Het Merkteken van het Beest bestaat al! (deel drie)

Vervolg van Het Merkteken van het Beest bestaat al! (deel twee)

De groep waarop de plagen neerkomen

Er zijn twee groepen mensen. De groep die het merkteken van het beest ontvangt is de groep waarop de plagen van God zullen neerdalen. Als wij dus nader kunnen vaststellen wie deze toorn van God zullen ontvangen, en waarom God hen aldus zal straffen, zullen wij beter kunnen vaststellen wat het merkteken is.

In Efeze 5 draagt Paulus de christenen op hoererij, onreinheid, hebzucht—het overtreden van de tien geboden—uit de weg te gaan. Vervolgens zegt hij: „Want door zulke dingen [het overtreden van Gods wet] komt de toorn Gods [de laatste plagen] over de kinderen der ongehoorzaamheid” (Efeze 5:6).

Het is heel duidelijk! De toorn van God—de zeven laatste plagen—zal komen over degenen die aan God ongehoorzaam zijn door zijn Geboden te schenden. De plagen komen neer op degenen die het merkteken van het beest dragen! Het wordt steeds duidelijker dat het merkteken van het beest het symbool is van het overtreden van de geboden.

Merk dit nogmaals op in Kolossenzen 3:5-6: „Doodt dan de leden, die op de aarde zijn: hoererij, onreinheid, harts­tocht, boze begeerte en de hebzucht, die niet anders is dan afgoderij [overtredingen van enkele van de Tien Geboden], om welke dingen de toorn Gods komt [over de kinderen der ongehoorzaamheid].”

Merk dit tevens op in de profetieën van het Oude Testa­ment: „Nabij is de grote dag des Heren [de tijd van Gods toorn—de laatste plagen] … Die dag is een dag van be­nauwdheid en angst … Dan zal Ik [God] de mensen be­nauwen, zodat zij gaan als blinden [de plagen! Maar waarom?], want zij hebben tegen de Here gezondigd” (Zefanja 1:14-17).

Wat is zonde? „De zonde is wetteloosheid” (1 Johannes 3:4)—het overtreden van de geboden.

De waarheid wordt duidelijk

Laten wij nu eens recapituleren! De waarheid begint duidelijk te worden!

1) Het merkteken betekent duidelijk het verwerpen en overtreden van Gods geboden. En in Jakobus 2:10-11 zegt God dat als wij ook maar een van de geboden overtreden, wij schuldig zijn aan het overtreden van de gehele wet!

2) Het Romeinse Rijk is de werkelijke oorsprong van dit merkteken. Het is het merkteken van het beest, niet van de vrouw die op het beest zat.

3) De kerk is er de oorzaak van dat de mensen ertoe werden verleid dit merkteken te ontvangen.

4) Satan geeft dit Romeinse Rijk zijn troon en grote macht—het is het politieke instrument waarmee Satan werkt om de wereld te misleiden.

5) Degenen die dit merkteken weigeren worden uitgeslo­ten van het „kopen of verkopen”—van het handelen of een baan hebben.

6) Velen van degenen die dit merkteken weigeren zullen de marteldood sterven wegens hun weigering—omdat zij de Geboden van God bewaren!

7) De onontkomelijke en ondubbelzinnige conclusie is dus dat het merkteken iets is wat wordt opgelegd door de kerk en is voortgekomen uit het heidendom van het Romeinse Rijk, dat door een sluwe, bedrieglijke duivel wordt aangegre­pen als middel om op listige wijze de mensen ertoe te verleiden Gods Tien Geboden te overtreden. En dit houdt direct verband met het hebben van een baan, met zaken doen—met het levensonderhoud.

Satan is slim—sluw—een misleider. Hij praat ons vervalsingen aan, die echt lijken! Vanzelfsprekend kiest hij dat ene gebod van God dat hij door een surrogaat kan vervangen—één waarin de menselijke rede op zich niet kan ontdekken of het wel verschil uitmaakt! Hij kiest dat ene gebod dat het minst belangrijk schijnt voor het fysiek inge­stelde menselijke verstand!

Hij zal niet proberen de mensen te misleiden inzake afgoderij of vloeken, of inzake stelen, liegen, moorden, over­spel—al heeft hij de mensen tevens tot al deze dingen verleid.

Welk gebod zal het dan zijn? Welk gebod heeft te maken met iemands baan, of zijn bedrijf?

Er is maar één gebod mogelijk—het gebod dat door de meeste mensen als het „minste” van de geboden wordt be­schouwd: het vierde gebod, dat zegt: „Gedenk de sabbatdag, dat gij die heiligt … de zevende dag is de sabbat van de Here, uw God.”

Geen zinnelijk mens kan, zonder de speciale geestelijke openbaring van God door zijn Woord, begrijpen waarom het verschil uitmaakt welke dag men in acht neemt.

Waar ligt de oorsprong van de zondag? Niet in de kerk, maar in de heidense religie van het Romeinse Rijk! Het is de dag waarop bij zonsopgang de heidenen in de Oudheid bijeenkwamen, met het gezicht op het oosten gericht (zoals men tegenwoordig op paasmorgen wel doet), om de opgaande zon te aanbidden. Het was keizer Constantijn van het Ro­meinse Rijk, niet een paus, die de zondag tot officiële zoge­naamd „christelijke rustdag” maakte. Maar deze werd opge­legd—er werd gezorgd dat men dit algemeen aanvaardde—door de kerk!

Waarom heiligen de marteldood stierven

Omdat zij Gods vierde Gebod gehoorzaamden—de sabbat onderhielden—werden miljoenen heiligen ter dood gebracht. Het Concilie van Laodicea, van omstreeks 363 n.Chr., vaar­digde het volgende decreet uit: „Christenen moeten niet de joodse leer volgen door op de sabbat te rusten, maar moeten op die dag werken en in plaats daarvan op zondag rusten. Maar als er iemand wordt gevonden die het jodendom volgt, laat die van Christus verbannen worden verklaard.”

De kerk maakte dat zij werden gedood. Wanneer de kerk over iemand de „banvloek” uitsprak (hem tot ketter ver­klaarde), begon de staatspolitie van het keizerrijk hem te folteren. Als hij zijn overtuiging niet opgaf, werd hij gemar­teld tot hij stierf! De wetten werden zo streng dat niemand een baan kon krijgen of zaken kon doen, als hij niet op zaterdag werkte en op zondag rustte. En de wereld zal zo zijn ingesteld dat het bijna onmogelijk is dat iemand „koopt of verkoopt” als hij niet dit merkteken van het beest ont­vangt!

Dit is het enige gebod dat door het Romeinse Rijk werd gewijzigd! In Daniël 7:25 lezen wij de profetie over dit beest en de kleine horen (het politieke kerkbestuur) die zich verhief en er op uit was „tijden en wet” te veranderen. Dat wil zeggen, een verandering van Gods wet te bewerkstelligen ten aanzien van de tijd—de tijd voor de sabbat!

Wat Is een merkteken?

Wat is een „merkteken”? In het bijbelse gebruik is het praktisch synoniem met „teken” en op een paar plaatsen zijn deze woorden onderling verwisselbaar. Het enige verschil is dit: een „merkteken” is een identificatieteken dat iemand wordt opgelegd. Veefokkers leggen hun veestapel een merkte­ken op—hun eigen merk. Een „teken” is ook een identiteits teken, maar een dat men vrijwillig aanvaardt en gebruikt. Winkelbedrijven hangen als teken een uithangbord aan het pand ter identificatie. Het vertelt wat voor winkelbe­drijf het is of wie de eigenaar is.

Het beest nu heeft, in samenwerking met de kerk, geweld gebruikt om de Westerse wereld zijn merkteken op te leggen. Degenen die God gehoorzaamden en zijn sabbat onderhielden stierven de marteldood: Zij konden niet „kopen of verkopen”. God daarentegen dwingt niemand. God laat ons zelf beslissen of wij Hem willen gehoorzamen, Christus willen aanvaarden en zijn gehoorzame kinderen willen worden.

Maar is de “sabbat dan Gods teken dat wij christenen zijn en Hem toebehoren? ▪

Vervolg op Het Merkteken van het Beest bestaat al! (deel vier)