De geest van de Holocaust roert zich in Duitsland

Middelbare scholieren die 'Heil Hitler' schreeuwen, de Nazi-groet uitvoeren, afbeeldingen delen waarop Joden worden vergast, en verbijsterde klasgenoten vertellen dat als ze niet leuk vinden wat ze horen, zij naar Polen moeten verhuizen.

Dit is hoe de Hitler-jongeren zich in de jaren dertig gedroegen, voordat ze in de jaren 1940 naar de oorlog marcheerden. Maar dit gedrag vindt tegenwoordig op sommige Duitse middelbare scholen plaats. In feite nemen antisemitische incidenten, waaronder verbaal en online misbruik, vlagverbrandingen en fysieke mishandelingen, in frequentie toe in heel Duitsland. "Antisemitisme woekert in Duitsland," schalde de New York Post op zaterdag.

Sommige Duitse leiders lijken bezorgd te zijn. Maar zijn zij bezorgd genoeg? En waarom zijn niet meer Duitsers veel meer gealarmeerd door de heropleving van antisemitisme? We herinneren ons allemaal hoe de Nazi-Duitsers de Joden behandelden wat culmineerde in de Holocaust en de 'Uiteindelijke Oplossing'. Denken we dat de geschiedenis nooit kan worden herhaald?

In 2016 waren er 470 gemelde incidenten van antisemitisch gedrag in Berlijn, een stijging van 16 procent ten opzichte van 2015. 2017 eindigde met een golf van antisemitische incidenten in heel Duitsland, waaronder meerdere protesten waarbij de Israëlische vlag in brand werd gestoken en waarbij groepen anti -Semitische leuzen riepen. Een recente video, die viraal ging (en snel werd verwijderd), liet zien hoe een joodse winkeleigenaar vlak voor zijn bedrijf werd bestookt. De aanvaller was geen moslim of extreemrechtse skinhead. Hij was, in de woorden van zijn slachtoffer, "een normale, goedgeklede Duitser die merkkleding droeg en niet naar alcohol rook."

Charlotte Knobloch, voormalig voorzitter van de Centrale Raad van Joden in Duitsland, waarschuwde onlangs dat anti-Joods gedrag in opkomst is en nu endemisch is voor de Duitse samenleving. "Antisemitisme is toegenomen bij rechts en bij links, in de moslimgemeenschap, en ook IN HET HART VAN DE DUITSE SAMENLEVING," verklaarde ze (nadruk aldoor toegevoegd).

De Duitse leiders geven toe dat er een probleem is. Na de anti-Israëlische protesten van vorige maand, waarvan er één op slechts 100 meter van het Holocaustmonument van Berlijn plaatsvond, verklaarde de woordvoerder van bondskanselier Angela Merkel: "[Het] is iets om je voor te schamen wanneer antisemitisme zo openlijk wordt getoond in de straten van Duitse steden.”

De Duitse minister van Binnenlandse Zaken Thomas de Maiziere heeft onlangs toegegeven dat het probleem zo ernstig is dat de overheid een antisemitismeofficier of -afdeling moet opzetten om het antisemitismeprobleem van het land aan te pakken. Hij gaf ook toe dat het aantal "kleinerende opmerkingen, ongepaste grappen en discriminerend gedrag tegen 'onze Joodse burgers' is toegenomen." De Duitse president Frank-Walter Steinmeier heeft ook over het probleem gesproken.

Deze veroordelingen zijn terecht en belangrijk: maar welke praktische oplossingen worden er toegepast om dit probleem aan te pakken? Gezien de geschiedenis van Duitsland met antisemitisme, hoe kan het dat men heeft toegestaan dat het probleem zo serieus is geworden? Er is niet genoeg urgentie over deze kwestie. Duitsland en Europa, zelfs Groot-Brittannië en Amerika, zouden veel meer gealarmeerd moeten zijn.

In een recent interview met Deutsche Welle onthulde Josef Schuster, voorzitter van de Centrale Raad voor Joden, dat er binnen Duitsland Joodse instellingen en buurten zijn die politiebescherming nodig hebben. Er zijn delen van Duitsland die te gevaarlijk zijn voor Joden om binnen te komen. Er zijn "districten in [enkele] grote steden [waar] ik mensen zou adviseren om zich niet als Joden te identificeren," zei Schuster.

De geschiedenis onthult wat er kan gebeuren wanneer een natie, vooral Duitsland, zich te comfortabel voelt met antisemitisme.

In zijn boek “The Last Lion” documenteerde historicus William Manchester de prevalentie van antisemitisme in Groot-Brittannië en Europa in de jaren dertig van de vorige eeuw. Het is opmerkelijk hoe acceptabel en zelfs modieus antisemitisme in Duitsland en Europa was. Manchester schreef over hoe het "[aan Churchill] werd gemeld dat over heel Duitsland ... de filmtheaters, winkels en restaurants prominente borden met de titel "Juden unerwünscht" ('Joden niet welkom') vertoonden."

Manchester beschreef hoe, in de loop van de tijd, het "dagelijkse leven van de Joden [steeds] moeilijker werd.... Plakkaten met 'Für Juden kein zutritt' ('Joden niet toegelaten') hingen aan de buitenkant van kruidenierswinkels en slagerijen; ze konden de zuivelfabrieken niet ingaan om melk voor hun baby's te kopen, of apotheken om recepten te vullen, of hotels om onderdak te vinden. Bij elke bocht werden ze beschimpt.... "

De situatie lijkt vandaag niet zo extreem te zijn in Duitsland. Maar is een scenario uit de jaren '30 echt zo ver weg? Hetzelfde antisemitisme dat dat gedrag voortbracht, bestaat nu al in Duitsland, en het neemt toe. In het huidige Duitsland worden joodse winkeleigenaren bestookt, middelbare scholieren maken grappen over joden die worden vergast, en delen van de natie zijn al niet veilige zones voor Joden.

Is het niet eerlijk om te zeggen dat de GEEST VAN DE HOLOCAUST zich roert in Duitsland, zeker in sommige kringen?

Waar leidt dit naartoe? De geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog onthult het antwoord, of op zijn minst een deel ervan. Maar om echt te begrijpen waar de worsteling van Duitsland met antisemitisme toe leidt, hebt u nodig wat de apostel Petrus 'het zekerdere woord van profetie' noemde.

Bijbelse profetieën in Hosea 5, Daniël 7, Habakuk 1, Mattheüs 24 en Openbaring 17 tonen allen aan dat het Duitse antisemitisme een centrale rol zal spelen in eindtijdgebeurtenissen. Als u meer wilt weten over de profetische hoek van deze verontrustende trend, dan raad ik u aan om Nahum: Een eindtijd profetie voor Duitsland en Hij had gelijk te lezen. ▪