De Bijbel Bewezen (Tweede Deel)

Vervolg van  De Bijbel Bewezen (Eerste Deel)

H

et lot van Tyrus bezegeld

Laten we weer verder lezen. Zie hoe deze profetie zelfs nog concreter wordt. Vers 12 tot en met 14: “Uw bezit zullen zij”—God zegt nu niet meer “hij”. Er is sprake van “zij”. Hiermee worden andere landen bedoeld, die op Nebukadnezar zouden volgen.

“Uw bezit zullen zij roven en uw handelswaren buit maken, uw muren omverhalen, uw kostbare huizen afbreken, uw stenen, balken en puin in het water werpen .” Ziet u dat? Daar staat het!

God zegt: “Ik zal een einde maken aan het geklank van uw liederen, het geluid van uw citers zal niet langer worden gehoord. Ik zal u maken tot een kale rots; een droogplaats voor netten zult gij worden, gij zult niet meer worden herbouwd. Want Ik, de Heer, heb het gesproken, luidt het woord van de Here Here!”

Dit zijn geweldige woorden! De woorden van Iemand, die met grote autoriteit en in de eerste persoon een verschrikkelijk oordeel over een grote stad in de toenmalige wereld uitspreekt. Bestond er wel een God die dit ook zou doen?

Merkt u dat deze profetie zegt dat zij de stenen, het hout en het puin in de Middellandse Zee zouden werpen en daarna Tyrus totaal vernietigd zou worden en niet meer—nooit meer—zou worden opgebouwd!

Was dit de Schepper, God zelf, die oordeelde? Was de Heerser van het heelal in staat dit tot stand te brengen of was het slechts een menselijke gissing?

Hier is de uitdaging, die ons zegt of de Bijbel geïnspireerd is of niet. Er bestaat geen ander boek, waarin u iemand aantreft, die zegt: “Ik ben God”, en die op die manier over naties en steden oordelen uit­spreekt en ze dan eeuwen later ook voltrekt.

Ja, diezelfde God zegt ook wat er met onze moderne landen van tegenwoordig gaat gebeuren—Rusland, Duitsland, Oostenrijk, Italië, Groot Britannië, de Ver­enigde Staten, Australië en China—al de grote landen en vele van de kleinere naties in de wereld. Wij zullen ook geoordeeld worden en we worden gewaarschuwd dat er in de komende 15 jaar heel wat gaat gebeuren. Kan Hij dat ook doen? Kon Hij vervullen wat Hij over het Tyrus uit de oudheid had gezegd?

Is de Bijbel geïnspireerd en kan hij bewezen worden? Bedoelen de bijbelprofetieën letterlijk wat ze zeggen?

Het gebeurde zoals geprofeteerd!

Heel spoedig nadat deze profetie was uitgesproken kwam het, juist zoals voorspeld, tot een 13-jarige bele­gering door Koning Nebukadnezar. Precies zoals Die­gene voorspeld had, die spreekt: “Ik ben God”! Ten­slotte nam Nebukadnezar de stad in. Dat was nog nooit eerder gebeurd! Hij brak het versterkte gedeelte van de stad, dat aan de kust van het vasteland lag, af.

De bevolking vluchtte echter van het vasteland en versterkte het andere gedeelte van de stad, dat toen op een eiland “midden in zee” (Ez. 27:4; 28:2), slechts een kilometer uit de kust lag. De oorspronkelijke stad Tyrus op het vasteland werd daarna oud Tyrus genoemd, en de stad op het eiland nieuw Tyrus.

Veel sceptici zouden kunnen zeggen, dat deze pro­fetie niet in 585 v. Chr. werd geschreven, voordat dit gebeurde, maar dat het geschreven werd na deze ge­beurtenissen. Hoe kunt u bewijzen dat Ezechiël dit schreef op het tijdstip, dat hij aangeeft?

Er is overvloedig bewijs aanwezig en Nebukadne­zar is pas de eerste schakel in de reeks van deze profetie. Volgens deze profetie zouden vele volken worden opge­stuwd zoals de zee haar golven opstuwt. En nog vele andere dingen zouden daarna gebeuren. Slechts een gedeelte daarvan zou Nebukadnezar verwezenlijken.

Wat historici toegeven

Ik zal nu iets van de historische kant van deze gebeurtenissen uit de Encyclopaedia Britannica, onder het artikel “Tyrus” aanhalen.

Daar staat: “Tyrus, heerseres der zeeën, onderging in de 6^de eeuw v. Chr. een 13-jarige belegering door Nebukadnezar”. Bij deze belegering werd Tyrus, zoals al eerder vermeld, verwoest.

Zoals we in verzen 7-11 van Ezechiël 26 lazen, deed Nebukadnezar alles wat er over hem was geprofeteerd. Maar hij wierp geen stenen, hout of aarde in de Middel­landse Zee. Gedurende de ongeveer 250 jaar nadat Nebukadnezar Tyrus was binnengedrongen, leek het onwaarschijnlijk dat dit deel van de profetie ooit ten volle in vervulling zou gaan.

Maar toen, twee en een halve eeuw later, kwam Alexander de Grote met zijn snelle, alles veroverende opmars.

Voordat ik het historisch relaas van wat Alexander de Grote deed ga citeren, laten we ons eerst eens een duidelijk beeld vormen van de ligging van deze eens zo grote stad.

Het voornaamste gedeelte van de stad lag oorspron­kelijk op het vaste land van Fenicië, aan de kust van de Middellandse Zee. In Ezechiël 27:3 spreekt God over Tyrus: … . Tyrus, dat gelegen is aan de toegangen tot de zee”. Gelegen op het vasteland, maar aan de zee. Het was de voornaamste zeehaven van de toenmalige wereld.

Zoals echter ook in onze tijd veel steden aan nvie­ren liggen, met het centrum van de stad aan de ene kant, en het andere gedeelte van de stad aan de andere kant van de rivier, zo was ook een gedeelte van Tyrus op een eiland, 600 meter uit de kust, gebouwd. Blijk­baar deden handelsschepen zowel de havens op het vaste­land als die op het eiland aan.

Langs de zuid- en westkust van het eiland was de zee erg ondiep. De inwoners van Tyrus hadden om dit deel van het eiland een enorme muur gebouwd, die de zee buitensloot waardoor vele hectaren land in een smalle strook rondom het zuidelijke en westelijke gedeelte van het eiland toegevoegd werden. Het op het eiland gele­gene gedeelte van Tyrus werd op dit nieuwgewonnen gebied gebouwd (Het donkere gedeelte op het kaartje). Het hoger gelegen deel van het eiland, vooral in het midden, werd voor hun heidense afgodendienst op de “hoogten” de “Tempel van Melkart”, gebruikt. Het resterende deel van het oorspronkelijke eiland vormde een groot openbaar park, dat de tempel omgaf.

Omdat het nieuw gewonnen laagland achter de zeedijken zo klein was, stonden op dit eilanddeel van de stad wolkenkrabbers, die hoger waren dan die in de binnenstad van het hedendaagse Rome; met andere woorden hoger dan 8-10 verdiepingen—waarschijnlijk hadden ze wel 15 tot 20 verdiepingen. Dat is bijna niet te geloven vandaag, maar zo vermeldt de geschiedenis het! Ezechiël maakt van deze strook laagland der stad als volgt melding: “Midden in zee lag uw gebied” (Ez. 27:4).

Nadat het op het vasteland gelegen gedeelte van de oorspronkelijke stad Tyrus in de 6^de eeuw v. Chr. door Nebukadnezar werd verwoest, werd deze strook laagland van het eiland tot hoofdstad uitgebouwd. Nu eindelijk een vreemde macht het klaargespeeld had de muren van de stad op het vasteland omver te halen, bouwden de inwoners van Tyrus liever op het eiland, waar de zee hun bescherming bood voor landstrijd­krachten.

Sinds die tijd, na de 6^de eeuw v. Chr., heette het vasteland-gedeelte “oud-Tyrus” en het eiland-gedeelte “nieuw-Tyrus”.

Uit hetzelfde artikel van de Encyclopaedia Britanni­ca citeer ik nu verder: “De belegering van Tyrus door Alexander de Grote, 332 v. Chr.” (Alexander had in het jaar daarvoor, 333 v. Chr., zijn eerste grote overwin­ning om het Perzische Rijk te veroveren bij Issus behaald.) “Nieuw-Tyrus was op een klein eiland, onge­veer een kilometer van het vasteland, waar de oude stad lag, gebouwd … Alexander sloopte [de overblijfselen van] Oud-Tyrus en legde van het puin een 70 meter brede dam door de zee-engte aan, zodat het eiland in een schiereiland veranderde en zodoende een deel van het vasteland werd. De ondergang van Tyrus was nu nog slechts een kwestie van tijd Alexander … be­stormde de stadsmuren. Op deze manier werd de stad na een belegering van zeven maanden ingenomen; 8000 inwoners werden afgeslacht, 2000 later ter dood ge­bracht en 30.000 in slavernij verkocht.”

Wat de sceptici niet loochenen kunnen

Hier volgt nog een aanhaling uit het boek “De Bijbel heeft toch gelijk” van Werner Keller, blz. 310: “De Fenicische stad waakt, beschermd door hoge sterke muren en gelegen op een klein eiland, over de kust.

“Alexander volbrengt hier niet minder dan een wonder van oorlogstechniek, door een 600 meter lange dam te laten bouwen van de kust naar het eiland. Ter bescherming van de werkzaamheden moeten mobiele schilden, zogenaamde “schildpadden”, gebruikt wor­den. Desalniettemin wordt de aanleg van de dam door ononderbroken beschietingen zeer belemmerd. Intussen timmeren pioniers aan de kust grote verplaatsbare torens met vele etages. Daarin krijgen de afdelingen boog­schutters en lichte artillerie een plaats. Een valbrug aan de voorkant van deze torens maakt een onverwachte stormaanval op de vijandelijke muren mogelijk. Het zijn de hoogste belegeringstorens die ooit in de militaire geschiedenis ingezet zijn. Ze hebben 20 etages en met hun hoogte van 50 meter steekt de bovenste verdieping ver boven de hoogste stadsmuur uit.

“Als deze reusachtige bouwsels na een voorberei­ding van 7 maanden moeizaam en traag op Tyrus af-rollen, is het lot van de als onneembaar geldende zee-vesting bezegeld.”

Ja, de mensen op aarde hielden Nieuw-Tyrus voor onneembaar. Veronderstel eens dat, zoals critici en scep­tici proberen te redeneren, het boek van Ezechiël na

Nebukadnezars belegering van Oud-Tyrus geschreven was. Welke menselijke schrijver zou met een puur menselijke voorspelling en gissing, en met de grootste fantasie, ook maar hebben kunnen voorzeggen, wat er in feite met Nieuw-Tyrus zou gebeuren? God wist echter wél wat er zou gaan gebeuren! ▪

Wordt vervolgd …