naam die "oorlogsvolk" betekent: Germani.

Vóór de jaren 1900, toen het Duitse rationalisme werd geïntroduceerd in de academische wereld en het Bijbelse verhaal en veel Duitse kronieken werden afgewezen, wisten wetenschappers precies waar de Germaanse volken vandaan migreerden. "Er kan geen twijfel over bestaan ​​dat zij ... vanuit de Kaukasus en de landen rond de Zwarte en Kaspische Zee naar Europa zijn gemigreerd" (A Classical Dictionary of Biography, Mythology and Geography, "Germania").

Door terug te gaan in de tijd middels het werk van historische geleerden en archeologische gegevens, kunnen we het volledige verhaal vertellen van de migratie van de Duitse volkeren uit Mesopotamië - het huis van hun patriarch Assur, de vader van de Assyriërs - naar hun huidige locatie!

Kijk hier naar meer details over de transformatie van de Assyriërs naar het moderne Duitsland. ▪