Het bondgenootschap van Iran met Egypte

S inds 1979 zijn Egypte en de Islamitische Republiek Iran geen hechte bondgenoten geweest en hebben, op dit moment van schrijven (2017), geen sterk verbond met elkaar. Deze twee moslimlanden uit het Midden-Oosten zijn in feite bitter verdeeld. Iran is Perzisch; Egypte is Arabisch. Iran is sjiitisch moslim; Egypte is soennitisch moslim. Iran wil het gehele Midden-Oosten domineren; Egypte is een leider in Noord-Afrika. En niet zo lang geleden vermoordde Iran, naar verluidt, de president van Egypte.

Toch verwacht de Trompet dat deze twee landen samen zullen komen in een soort bondgenootschap, met Iran als dominante macht. Wij verwachten dat deze ontwikkeling daadwerkelijk zal helpen om deze onstabiele regio voor een korte periode te definiëren.

Wat is de bron van deze ongewone geopolitieke voorspelling?

Geschiedenis van bitterheid

In de jaren 70 leidde de Egyptische president Anwar Sadat het Midden-Oosten naar verzoening met het Westen. Hij sloot zelfs vrede met Israël, een land tegen wie hij in 1972 een aanval had geleid. Sadat sprak in 1977 in de Israëlische Knesset en normaliseerde de relatie met het Joodse staat in 1978 .

Ondertussen volgde Iran een heel ander pad. In 1979 onderging het land de islamitische revolutie en nam een radicale wending. Kort daarna verbraken Egypte en Iran hun relatie. Egypte maakte Iran boos door asiel aan de sjah te verlenen. In 1981 werd president Sadat vermoord door radicale islamisten in het Egyptische leger. Veel autoriteiten zijn het erover eens dat Iran heeft geholpen de moord te sponsoren. Sadats moordenaar wordt geëerd met enorme muurschilderingen in Teheran.

Met andere woorden, er is voldoende geschiedenis en kwaad bloed om elke samenwerking tussen Iran en Egypte tegen te werken.

Waarom beweert de Trompet dan dat zo een samenwerking komt? Waarom zeggen wij dat dit verbond tussen Egypte en Iran zo sterk zal zijn, dat Egypte zelfs daadwerkelijk aan Irans zijde zal staan, zelfs wanneer het dodelijk botst met een andere supermacht?

Het vertrouwen van De Trompet komt niet van politieke adviseurs, economische analyse, geheime inlichtingen of historische precedenten. Het komt van de Bijbel. Het is vanwege een belangrijke Bijbelprofetie die de hoofdredacteur van de Trompet uitlegt en benadrukt in onze eerdere uitgaven.

Voorspellingen

De profetie staat in Daniël 11:40 (HSV):

Dan zal in de tijd van het einde de koning van het zuiden hem met de hoorns stoten. En de koning van het noorden zal op hem aanstormen met wagens en met ruiters en met vele schepen. Hij zal de landen binnentrekken, ze overspoelen en erdoorheen trekken.

Geleid door deze profetie, heeft de Trompet de opkomst van Iran als “koning van het zuiden” – de dominante macht in het Midden-Oosten in de afgelopen decennia – nauwlettend gevolgd. Hoofdredacteur Gerald Flurry voorspelde correct, dat deze uit het moeras van de jaren tachtig zou opkomen, en met aanzienlijk meer macht.

In het september-oktober 1990 nummer van de Trompet, vraagt dhr. Flurry in zijn hoofdartikel, “Bevindt de koning van het zuiden zich nu op het wereldtoneel?” Dhr. Flurry identificeert deze “koning” als een machtsblok in het Midden-Oosten dat gewelddadig zou botsen met “de koning van het noorden,” waarschijnlijk over de kwestie van olie. Hij schreef:

Olie en geld geeft de koning van het zuiden de macht om te “stoten.” De koning van het noorden (De Europese economische gemeenschap) heeft de wereld geschokt door zijn snelle opmars naar de macht! Zien we nu de koning van het zuiden op een vergelijkbare manier opkomen? Dhr. Flurry richtte zich opnieuw op het machtsblok in het Midden-Oosten met dit artikel “Een islamitische koning van het zuiden” uit de juli 1992 uitgave van de Trompet. Schrijvend over de immense bevolking van de islam, de controle over olie en mogelijke verwerving van kernwapens uit het voormalige Sovjetunie, schreef dhr. Flurry: “De koning van het zuiden zou over Irak of Iran of beide landen kunnen regeren. Maar het ziet er nu meer uit alsof Iran deze koning zou kunnen produceren.”

In 1994 voorspelde dhr. Flurry dat Iran zou uitgroeien tot de toekomstige dominante macht in het Midden-Oosten, als hoofd van een machtig bondgenootschap van radicale islamitische landen. Dhr. Flurry gaf ook aan dat Egypte één van die bondgenoten zou worden. Dit is gebaseerd op de details vastgelegd in verzen 42-43 van deze profetie, waaruit blijkt dat Egypte samen met Iran wordt aangevallen door de koning van het noorden, wat een sterk bondgenootschap tussen hen impliceert. In de 1994 december uitgave van de Trompet schreef hij, “De radicale islamitische beweging, geleid door Iran, is erg sterk in Egypte en Algerije. Deze religie zal waarschijnlijk binnenkort de controle over beide landen nemen.”

We zullen deze profetieën in meer detail bekijken. Maar laten we eerst kijken naar wat er in de regio is gebeurd sinds de voorspelling voor het eerste verscheen op de pagina’s van de Trompet.

“De radicale islamitische beweging, geleid door Iran, is erg sterk in Egypte en Algerije. Deze religie zal waarschijnlijk binnenkort de controle over beide landen nemen.”

—Gerald Flurry, December 1994 De Trompet

Radicalisering in Egypte

De Trompet heeft jarenlang geschreven over een sleutelfactor die waarschijnlijk een rol zal spelen bij het duwen van Egypte richting het kamp van Iran; de Moslim Broederschap. Veel landen beschouwen de islamitische groep als een terroristische organisatie. In 2006 schreef dhr. Flurry: “Naarmate de MB [Moslim Broederschap] populairder wordt, zal het zijn band met islamitische machten in de hele regio verstreken, vooral met Iran. …[L]et op Caïro die afstand zal nemen van Amerika. Mocht de MB ooit de controle overnemen, dan bestaat er geen twijfel over dat er een sterke bondgenootschap tussen Iran en Egypte zal worden opgebouwd.”

De Moslim Broederschap werd op afstand gehouden, tijdens de 30-jarige regering van de Egyptische president Hosni Mubarak, een man die zelf gewond raakte tijdens de moord op president Sadat. Mubarak verklaarde de groep officieel illegaal en sloeg het meerdere keren neer. Toch stond hij toe dat het bleef functioneren, gedeeltelijk wegens de immense populariteit onder de Egyptenaren. De groep bleef Egyptes sterkste en beste georganiseerde oppositie.

In 2005 boog het regime van Mubarak voor internationale druk en stond het meer openlijke verkiezingen toe. Hoewel de Moslim Broederschap nog steeds was verboden en zijn kandidaten als onafhankelijken moest runnen, stelde de groep 160 kandidaten op en won 40 procent van de verkiezingsstemmen, waardoor 88 van de 454 parlementszetels werden behaald.

In 2007 begon de verhouding tussen Egypte en Iran op te warmen. Het Mubarak-regime stuurde vertegenwoordigers naar Egyptes eerste officiële bezoek aan Iran sinds 1979. De toenmalige Iraanse president Mahmoud Ahmadinejad zei dat “Iran en Egypte twee broederlijke naties zijn” en dat de twee culturele en economische relaties hadden ontwikkeld en nu alleen nog maar de volledige politieke betrekkingen moesten herstellen om de weg vrij te maken voor massale samenwerking.”

Over de verbeterende relaties schreef de redactie in de december 2007 editie van de Trompet: “Blijf waakzaam – de geprofeteerde relatie van Egypte en Iran is nog niet voorbij. Wat we tot nu toe hebben gezien, is een voorbode van verdere relaties en een teken van pro-Iraanse sentimenten in Egypte. Verwacht in de nabije toekomst dat of [Moslim Broederschaps leider Mohamed] Morsi of een andere radicale islamist de macht in Egypte zal overnemen.”

Dhr. Flurry schreef rond dezelfde tijd, “Hosni Mubarak, president van Egypte, is de primaire kracht geweest die Egypte seculier en relatief gematigd hield in de voorbije generatie. Maar op 79-jarige leeftijd, met een falende gezondheid, komt de vraag wat voor Egypte in het verschiet ligt in een scherpere focus.”

In 2011 doorweekte de Arabische Lente de Arabische wereld met protesten, oproeren, staatgrepen en bloedvergieten. De omwenteling in Egypte, het meest zichtbaar op het Tahrir Plein in Caïro, dwong Mubarak uiteindelijk om af te treden.

Anti-overheid betogers op het Tahrir Plein op 10 februari 2011, in Caïro Egypte (Chris Hondros/getty Images)

In de nasleep stemden de Egyptenaren in wat velen beschouwen als de enige vrije verkiezingen in de 5000-jarige geschiedenis van Egypte. Zij overhandigden het parlement aan de Moslim Broederschap. Zes maanden later kozen zij hun nieuwe president: Mohamed Morsi.

Morsi is een islamist wiens campagne in 2012 werd gelanceerd waarbij de Egyptische geestelijke Safwat Higazi aan een enthousiaste menigte, met Morsi op de eerste rij, vertelde “We kunnen zien hoe de droom van het islamitische kalifaat wordt gerealiseerd, als Allah het wil, door Dhr. Mohamed Morsi. …De hoofdstad van het kalifaat … zal Jeruzalem zijn, als Allah het wil.”

Duizenden juichten en zongen, “Morsi zal morgen Gaza bevrijden,” “Miljoenen martelaars marcheren naar Jeruzalem” en “Kom op, jullie liefhebbers van martelaarschap, jullie zijn allemaal Hamas” (vertaald vanuit de Engelse vertaling van het Middle East Media Research Institute).

“De Koran is onze grondwet, de profeet is onze leider, jihad is ons pad, en dood in de naam van Allah is ons doel.”

— Mohamed Morsi

Ondertussen, in de aanloop naar en tijdens de regeerperiode van Morsi, verklaarde de Trompet, “Iran streeft een nauwere band met Egypte na,” “Egypte schuift weg van Israël, richting Iran,” “Sharia zal winnen in Egypte,” “Egyptische toenadering tot Iran demonstreert de bondgenootschap,” “Moslim Broederschap: de geest wordt losgelaten,” “Egyptische en Iraanse presidenten ontmoeten elkaar voor de eerste keer in 30 jaar,” “Egypte is verloren,” “Waarom de verkiezingen van Egypte u zullen gaan beïnvloeden,” en bijna 80 andere kopteksten waarbij de nadruk ligt op Morsi, de Moslim Broederschap en Iran.

Deze Trompet artikelen omvatten verschillende gebeurtenissen: Morsi’s machtsgreep van het leger, zijn decreet in strijd met het opperste constitutionele hof, zichzelf bevoegdheid geven om wetten te maken zonder rechterlijke toetsing, zijn streven naar een islamitische grondwetsontwerp, zijn verklaring van een noodtoestand, zijn warme omhelzing met de president van Iran, en, interessant genoeg, zijn pogingen om Assads regime in Syrië omver te werpen (een huidige Iraanse bondgenoot waarvan de Trompet voorspelt dat deze binnenkort de bondgenootschap zal verlaten). Deze Trompet artikelen boden verschillende mogelijke uitkomsten, maar ze deelden allemaal dezelfde rotsvaste profetie: op een of andere manier zal Egypte op een gegeven moment met Iran samenwerken.

Het beeld leek duidelijk toen Morsi aan de macht kwam: Veel Egyptenaren wilden de Moslim Broederschap, president Morsi, een nieuwe islamitische grondwet, een nieuwe islamitische regering en een nieuwe en verbeterde relatie met Iran. Maar het verhaal was nog niet afgelopen. Vele anderen, inclusief de leiders het machtige en invloedrijke leger van het land, wilden deze dingen niet. Protesten tegen Morsi’s machtsgreep barstten slechts binnen één jaar in zijn termijn uit, en het leger ontzette hem uit het presidentschap. In de jaren daarna heeft het leger de controle over de regering behouden.

Deze plotwending maakt de voorspelling van de Trompet nog intrigerender. Heeft de Moslim Broederschap niet al zijn kracht opgebruikt? Heeft het seculiere leger niet bewezen sterker te zijn dan de islamisten?

De Trompet blijft volhouden dat de Moslim Broederschap (of een andere radicale macht) ervoor zal zorgen dat Egypte zich zal verenigen met Iran.

Egyptische aanhangers van de Moslim Broederschap houden portretten op van de uit Egypte verdreven president Mohamed Morsi tijdens een betoging in Caïro op 21 juli 2013. (Mohamed El-shahed/afp/getty images)

Profetie

Het was helemaal terug in een juli 1993 nummer van de Trompet dat Gerald Flurry de “koning van het zuiden” als Iran identificeerde.

Kijk nogmaals naar de profetie in Daniël: “Dan zal in de tijd van het einde de koning van het zuiden hem  met de hoorns  stoten. En de koning van het noorden zal op hem aanstormen met wagens en met ruiters en met vele schepen. Hij zal de landen binnentrekken,  ze  overspoelen en erdoorheen trekken. (Daniël 11:40, HSV)

Dit vers zegt dat de koning van het zuiden tegen de koning van het noorden zal “stoten”. Gesenius’Hebrew-Caldee Lexicon zegt dat “stoten” betekent “een slag geven – met gebruik van gehoornde dieren” of “met de hoorn duwen.” Het wordt “figuurlijk gebruikt bij een overwinnaar die de naties vernedert.” Het betekent ook “met iemand oorlog voeren.”

In hetzelfde artikel gaf dhr. Flurry verschillende voorbeelden uit begin 1990, toen Iran zijn gebruik van terroristische organisaties en zijn verlangen naar nucleaire macht al doorzette. Hij legde ook uit dat Egypte het opdringerige buitenlandse beleid van Iran gaat ondersteunen.

Dat artikel was ook de eerste keer dat hij sprak over een Iraans-Egyptisch bondgenootschap. Dhr. Flurry schreef onder het kopje “Het lot van Egypte,” “Islamitische extremisme wint ook in Egypte in een angstaanjagend tempo aan kracht. Er is een profetie die aangeeft dat Egypte waarschijnlijk tot de islam zal vallen – of sterk beïnvloed zal worden door de islam.”

Die profetie staat in de verzen 42-43. Lees ze nog een keer aandachtig:

Dan zal in de tijd van het einde de koning van het zuiden hem met de hoorns stoten. En de koning van het noorden zal op hem aanstormen met wagens en met ruiters en met vele schepen. Hij zal de landen binnentrekken, ze overspoelen en erdoorheen trekken. … Hij zal zijn hand tegen de landen uitstrekken. Ook voor het land Egypte is er geen ontkomen aan. Hij zal heersen over de verborgen schatten van goud en zilver en al de kostbaarheden van Egypte …. (HSV)

Wanneer de koning van het noorden Iran aanvalt, zal hij ook Egypte totaal vernietigen. Waarom? Deze verzen geven sterk aan dat hij Egypte ziet als deel van het probleem dat resoluut moet worden aangepakt. Die Europese macht zal als een wervelwind ingrijpen en het hele probleem in één keer oplossen, resoluut!

“Ik geloof dat deze profetie in Daniël 11:42 aangeeft dat u op het punt staat een radicale verandering te zien in de Egyptische politiek!” schreef dhr. Flurry.

De basis wordt gelegd voor een islamitische groep landen die door Iran wordt geleid als de geprofeteerde koning van het zuiden. Het belangrijkste strategische doel van Iran is om de dominante macht van het Midden-Oosten te zijn. De onbetwiste leider van het radicaalislamitische kamp worden is een enorme stap in die richting.

In 2007 heeft de Iraanse persbureau Fars merkwaardig veel van het artikel “Egypte en Iran streven naar volledige diplomatieke banden” van theTrumpet.com gekopieerd, inclusief dit deel:

Hoofdredacteur van de Trompet Gerald Flurry voorspelde al meer dan 13 jaar dat Iran de koning van het Midden-Oosten zou zijn, en dat we getuige zouden zijn van een bondgenootschap tussen Iran en Egypte. “Daniël 11:42 impliceert dat Egypte met de koning van het zuiden, of Iran, verbonden zal zijn. … Deze profetie geeft aan dat er een radicale verandering in de Egyptische politiek zal komen!”

Sinds dhr. Flurry deze worden schreef, ongeveer 3 jaar voordat Murbarak de macht verloor, is de Egyptische politiek inderdaad radicaal veranderd. Het land blijft worstelen met een tumultueuze en onzekere toekomst.

“Maar het boek Daniël profiteert een heel specifiek resultaat: Egypte en Iran zullen hechte bondgenoten worden. Het stelt verder dat deze wending naar het radicale islam zal resulteren in een ramp voor de Egyptenaren.”

Vers 43 van Daniël 11 laat zien dat Egypte niet zal ontsnappen aan de toorn van het Europese Rijk wanneer het tegen Iran komt. Waarom wil deze koning van het noorden Egypte veroveren of beheersen? Dat zou niet nodig of niet relevant zijn – tenzij Egypte in deze “tijd van het einde” met Iran verbonden was.

Blijf naar het Midden-Oosten kijken om te bewijzen of de Trompet ­– en de Bijbel – nauwkeurig zijn in deze gewaagde profetie: Egypte zal een bondgenoot zijn van Iran.