De winnaar van de Duitse verkiezingen is... niemand

De Duitsers hebben op 26 September gestemd voor de vervanger van Angela Merkel. De resultaten konden nauwelijks minder overtuigend zijn.

Geen van de twee grote partijen, de sociaaldemocraten (SPD) en de christendemocraten (CDU/CSU), heeft een regeringsmeerderheid. De SPD heeft 25,7 procent en de CDU 24,1 procent. Zelfs CSU-leider Markus Söder ziet het mandaat voor het leiden van coalitiebesprekingen over een nieuwe federale regering voorlopig vooral bij de SPD liggen. Olaf Scholz heeft de meeste kans kanselier te worden, zei hij.

Politieke waarnemers begonnen al vroeg coalitieberekeningen uit te voeren om te bepalen welke ongunstige combinaties van drie partijen theoretisch een kans hebben om een regering te vormen. Een van de resultaten zou een nieuwe spd-cdu-coalitie kunnen zijn. Maar deze zal anders zijn dan alle grote coalities die we eerder hebben gezien. Er is geen grote of kleine partij; op de een of andere manier zouden de twee tegenover elkaar staande partijen de regering gelijkelijk onder elkaar moeten verdelen. En dan zouden ze regeren met een flinterdunne meerderheid.

Andere mogelijke coalities leveren ingewikkelde vragen op. Hoe zouden de pro-zakelijke, voor lage belastingen Vrije Democraten een coalitie kunnen vormen met de anti-zakelijke, voor hoge belastingen Groenen partij? Zouden de milieuactivisten hun krachten willen bundelen met centrumrechts? Zou de linkse partij, de opvolgers van de communisten uit Oost-Duitsland, in de regering kunnen worden opgenomen? Het laatste scenario lijkt na de verkiezingen hoogst onwaarschijnlijk.

De FDP en de Groenen voeren momenteel onderling overleg om vervolgens een coalitie met de SPD of de CDU af te wegen.

Zoveel is nu al duidelijk: de verkiezingen hebben Duitsland op koers naar een zwakke, onzekere regering gezet. Niemand heeft een duidelijk mandaat om te regeren, en niemand heeft een gemakkelijke weg naar het kanselierschap.

De krantenkop van de Times uit London las: "Duitsers staan voor maanden van onzekerheid na messcherpe verkiezingen." De verkiezingen van 2017 in Duitsland vonden ook eind september plaats. De nieuwe regering trad pas in maart aan. Dit keer zullen de coalitieonderhandelingen alleen maar moeilijker worden.

Duitsland zit nu opgescheept met een reeks teleurstellende verkiezingsresultaten. Het duidt op een ernstig onbehagen in het hart van Duitsland. In 2019, schreef Trumpet hoofdredacteur Gerald Flurry:

Sinds 2015 hebben de Christen-Democratische Unie van bondskanselier Merkel en haar zusterpartij, de Christen-Sociale Unie, meerdere ongekende verkiezingstegenslagen te verduren gehad. In september 2017 deden de belangrijkste Duitse partijen het zo slecht bij de federale verkiezingen dat het zes maanden duurde om een coalitie bij elkaar te sprokkelen – dit was de langste periode dat Duitsland zonder regering zat sinds 1945. …

Deze verschuivingen zouden de hele wereld wakker moeten schudden voor wat er in Duitsland gebeurt! De Duitse ontevredenheid en woede nemen toe. Wie de geschiedenis en het nationale karakter van het Duitse volk begrijpt, weet dat dit ernstige gevolgen heeft voor deze machtige natie in het hart van Europa!

Er is een sterke vraag naar een nieuwe leider in Duitsland. De mensen zijn het niet eens over wat zijn beleid moet zijn, maar ze willen iemand die anders is dan Merkel, en iemand met visie.

In het huidige democratische systeem van Duitsland heeft deze ontevredenheid tot een impasse geleid. Hoeveel meer impasse is er nog nodig voordat de mensen niet alleen de huidige Duitse leiders in twijfel gaan trekken, maar ook het systeem dat hen heeft voortgebracht?

De Bijbel voorspelt een radicaal andere richting voor Duitsland – en een radicaal nieuwe leider die dat zal bewerkstelligen.

Daniël 11:21 beschrijft een leider die "door vleierijen" aan de macht komt. Het commentaar van Jamieson, Fausset en Brown zegt dat "het volk hem het koninkrijk niet door een openbare handeling zal geven, maar hij zal het verkrijgen door kunstgrepen, 'vleierijen'." Barnes' Notes on the Old and New Testaments zegt: "Met andere woorden, het mag hem niet worden verleend door een wet of handeling van het volk, of door een normale opvolging of vordering."

In zijn artikel uit 2019 schreef de heer Flurry: "De huidige omstandigheden in Europa, waaronder de vluchtelingencrisis en de onrust in de Duitse politiek, bieden waarschijnlijk een van de grootste kansen ooit voor een nieuwe leider om 'door vleierij' aan de macht te komen. Bondskanselier Merkel is op haar retour en is nu vleugellam. Verwacht dat de politieke en sociale crises in Duitsland en Europa, en de wrok en woede van het publiek, nog dieper zullen worden. Kijk dan uit naar een sterke man die er zijn voordeel mee doet en zich een weg baant naar de macht door middel van vleierij!”

Die omstandigheden zijn nu zelfs nog gunstiger voor "vleierij". De terugtrekking van Amerika uit Afghanistan heeft de fundamentele veronderstellingen waarop de Duitse veiligheid is gebaseerd, in twijfel getrokken. Europa wordt geconfronteerd met een nieuwe vluchtelingencrisis. De eurocrisis borrelt nog steeds onder de oppervlakte. Duitsers vrezen dat de Europese Unie euro's zal drukken om Zuid-Europa te redden, waardoor hun spaargeld waardeloos wordt. Verkiezing na verkiezing is het Duitse democratische proces er niet in geslaagd iemand naar voren te brengen die deze problemen zal oplossen.

Intussen is Europa het ook beu om tevergeefs naar Duitsland te kijken voor leiderschap. Aangezien Duitsland het dichtstbevolkte land, de grootste economie en de facto het hoofd van Europa is, betekent geen Duits leiderschap dus ook geen Europees leiderschap. Jarenlang heeft Europa op Duitsland gewacht om grote beslissingen te nemen. Dat wachten is nog niet voorbij. Zou het Europese ongeduld ook in Duitsland tot grote veranderingen kunnen leiden?

Zelfs als de politieke partijen binnen een redelijke termijn een coalitie tot stand brengen, zal die uit ideologische vijanden bestaan. Nu Merkel weg is, is er geen ervaren staatsman om alles bij elkaar te houden. Elke coalitie zou breekbaar zijn. Zouden de Duitsers binnenkort openstaan voor oplossingen van buiten het democratische proces van Duitsland?

De Bijbel zegt van wel. In 1950 waarschuwde wijlen opvoeder Herbert W. Armstrong dat Europa "wantrouwig zou worden ten opzichte van Amerika en er steeds meer over zou denken om zich te verenigen in een Verenigde Staten van Europa." Om dat te doen, hebben zij een "nieuwe opperste leider nodig – de opvolger van Adolf Hitler – die opstaat en zichzelf opwerkt en de leiding neemt." Deze leider zal een cruciale rol spelen in het wereldgebeuren, daarom kijken we al jaren uit naar zijn komst.

De heer Flurry heeft die waarschuwing sinds de eerste uitgaven van het tijdschrift Trumpet voortgezet. "Als er een echte crisis ontstaat, zullen de Duitsers dan om een nieuwe führer roepen?" vroeg hij in ons decembernummer van 1991. "Uw Bijbel zegt dat dat gaat gebeuren! Die crisis zal waarschijnlijk uitgelokt worden door een economische ineenstorting in de V.S."

De Duitse verkiezingsuitslag laat zien dat de leider dichterbij is dan ooit. Het is nog nooit zo belangrijk geweest om de Bijbelse profetie te begrijpen. Die profetie laat zien wat er in de komende maanden en jaren gaat gebeuren. Maar nog belangrijker, het vertelt waarom het allemaal gebeurt, en het toont het doel dat de grote God, die het duizenden jaren van tevoren voorspelde, heeft met deze gebeurtenissen. Dat inzicht geeft ons de enige echte hoop achter dit wereldnieuws.

Om te begrijpen wat er in Duitsland gebeurt, waarom het gebeurt, en hoe belangrijk het is voor de wereld kunt u ons gratis boekje Er zal spoedig een sterke Duitse leider komen lezen.