De handelsoorlogen zijn begonnen

Nadenken over wereldhandel is als nadenken over uw bloeddruk. Het onderwerp is niet bepaald meeslepend of overduidelijk significant, en dus houdt het ons niet vaak bezig. Maar dan is er een ader die springt en opeens staat uw leven op zijn kop.

Staat een wereldwijde handelsoorlog op het punt ons leven op zijn kop te zetten?

De wereldhandelsorde wordt momenteel op verbazingwekkende wijze herschikt. Deze verschuiving heeft al een impact op handelsrelaties en facetten van sommige economieën. Maar weldra zal het een beduidende impact hebben op iedere nationale economie, iedere nationale regering, en iedere belangrijke internationale relatie. De politieke en geopolitieke consequenties zullen buitensporig zijn.

Wat is er exact aan de hand?

Ten eerste: Amerika stapt af van zijn wereldleiderschap en wordt isolationistisch en protectionistisch. President Trumps motto is “buy American, hire American.” [Koop Amerikaans, Werk met Amerikanen] Voor vele Amerikanen klinkt dit geweldig; maar voor buitenlandse leiders is de gedachte dat de belangrijkste economie van de wereld haar import zal reduceren, alarmerend. Amerika is haar gevestigde handelsrelaties aan het herbekijken, waarbij het erop lijkt dat ze de globalisering vaarwel zeggen en handelsakkoorden stopzetten. President Trump schrapte de Trans-Pacific Partnership, noemde nafta een van de slechtste deals in de geschiedenis en alludeerde op een herziening ervan, en dreigde ermee importtarieven aan Duitsland, China en Mexico op te leggen.

Ten tweede: Het Britse vertrek uit de Europese Unie voedt mee het gevoel dat de globalisering voorbij is en dat het nu ieder voor zich is. De Brexit heeft ook enorme onzekerheid en angst gecreëerd, met name in Europa. Wat betekent het Britse vertrek voor de toekomst van de EU? Zullen de Europese landen vrije toegang tot de Britse markten hebben? Is het VK nu een concurrent in de wereldhandel? Deze vragen zijn van levensbelang voor de EU.

Ten laatste: Het feit dat Amerika en Groot-Brittannië hun naoorlogse rollen en verantwoordelijkheden aan het afschudden zijn en gloednieuwe paden bewandelen – inclusief een mogelijke heropleving in de Ango-Amerikaanse relaties – geeft andere wereldmachten, met name Europa, de gelegenheid en rechtvaardiging om hetzelfde te doen.

De omwenteling in de wereldhandel heeft enorme onzekerheid en angst veroorzaakt. Meer en meer wakkert het concurrentie en vijandigheid aan. De wereld lijkt aan de vooravond van een tijd van handelsoorlog te staan, zoals de dagelijkse nieuwskoppen ons met grote regelmaat verkondigen.

Hier is wat we kunnen verwachten.

Let op Duitsland

Wat handel betreft heeft geen land een groter belang dan Duitsland. Berlijn zit rustig in het hart van de wereldhandel. Het heeft de vierde grootste economie ter wereld, is de derde grootste exporteur, en is de motor die Europa economisch draaiend houdt. Zoals Spiegel Online het stelde: “Geen enkele andere grote economie is zo afhankelijk van het vrije verkeer van goederen en diensten, open grenzen en obstakelvrije export, als de Duitse economie” (28 januari 2017). [Eigen vertaling]

Trumps kijk op handel is, volgens Der Spiegel, een “gevaarlijke cocktail voor de Duitse industrie.” Dit is geen overdrijving. Amerika is ruim de grootste importeur van Duitse goederen. In 2015 nam het bijna 10 procent van de Duitse export voor zijn rekening. (En het VK 7,5 procent.) “Aangezien 46,8 procent van Duitslands BNP afkomstig is van export,” verduidelijkte Geopolitical Futures, “mag het belang van de VS voor de Duitse exportmachine niet onderschat worden” (6 februari 2017).

Zelfs een marginale terugval in de Amerikaanse vraag naar Duitse goederen – en de terugval bij een importtarief van 35% zou zeker meer dan slechts marginaal zijn – zou een forse impact op de Duitse economie hebben.

“Het begint duidelijk te worden dat Trumps presidentschap voor een breuk in de trans-Atlantische relatie zorgt, zoals er sinds de Tweede Wereldoorlog niet meer geweest is,” volgens Der Spiegel. Sommigen zien in deze ontwikkeling Duitsland en Europa als onschuldige slachtoffers van Donald Trump en de Brexit. De Duitse media zijn meesterlijk in het verkopen van dit verhaal. Maar Duitsland is geen arm, hulpeloos slachtoffer. Integendeel, al die onzekerheid en spanning verschaft Duitsland een gelegenheid om nieuwe handelsrelaties aan te knopen, om agressiever op te treden, met name tegenover de VS, en om een grotere leidersrol in de wereldhandel op te nemen.

Het merendeel van de internationale gemeenschap heeft een afkeer van President Trump en zijn visie voor Amerika. Eén van de gevolgen is dat vele landen – met name in Europa, maar ook elders in de wereld – beginnen te kijken naar Duitsland als het nieuwe Amerika! De wereld schaart zich achter Duitsland, naarmate het zich verzet tegen de heer Trump, en we kunnen een versterking van deze trend verwachten.

Het is nog vroeg, maar Duitsland is zich al aan het klaarstomen voor een veldslag.

In januari, toen hij werd gevraagd naar de dreiging van de heer Trump om een 35% tarief op sommige Duitse goederen te heffen, antwoordde Minister van Financiën Wolfgang Schäuble aan de publieke omroep ZDF: “Ik wil er ook op wijzen dat Amerikaanse bedrijven momenteel geen belasting betalen op winsten die ze maken buiten de VS. Dat betekent dat honderden miljarden onbelaste winsten, van grote Amerikaanse bedrijven, in een belasting-oase vertoeven” [Eigen vertaling].

Duitsland en Europa hebben al geruime tijd een afkeer van sommige facetten van de Amerikaanse zakencultuur, en zijn openlijk vijandig geweest jegens bedrijven als Facebook en Google. De Financial Times rapporteerde dat Europa een hele batterij advocaten aan het klaarstomen was om Amerika te bestrijden wegens een voorstel voor een invoertaks: “De EU en andere Amerikaanse handelspartners zijn begonnen met het voorbereiden van een juridische aanvechting van een Amerikaans heffingsvoorstel – iets wat de grootste rechtszaak in de geschiedenis van de Wereldhandelsorganisatie zou kunnen worden” (13 februari 2007).

Duitsland en Europa waren misschien gechoqueerd door sommige van President Trumps uitspraken, maar ze zijn zeker niet in een hoekje gaan zitten kniezen. Integendeel, ze onderzoeken nieuwe betrekkingen en mogelijkheden en bereiden zich voor op sterkere concurrentie met Amerika. Zoals Der Spiegel schreef, denkt Duitsland: “Is het beter om rustig en onbewogen te blijven, vertrouwend op rationaliteit, op de kracht van decennialange verbonden en op de regels van de wereldeconomie? Of is het misschien beter om tegenmaatregelen voor te bereiden en nieuwe allianties te zoeken in, bij voorbeeld, Azië, of misschien zelfs voordeel te halen uit het vacuüm dat gecreëerd wordt?” (Nadruk van mij).

Europa Kijkt Naar Het Oosten

In januari zei Donald Tusk, de Voorzitter van de Europese Raad, tot de leiders van de EU: “We moeten de wijziging in de Amerikaanse handelsstrategie in ons voordeel aanwenden door onze gesprekken met geïnteresseerde partners te intensiveren, en tegelijk onze belangen te verdedigen.”

Deze zoektocht naar partners vindt voornamelijk plaats in Azië.

In januari zei de Duitse Minister van BZ, Sigmar Gabriel, dat Duitsland “snel” moet handelen om een nieuwe strategie voor Azië te ontwikkelen. De voormalige Finse Minister van Financiën, Alexander Stubb, riep in een opiniestuk in de Financial Times op 2 februari op om een voorvechter van vrije handel te zijn in het Amerikaanse vacuüm. Europa moet volgens hem voorop lopen in het openen van de wereldhandel naar Azië toe. Een artikel van Politico van 14 februari berichtte over de “merkwaardige alliantie” die zich tussen Duitsland en China aan het vormen was: “Het partnerschap is er ten dele op gericht om Washington, in het licht van Amerika’s groeiend economisch nationalisme, te laten weten dat verdragen zonder de VS belangrijker zullen worden, wat tot een slinkende Amerikaanse invloed in de wereld zal leiden.” In een interview met de New York Times besprak Jeroen Dijsselbloem, voorzitter van de Eurogroep, deze verschuiving van de focus. “We hebben altijd gezegd dat Amerika onze beste vriend is,” zei hij, “maar als dat niet langer het geval is, als dat is wat we van Donald Trump moeten begrijpen, dan zal Europa natuurlijk nieuwe vrienden gaan zoeken” (30 januari 2017).

Tot wie moet Europa zich wenden? “China is een heel sterke kandidaat daarvoor,” verklaarde Dijsselbloem. “De Chinese betrokkenheid in Europa qua investeringen is reeds heel hoog en groeit nog steeds. Als je jouw vrienden wegdrukt, moet je ook niet verbaasd zijn als jouw vrienden nieuwe vrienden gaan zoeken.”

Dijsselbloem heeft gelijk. De handelsbetrekkingen tussen Europa en Azië zijn in de afgelopen twee decennia aanzienlijk gegroeid. De EU invoer vanuit China is van 1995 tot 2013 elfvoudig gestegen. De export in de andere richting steeg achtvoudig in dezelfde periode. Van 2010 tot 2014 stegen de Chinese investeringen in Europa van $6 miljard tot $55 miljard. China investeerde bijna evenveel geld in Europa in 2014/2015 als in de zeven jaar van 2008 tot 2004.

Begin 2016, zoals de Chinese president Xi Jinping toen zei, was 1 op 3 containers in de haven van Hamburg afkomstig uit China. Vandaag zijn er meer dan 5000 Duitse bedrijven in China, en bijna 1000 Chinese bedrijven in Duitsland. Dit is een stevig fundament voor verbeterde handelsbetrekkingen tussen Europa en Azië.

Jörg Wuttke, voorzitter van de Europese Kamer van Koophandel in China, zei tegen Politico: “Het verschijnsel “Trumponomics” heeft ons een nieuwe gelegenheid verschaft om onze relaties met China te heronderhandelen.” Terwijl een verandering in de vrije handel met Amerika ongewenst is, “zou het vooruitzicht van een evenwichtiger handelsrelatie met China groot profijt voor Berlijn op kunnen leveren.”

Duitsland en Europa kijken niet alleen naar het oosten. In februari, toen de spanningen tussen Mexico en Amerika hoog opliepen, verkondigde de EU dat ze waren overeengekomen om de onderhandelingen met Mexico over de modernisering van hun bestaande vrijehandelspact te bespoedigen. Tevens is er ook een grote drang om de handelsrelaties tussen Europa en Latijns- en Zuid-Amerika te verbeteren.

Kunt u zien wat er aan het gebeuren is? Europa en Azië streven actief verbeterde economische relaties na. Daarbij positioneren ze zich ook om Amerika en Groot-Brittannië te ondermijnen. We zijn in de beginfase van een massieve mondiale handelsoorlog!

Wat komt hierna?

Sommigen geloven dat meer wereldhandel tot vrede zal leiden. Zij denken dat door het aan elkaar klinken van verschillende economieën en door verhoogde onderlinge afhankelijkheid de landen een geheid belang erin hebben de vrede te bewaren. Dat klinkt redelijk, maar wat laat de geschiedenis ons zien?

“Verhoogt of verlaagt handel de kans op een conflict?”, vroeg historicus Samuel Huntington zich af. “De aanname dat het de kans op oorlog verkleint is, op zijn minst, niet bewezen, en er bestaat veel bewijs voor het tegendeel” (The Clash of Civilizations and the Remaking of World Order).

De lijn tussen samenwerking (globalisatie) en concurrentie (handelsoorlog) is fragiel. Het vrij verkeer van goederen, diensten en mensen tussen naties kan tot vrede leiden, maar het duurt maar net zolang tot alle partijen er voordeel bij hebben. Indien één land schade ondervindt – met name als zijn ongemakken het gevolg zijn van het succes van een ander land – dan laaien spanning, wrok en vijandigheid op. Uiteindelijk zullen de benadeelden hun belangen verdedigen.

Twee peuters zullen vrolijk met elkaar spelen en elkaars speelgoed delen zolang ze allebei tevreden zijn. Maar wanneer een van de kinderen zich gaat vervelen, of zijn speelgoed breekt, wat dan? Hij loert op het stuk speelgoed van het andere kind – die dit natuurlijk niet op wil geven. “Dit is van mij!”, schreeuwt-ie. Het toneel verandert ogenblikkelijk van vredige samenwerking naar heftige concurrentie.

Het werkt nagenoeg hetzelfde met globalisatie: Alles is prachtig zolang alle partijen profiteren. Maar wanneer één partij zich onheus behandeld voelt, kunnen partners heel gauw concurrenten worden; bondgenoten kunnen vijanden worden.

Vele historici geloven dat de Eerste Wereldoorlog als een handelsoorlog begon. In The Ascent of Money schreef Niall Ferguson: “Er werd recentelijk gesuggereerd dat de Eerste Wereldoorlog een soort van afzetting tegen de globalisatie was, ingeluid door stijgende tarieven en immigratiebeperkingen in het decennium voor 1914…”

Klinkt dit vertrouwd?

The Trumpet en zijn voorganger, The Plain Truth, zijn het erover eens: Globalisatie kan snel oplopen tot politiek en zelfs militair conflict.

Zal de geschiedenis zich herhalen? De Bijbelprofetie antwoordt met een daverend “ja”.

Een Europees-Aziatische “Markt der heidenen”!

De profeet Jesaja voorspelde een gigantisch mondiaal handelsnetwerk in de eindtijd en zei dat het zou draaien om een door Duitsland geleide Europese superstaat. U kunt deze profetie bestuderen in Jesaja 22 en 23. In Jesaja 23:1 wordt China bij zijn oude naam, Chittim, genoemd. Hetzelfde vers noemt het door Duitsland gedomineerde conglomeraat Tyrus, wat een grote economische macht was toen deze profetie opgeschreven werd.

In deze profetie wordt dit eindtijd-Tyrus in een handelsrelatie met China en andere Aziatische volken gesteld. De vermelding van de zee (verzen 2, 4, 11), oceanen (“grote wateren”, vers 3), schepen (verzen 1 en 14), en maritieme kooplieden en handelaars (vers 8) wijst op een handelsalliantie. Vers 3 noemt dit een “markt der heidenen”. Markt betekent een handelsplaats. Vers 13 vermeldt Italië (Chaldea). Italië wordt hier afgebeeld in connectie met Duitsland, wiens Bijbelse identiteit Assyrië of Assur is.

Dit is duidelijk een profetie over een eindtijd handelsverbond tussen Europa en Azië!

Merk ook op dat Amerika en Groot-Brittannië geen deel uitmaken van deze “markt der heidenen”. Waarom niet? Omdat dit handelsblok een rivaal is van de VS en het VK. Het is behept met sterke anti-Amerikaanse en anti-Britse gevoelens. Deze “markt der heidenen” bestaat om te concurreren met Amerika en Groot-Brittannië!

De Trumpet hoofdredacteur Gerald Flurry bespreekt deze profetie in zijn boek Jesaja’s visioen van de eindtijd: “Wij geloven dat er een korte alliantie kan bestaan tussen het door Duitsland geleide Heilig Romeinse Rijk en bepaalde Aziatische machten (Rusland, China, Japan – de koningen van het oosten)”, zegt hij. Dit door Duitsland geleide mondiale handelsconglomeraat zal een “dynamische markt der heidenen” vormen, verklaart hij.

Hij schreef dat zeven jaar geleden!

De heer Flurry waarschuwt ook dat deze tijdelijke “markt der heidenen Amerika, Groot-Brittannië en de Joodse natie zal belegeren”. Deze waarschuwing komt van een specifieke profetie in Ezechiël 5. Hier waarschuwt God dat de steden in Amerika zullen branden met vuur veroorzaakt door rellen en een massale burgeropstand. Miljoenen Amerikanen zullen sterven. Dit geweld zal aangewakkerd worden door een economische belegering – handelsoorlog – toegebracht door het weer opgestane Heilig Romeinse Rijk dat zal samenspannen met China en andere oosterse naties.

Denk om deze uitspraken:

“De VS en andere Israëlitische naties worden omgeven of belegerd door heftige en vaak onrechtvaardige concurrentie. …Terwijl de VS en het VK steeds minder wereldwijd competitief worden, zal de werkloosheid geleidelijk aan groeien. …

De Verenigde Staten en Groot-Brittannië zullen alleen achterblijven terwijl twee gigantische handelsblokken, Europa en Azië, samensmelten en het voortouw nemen in de wereldhandel. Deze naties van Israël zullen letterlijk belegerd worden – economisch van de wereldhandel afgesneden worden!” Ezekiel: The End-Time Prophet door Gerald Flurry (bestel uw gratis exemplaar).

We zijn nu duidelijk in de vroege stadia van de handelsoorlog die aan deze belegering vooraf gaat! De belegering staat voor de deur!

Ook Ezechiël profeteerde over deze tijdelijke Europees-Aziatische handelsalliantie. De eindtijd profetie van Ezechiël 27 bespreekt Tyrus “handelende met de volken in vele eilanden”. Het voorspelt Duitsland handelend met landen uit het Midden-Oosten (verzen 9-10), met Rusland (verzen 12-13) en met Japan (vers 14).

De apostel Johannes gaf ons een soortgelijke profetie. Het thema van Openbaring 17 en 18 is de zevende en laatste opstanding van het Heilig Romeinse Rijk. Openbaring 18:3 beschrijft de ondergang van deze superstaat, zeggende dat “de koningen der aarde met haar gehoereerd hebben, en de kooplieden der aarde rijk zijn geworden uit de kracht harer weelde.” De profetie toont dat gedurende een korte tijd – net voor de Terugkomst van Jezus Christus – een door Duitsland geleid Heilig Romeinse Rijk zich in het hart van de wereldhandel zal bevinden.

We hebben zojuist drie verschillende Bijbelpassages gezien, geschreven door drie personen op drie verschillende momenten, die precies dezelfde eindtijd gebeurtenis bespreken. Hoe kunt u dit ongelofelijke feit verklaren?

We zijn gewaarschuwd! En niet alleen door Jesaja, Ezechiël en Johannes.

Decennia lang heeft Herbert W. Armstrong gewaarschuwd dat handelsoorlogen aan de Derde Wereldoorlog en de Terugkomst van Christus vooraf zouden gaan. In 1968 beschreef hij hoe het begin van de Derde Wereldoorlog “economisch van aard” zou zijn. We hebben laten zien hoe God profeteerde dat een virtuele handelsoorlog zich tegen de Verenigde Staten en Groot-Brittannië zou richten…”

Hier is nog een waarschuwing, gegeven in 1971. Bij deze gelegenheid doelde de heer Armstrong specifiek op Amerika’s protectionistische politiek. “Ofwel gaan we hoge tarieven tegen andere landen heffen, die een handelsoorlog zullen starten die op termijn een ons vernietigende kernoorlog zal veroorzaken – ofwel zullen de Amerikaanse werknemers de concurrentie met de arbeiders in andere landen moeten aangaan, door hun levensstandaard te verlagen. Het is duidelijk dat de Amerikaanse werknemers niet voor de tweede optie zullen kiezen. En als ze dat niet doen, nou – het teken staat op onze nationale wand” (Plain Truth, maart 1971).

Wat een diepzinnig vooruitziende uitspraak. De heer Armstrong voorzag het precieze dilemma waar Amerika vandaag voor staat!

Hij gebruikte geen kristallen bol – hij gebruikte Bijbelprofetie. En de Bijbel toont ons helder dat een nucleaire Derde Wereldoorlog vooraf gegaan zal worden door een wereldwijde handelsoorlog.

Eigenlijk is de Schrift zelfs nog specifieker. Hij zegt dat deze Duits-gedomineerde Europese macht zich tijdelijk met China, Rusland en andere Aziatische machten zal verbinden om Amerika neer te halen.

Deze profetieën worden nu vervuld, dramatisch, in detail, en verbluffend snel!

Gezien door de lens der Bijbelprofetie heeft de wereldwijde koophandel een bestendigend effect. Maar het samenbrengen van wereldgebeurtenissen en Bijbelprofetieën moet meer zijn dan gewoon een intellectuele oefening. Wanneer we de Bijbelprofetie op zo’n overduidelijke en ingrijpende manier in vervulling zien gaan, dan zou dit ons aan moeten zetten tot nieuwsgierigheid in de Bijbel, in het bestaan van God en Zijn plan. Het zou ons tot actie moeten bewegen!

Als een handelsoorlog om de hoek loert, wilt u dan niet weten hoe aan deze verwoesting te ontsnappen? U kunt beschermd worden. Uw familie kan beschermd worden. U kunt erbij zijn om de afloop van de handelsoorlog en het alles overspannende militaire conflict te zien, en getuige te zijn van de grootste gebeurtenis in de geschiedenis van het heelal: de terugkeer van Jezus Christus. Wat moet u daarvoor doen?

Voor het antwoord moet u Handelingen 2:38 lezen (Herziene Statenvertaling): “Bekeer u en laat ieder van u gedoopt worden in de Naam van Jezus Christus, tot vergeving van de zonden; en u zult de gave van de Heilige Geest ontvangen.” ▪