Europa’s drang naar een verenigd leger

De 100 jaar tussen 1815 en het begin van de Eerste Wereldoorlog in 1914 was een van de langste periodes van vrede ooit in Europa. Maar dat betekent niet dat het vredig was.

Bedenk wat er gebeurde in die jaren: Frankrijk viel Spanje binnen; Rusland vocht tegen Turkije; verschillende Duitse deelstaten vochten tegen Denemarken, Oostenrijk en Frankrijk; Groot-Brittannië en Turkije vochten tegen Rusland; en Griekenland vocht tegen Turkije. En dit vormen slechts de ‘hoogtepunten’ – en dit omvat nog niet de talloze internationale conflicten, opstanden, onafhankelijkheidsverklaringen en andere politieke onrust die zich voordeden. Zelfs Zwitserland had een burgeroorlog.

Dit is hoe “vrede” eruitzag in Europa vóór de tweede helft van de 20^e eeuw.

De staten van Europa brachten 75 procent van de 17^e eeuw door in oorlog met elkaar, 50 procent van de 18^e eeuw, en 25 procent van de 19^e eeuw. De periodes van oorlog werden korter – maar dan wel door meer vernietigende effectievere wapens.

Dit is de reden dat velen sceptisch zijn over de oprichting van een “Europees leger.” Hoe kan een continent met zo’n lange geschiedenis van oorlog en verdeeldheid ooit een verenigde militaire macht vormen?

Een dergelijke poging is al vele malen mislukt. Frankrijk blokkeerde in de jaren ’50 een poging om de “Europese Defensie Gemeenschap” te vormen. Meer recent, in 2011, sprak Groot-Brittannië zijn veto uit tegen plannen voor een militair hoofdkwartier. De dreiging van een Brits veto heeft nog veel meer pogingen verijdeld.

Maar ondanks al deze historische verdeeldheid en een geschiedenis vol mislukkingen, heeft de Trumpet, en de Echte Waarheid vóór ons, consequent voorspeld dat Europa een verenigd leger zal vormen. Waarom?

Een echt gevaar

Dit onderwerp is niet alleen van academisch belang. Napoleon Bonaparte, Keizer Wilhelm en Adolf Hitler hebben de wereld allemaal overspoeld met oorlog door hun veroveringsplannen. Sinds de Tweede Wereldoorlog is Europe relatief gedemilitariseerd geweest. Het is een terechte bezorgdheid of een militair gerevitaliseerd Europa weer terug zal keren tot zijn “oude paden”.

Experts in geopolitiek denken van wel. “Een federaal Europa zou een opeenstapeling van krachten vormen die onze betekenis als Atlantische macht volledig zou veranderen en onze positie in het westelijk halfrond enorm zal verzwakken,” waarschuwde Yale-hoogleraar internationale betrekkingen, Nicholas Spykman, in de jaren 1940.

“Nu reeds kan men zien dat hoe meer verenigd Europa wordt, hoe groter de spanningen met de Verenigde Staten worden,” schrijft bestseller-schrijver Robert Kaplan. “Een echte Europese superstaat met een leger en één buitenlands beleid onder zijn bevel zou zowel een stevige concurrent van de VS zijn als misschien wel een dominante macht in de zelfde afstand zone als het zuiden van Zuid-Amerika.”

Als Europa zich militair verenigt, zou de wereld een andere supermacht hebben. Tot nu toe heeft Europa in het algemeen het Amerikaanse beleid opgevolgd. Het heeft weinig keus gehad: Amerika is zijn primaire bron van bescherming geweest. Maar een Europa met een verenigd leger is een Europa dat zowel onafhankelijk is van de VS, als één die in staat is de wereldvrede te bedreigen.

Is een dergelijk Europa mogelijk?

Het recente door-duwen

De meest recente duw richting een Europees leger begon met de aanval op Parijs op 13 december 2015. Waarom zou het deze keer anders zijn dan de mislukkelingen uit het verleden?

Verschillende factoren zijn bij elkaar gekomen waardoor het “er doorheen” drukken meer kans van slagen geeft dan ooit tevoren:

1. Brexit: Tot nu toe heeft de Britse veto een zinvolle vooruitgang in de richting van een Europees leger voorkomen. Toen de Britten in juni 2016 hebben gestemd om de Europese Unie te verlaten, werd de discussie in Europa over de mogelijkheid om door te gaan met militarisering onmiddellijk opnieuw opgestart.

2. De migratie-crisis: Het Schengengebied bestaat uit 26 Europese landen die paspoort- en andere grenscontroles hebben afgeschaft. Deze landen delen een grens maar delen momenteel geen enkel middel om die grens te beschermen. Het is nu duidelijk dat een zwakke plek aan de grens van een enkel land invloed heeft op het hele gebied. Als het Schengen wil handhaven op de lange termijn heeft Europa behoefte aan een middel van gedeelde bescherming.

3. Terrorisme: Van 2014 tot 2017 vonden er meer dan 19 aanvallen plaats in de Europese lidstaten, waarbij meer dan 370 mensen werden gedood – verder verijdelde het nog meer dan 45 pogingen tot bomaanslag, neersteken of neerschieten. Het toenemende terrorisme vestigt de aandacht op de inherente gevaren van een gemeenschappelijke grens. Maar het toont ook aan hoe een onstabiel Midden-Oosten en Noord-Afrika een bedreiging voor Europa vormen.

4. Het terugtrekken van Amerika: Tot voor kort had Europa, dankzij Amerikaanse veiligheidsgaranties, geen echte noodzaak voor een leger. Maar onder VS presidenten Barack Obama en Donald Trump heeft Amerika zich aanzienlijk teruggetrokken uit de wereld. Europese leiders spreken steeds krachtiger over de noodzaak die dit creëert voor een meer robuuste Europese militarisering.

5. De opkomst van Rusland: Vooral landen in Centraal- en Oost-Europa kijken naar Duitsland voor hun bescherming terwijl hun angst groeit voor de agressieve buurman in hun oosten.

Dramatische vooruitgang

Gezien al deze druk is het gemakkelijk te zien waarom Europa in de afgelopen paar jaar dramatische stappen tot het creëren van een gemeenschappelijk leger heeft genomen– en het tempo van deze stappen toe neemt. De lijst is behoorlijk indrukwekkend:

• 13 november 2015: Terroristen doden 130 mensen in Parijs. Frankrijk beroept zich voor het eerst op Europa’s collectieve zelfverdedigingsclausule.

• 17 maart 2016: De 43^ste Gemechaniseerde Brigade sluit zich aan bij het Duitse leger, waardoor twee-derde van de bevel-structuur van het Nederlandse leger onder Duits leiderschap valt.

• 17 maart 2016: De Duitse minister van defensie zegt dat Duitsland een multi- nationale pantserdivisie zal opzetten die de “kern van een Europees leger” zal vormen.

• 6 april 2016: De Franse president François Hollande vertelt aan het Duitse tijdschrift Bild: “Laten we niet afhankelijk zijn van een andere macht, zelfs niet een vriendschappelijke, om het terrorisme te bestrijden,” daarbij verwijzend naar de VS.

• 23 juni 2016: Britse burgers stemmen om de Europese Unie te verlaten.

• 24 juni 2016: Franse en Duitse ministers van Buitenlandse Zaken zetten hun visie uiteen over de Europese Unie zonder Groot-Brittannië, met het voorstel voor “een Europees Veiligheidsbeleid dat alle aspecten van veiligheid en defensie omvat.”

• 28 juni 2016: De EU Hoge Vertegenwoordiger van Buitenlandse Zaken en Veiligheidsbeleid Frederica Mogherini publiceert haar lang verwachte rapport over Europese buitenlandse zaken – het vraagt om een “sterker Europa” en militaire samenwerking.

• 13 juli 2016: Duitsland publiceert een 10-jarig overzicht van zijn leger, met de aankondiging dat het land “streeft om het lange termijn doel van een gemeenschappelijk Europees Veiligheids- en Defensie Unie te bereiken.” Het beveelt de oprichting van een militair EU hoofdkwartier aan en een raad van ministers van Defensie, en het roept de EU-landen op om militaire middelen te produceren en te delen.

• 14 september 2016: In zijn ‘state of the union’ rede vraagt de president van de Europese Commissie Jean-Claude Juncker om een EU-leger als deel van de oplossing voor Europa’s “existentiële crisis”.

• 16 september 2016: De EU landen (zonder Groot-Brittannië) worden het eens over een tijdschema voor de ontwikkeling van militaire samenwerking.

• 6 oktober 2016: De “European Border and Coast Guard Agency” (Frontex) wordt opgericht. De macht begint met 1500 medewerkers en zal ingezet kunnen worden in elke lidstaat van de Schengen grensvrije zone, zelfs zonder toestemming van het gastland.

• 8 november 2016: Donald Trump wordt verkozen tot president van de Verenigde Staten. Velen in Europa reageren door een versnelde Europese militaire samenwerking te eisen om Europa’s afhankelijkheid van Amerika te beëindigen.

• 30 november 2016: De EU commissie kondigt plannen aan voor de EU om jaarlijks bijna $6 miljard te besteden aan het ontwikkelen van nieuwe militaire middelen en tot een half miljard per jaar aan onderzoek.

• 15 december 2016: Het Europese satellietnavigatiesysteem Galileo treedt in werking. Steun voor militaire missies van de EU is een belangrijke motivatie voor het project.

• 7 februari 2017: Jarosław Kaczyński, hoofd van de Poolse regeringspartij, zegt dat Polen een “nucleaire grootmacht welkom zal heten” en dat de EU “voorbereid moet zijn op enorme uitgaven” voor zijn leger.

• 16 februari 2017: De Tsjechische Republiek en Roemenië komen overeen om brigades van hun leger te integreren in het Duitse leger.

• 16 februari 2017: Ministers van Defensie uit België, Duitsland en Noorwegen tekenen een intentieverklaring zich aan te sluiten bij een vloot van tankvliegtuigen opgericht door Nederland en Luxemburg.

• 6 maart 2017: EU leiders keuren de oprichting van een militair hoofdkwartier goed. Het hoofdkwartier zal in eerste instantie alleen trainingsmissies aansturen, maar zoals de EU Observer meldde, sommigen zien dit nieuwe HK als “de kern van een toekomstig Europees leger.”

• 10 april 2017: Frankrijk en Duitsland ondertekenen een overeenkomst om een gemeenschappelijke vloot van transportvliegtuigen te besturen.

Nooit eerder in de geschiedenis heeft Europa zo veel concrete resultaten bereikt in het streven naar een gemeenschappelijk leger.

Vooral de lancering van het ‘Coast Guard Agency’ (Grens- en Kustwacht) is historisch. EU-vertegenwoordigers in Brussel kunnen nu wettelijk gewapende soldaten inzetten op het grondgebied van de EU, zelfs tegen de wensen van dat land in. Dit vormt een echte erosie van een van de meest fundamentele aspecten van nationale soevereiniteit: de monopolie van een staat op het rechtmatig gebruik van geweld, iets dat de Encyclopedia Britannica omschrijft als “een typisch kenmerk voor de moderne staat.” De EU Grens- en Kustwacht toont duidelijk aan dat de Europese staten niet langer volledig soeverein zijn. In principe is dit een enorme concessie en een belangrijke stap in de richting van een gemeenschappelijk leger.

Naast deze Europese grote gebaren, boekt Duitsland snelle vooruitgang op een ander front. In 2013 werd de toenmalige Duitse minister van Defensie Thomas de Maizière ongeduldig over de inspanningen om een EU-leger op te richten door middel van een lang-ingebeeld soort enorm verdrag. Dus kondigde hij een andere aanpak aan. Duitsland zou natie per natie aan een EU-leger bouwen. Het zou met zijn buurlanden samenwerken door één voor één hun strijdkrachten te integreren in het Duitse leger. Wanneer eenmaal een handvol landen zich had aangemeld, kon deze multinationale troepenmacht de kern van een groter EU-leger vormen.

Duitsland zou natie per natie aan een EU-leger bouwen. Het zou met zijn buurlanden samenwerken door één voor één hun strijdkrachten te integreren in het Duitse leger.

De Nederlanders waren de eerste die zich aanmeldden door integratie van twee derde van de bevelstructuur van hun leger in het Duitse leger. In 2017 stemde de Tsjechische Republiek in met de toetreding van twee gevechtsbrigades in het Duitse leger. Ook de Roemenen brengen een brigade over naar Duitsland.

Europese landen hebben al enorm veel meer vooruitgang geboekt in de richting van een gemeenschappelijk Europees leger dan in de afgelopen 50 jaar bij elkaar.

Deze stappen zijn slechts een begin, maar wel een belangrijk begin. Europa heeft een enorm machtspotentieel. Amerika zet Duitsland onder druk om 2 procent van zijn bruto nationaal product te besteden aan zijn leger. Als Duitsland doorzet dan heeft het een militair budget dat veel groter is dan die van Rusland. Combineer dat met andere landen en je hebt een strijdkracht om rekening mee te houden. De Europese Unie heeft een economie die bijna even groot is als die van Amerika. Frankrijk is reeds een nucleaire macht. Nederland, Duitsland en Italië hebben Amerikaanse kernbommen op hun gebied.

Herbert W. Armstrong heeft decennia lang voor deze militaire unie gewaarschuwd. In mei 1953 schreef hij dat “10 machtige Europese landen hun krachten zullen combineren.” In augustus 1978 waarschuwde hij: “De Europeanen maken zich veel meer zorgen over het feit dat hun veiligheid afhangt van de militaire macht van de VS om hen te beschermen dan de Amerikanen zich realiseren!...”

“De Europeanen willen hun eigen militaire macht! Zij weten dat een potentiele unie van Europa een derde grote wereldmacht zou vormen, net zo sterk als de VS of de USSR – misschien zelfs sterker!”

Een oorlogszuchtige unie

Eenvoudig zelfbehoud biedt een krachtige motivatie om Europa in de gaten te houden voor enig teken van een gemeenschappelijk militaire macht. Maar de uiteindelijke reden dat de Trumpet deze trend in de gaten houdt is vanwege Bijbelse profetie.

Dhr. Armstrong baseerde zijn profetieën op Schriftgedeelten zoals Daniël 2 en 7 en Openbaringen 13 en 17. Deze beschrijven een Europese macht die bestaat uit 10 landen of groepen van landen die in deze eindtijd zou verschijnen.

Openbaringen 17:12 bijvoorbeeld, beschrijft “tien koningen, die het koningschap nog niet hebben ontvangen; maar die samen met het beest één uur koninklijke macht zullen ontvangen.”

“Het zevende hoofd” van deze beestmacht, legt hij uit, “met zijn 10 horens, in het 17^de hoofdstuk, zal, zoals dat 17^de hoofdstuk uitlegt, de herleving van het beest zijn, oftewel van het Romeinse Rijk ‘uit de bodemloze put’ door een ‘Verenigde Staten van Europa’ of federatie van 10 Europese landen gecentreerd binnen de grenzen van het oude Romeinse Rijk.”

Deze 10 koningen zullen samen regeren als onderdeel van het beestmacht. Dit is een belangrijk punt dat u uit de Bijbel dient te bewijzen. Overvloedig Bijbels bewijs hiervoor kan gevonden worden in het gratis boekje van Herbert W. Armstrong “Wie of wat is het profetische beest? ”.

Deze unie van 10 koningen is duidelijk een militaire unie. De Bijbel zegt dat deze koningen “oorlog zullen maken” (vers 14).

Veel ander passages waarschuwen voor een grote oorlogvoerende macht in deze eindtijd. In Jesaja 10:5-7 zegt God dat Hij Duitsland heeft opgewekt – eindtijd Assyrië – om “te verdelgen, en niet weinige volken uit te roeien.” Habakkuk heeft het over dezelfde periode, en noemt deze eindtijd Europese macht “Chaldeen” – deze keer verwijzend naar de religieuze aard van deze macht. Hij beschrijft hen als een “bitter en snel volk, trekkende door de breedten der aarde, om erfelijk te bezitten woningen, die de zijne niet zijn.”

De Bijbel is vol profetieën die een militair rijk voorspellen dat Israël zal binnen marcheren en zal veroveren. “Ziet, Ik zal over u lieden een volk van verre brengen, o huis Israëls! spreekt de Heere: het is een sterk volk, het is een zeer oud volk, een volk welks spraak gij niet zult kennen, en niet horen, wat het spreken zal” (Jeremia 5:15, SV). Ezechiël 6:3 (HSV) zegt: “Zeg: Bergen van Israël, luister naar het woord van de Heere Heere! Zo zegt de Heere Heere tegen de bergen en tegen de heuvels, tegen de waterstromen en tegen de dalen: Zie Ik ga het zwaard over u brengen en zal uw hoogten vernielen.”

Deze beide profeten schreven 100 jaar nadat het oude Israël in ballingschap ging. Hun waarschuwingen hebben geen zin – tenzij u zich beseft dat ze bedoelt zijn voor wanneer God “ … de gevangenschap van Mijn volk Israël” zal wenden (opnieuw brengen KJV) gedurende “een tijd van benauwdheid voor Jakob” (Jeremia 30:3, 7).

De militaire macht die zich nu in Europa opbouwt is degene waarover God profeteert dat ze deze gevangenschap ’opnieuw zal brengen.’

Het is vanwege deze profetieën dat dhr. Armstrong voorspelde dat Europa een enkele militaire macht zal worden. Maar dhr. Armstrong zag ook vanuit de Bijbelse profetieën dat deze eenwording niet eenvoudig tot stand zou komen.

“De landen van Europa streven ernaar om verenigd te worden,” schreef hij in de Echte Waarheid van januari 1979. “Zij verlangen een gemeenschappelijke munt, één gemeenschappelijk leger, één enkel verenigde regering. Zij hebben een begin gemaakt met de Gemeenschappelijke Markt. Zij werken nu toe naar een gemeenschappelijke munt. Toch, op puur politieke basis, zijn zij totaal niet in staat geweest zich te verenigen.”

Hoe zullen zij zich dan verenigen? Dhr. Armstrong legde verder uit dat dit zou gebeuren door toevoeging van een religieuze macht in Europa – dezelfde die verbonden is geweest met elk groot Europees rijk in de afgelopen 15 eeuw: de Rooms-Katholieke Kerk.

Hoe zullen zij zich dan verenigen? Dhr. Armstrong legde verder uit dat dit zou gebeuren door toevoeging van een religieuze macht in Europa – dezelfde die verbonden is geweest met elk groot Europees rijk in de afgelopen 15 eeuw: de Rooms-Katholieke Kerk.

Ja, het eenwordingsproject op het Europese continent zal ernstige belemmeringen hebben. Het Continent dat herhaaldelijk verscheurd is geweest door oorlog zal niet gemakkelijk bijeenkomen, of ooit een harmonieus geheel vormen. Sterker nog, zelfs als eenwording tot één rijk is voltooid zullen de 10 naties van deze supermacht zich “vermengen, maar zij zullen zich niet aan elkaar hechten, zoals ijzer zich niet vermengt met leem” (Daniël 2:43, HSV). Profetie laat zien dat het een verdeeld en dodelijk gebrekkige unie is die slechts een paar korte – maar schokkend vernietigende – jaren in staat zal zijn om stand te houden.

Deze profetieën haasten zich naar hun vervulling. Hoewel Europa nog veel te doen heeft voordat zijn militaire eenheid volledig is gevormd, staan de Europeanen onder grote druk. Grote crises zijn een drijvende kracht om een Europees leger er “door te duwen”. Daarom moet het serieus genomen worden, ondanks alle gefaalde retoriek uit het verleden. Terroristische aanslagen, de migrantencrisis, Ruslands toenemende agressie – geen van deze problemen verdwijnen. Als de pogingen van Europa vertragen, zullen een of meerdere van deze krachten Europa opnieuw richting zijn geprofeteerde bestemming duwen: een superstaat waarvan de afzonderlijke landen hun soevereiniteit verliezen, maar het machts-vooruitzicht krijgen op een 21^e-eeuwse supermacht.

De komst van een onafhankelijke Europese legermacht zal een van de meest radicale ontwikkelingen in decennia zijn. Tegelijkertijd is Duitsland in opkomst als een duidelijke leider in de drang een leger te vormen.

Hoewel op dit moment veel naties Europa’s inspanningen ondersteunen om zijn militaire macht uit te breiden, geeft Bijbelse profetie aan dat deze trend vandaag een van de meest gevaarlijke gebeurtenissen in de wereld is!