China’s misdaden geven Duitsland zorgen over zijn eigen economie

De politiedossiers van Xinjiang hebben eens te meer bewezen wat velen al vermoedden, namelijk dat China zijn Oeigoerse bevolking onderdrukt op een gewelddadige manier die indruist tegen de mensenrechten. Het ochtendblad Spiegel schreef op 24 mei: "Duitsland heeft zich economisch afhankelijk gemaakt van een brute dictatuur."

Journalisten van 14 mediabedrijven over de hele wereld hebben de gegevens geanalyseerd – waaronder de Britse BBC, het Franse Le Monde en het Spaanse El País, de Duitse SPIEGEL en Bayerischer Rundfunk. Hoewel de details van de martel- en heropvoedingskampen nooit zo levendig in beeld zijn gebracht, zijn de groteske schendingen van de mensenrechten al jaren bekend. Toch koos Duitsland, dat zijn eigen geschiedenis van politiestaat, rassendiscriminatie en concentratiekampen heeft, ervoor om zijn economische afhankelijkheid van China te versterken.

"De Xinjiang-politiebestanden confronteren ook de Duitse regering in Berlijn met ongemakkelijke vragen," merkte Spiegel op. "Nog maar kortgeleden toonde de brute aanvalsoorlog van de Russische president Vladimir Poetin aan dat de Ruslandstrategie van Duitsland van het afgelopen decennium heeft gefaald. Moskou leverde goedkope energie, maar ondermijnde tegelijkertijd de veiligheid en vrijheid van Europa en streefde al die tijd een imperialistisch doel na. In februari werd duidelijk hoe afhankelijk de Duitse regering onder Angela Merkel en de Sociaal-Democratische adel zich in het verleden van Russisch gas heeft gemaakt."

Zowel Rusland als China zijn ontmaskerd. Maar wanneer men naar Duitsland kijkt, zien veel mensen een onschuldige handelspartner en het grootste verwijt dat men het land kan maken, is dat Duitsland te goedgelovig was.

Maar is dat zo?

In The Nazis Go Underground, schreef Curt Riess in 1944: "Duitse industriëlen deden zaken en wilden zaken blijven doen. Maar zij deden dat op de manier waarop generaals een oorlog winnen. Zij gebruikten veel trucs, zoals alle zakenlui; maar dit was voor hen slechts een kwestie van tactiek. Achter al deze tactieken ging een duidelijke, nooit veranderende gemeenschappelijke strategie schuil, waarvan het doel was de hele wereld te veroveren. Eerst met goederen. Later ... waren de Duitse industriëlen net zo imperialistisch als Duitse generaals – misschien zelfs wel meer."

Duitsland heeft steeds elk mogelijk voordeel aangegrepen om op te klimmen tot een van 's werelds grootste economieën. Het vormde een Europese Unie die de euro heeft gebruikt om zwakkere naties uit te buiten. Het heeft een sterke economische afhankelijkheid van China gecreëerd om zijn bedrijven te laten groeien. Het heeft op China vertrouwd om zijn industrie vooruit te helpen. Duitsland is een economische reus geworden, niet door toeval, maar door berekening.

Nu staat Duitsland voor de keuze om de economische klap te incasseren en de confrontatie met zijn handelspartners aan te gaan, of om zijn eigen imperialistische ambities te laten zien. Zijn betrekkingen met Rusland duiden op het laatste.

Lees meer over Duitslands imperialistische ambities in "Opgestaan uit de Duitse ondergrondse."

Dit korte artikel werd eerst als Trompet Brief gepubliceerd. Wilt u dagelijks nieuws-updates in uw inbox ontvangen? Schrijf u dan hier in.